YANGI

44-Aile

-Babacım...
-Rahi bey kusura bakmayın ben sanırım sizde anahtarımı unutmuşum o nedenle geri döndüm.
-Bu herif size mi geldi Evrim?
-Alpay dur bi Allah aşkına ya!
-Alpay oğlum siz tanışıyor musunuz Baran bey ile?
-Baran bey mi? Evrim ne oluyor burada utanmadan bir de bu adamı babanla mı tanıştırdın? Biz nişanlandık haberin var değil mi? Olacak iş mi?
-Alpay sus bi, sus babama açıklamama izin ver.

İşler öyle karışmıştı ki, babam birşeyler sezmiş gibi şüpheli şüpheli bana bakıyordu.

-Kızım sen bir dur bakalım, Baran bey siz Alpay'la yani damadımla tanışıyor musunuz?
-Yok efendim kendisini az önce gördüm. Biz Evrim hanımla konuşurken sanırım yanlış anladı.
-Alpay oğlum sen neden geldin?
-Rahi baba ben Evrim'le konuşmaya geldim. Bu gün onun kalbini çok kırdım, değil mi canım? Çok üzgünüm, ondan özür dilemeye geldim.
-İyi de çocuğum gündüzler çuvala mı girdi? Ne bu gece gece kapımıza dayanıp hengame çıkartmak. İçtin mi yoksa sen, şarhoş musun?
-Haşa! Rahi bey amca yani baba. Ben Evrim ile aramızı düzeltmeye geldim ama tabi bazı fırsatçılar aramızın bozulmasını gözlüyormuş.
-Tamam anladım ben olayı, Evrim kızım Alpay'la birlikte içeri girin siz bende Baran beyi uğurlayayım.

İnşallah babam anlamamıştır diye dualar ede ede Alpay'ın yanına gittim. O sorada bir kulağım babamlardaydı.

-Baran bey damadımın kusuruna bakmayın, belli ki kızımla sizi öyle görünce kıskanmış. İyi niyetli bir çocuktur toyluğuna verin. Onun adına ben bizzat size yapılan davranıştan çok ama çok üzgünüm.
-Yok efendim ben anlıyorum, problem değil.

Alpay'la yavaş yavaş eve doğru yürüdük, babam Baran'la konuşmaya devam etti. Artık onların ne konuştuğunu duramıyordum.
-Alpay bana bak babama hiç birşey anlatmayacaksın duydun mu?
-Neyi anlatmayayım Evrim.
-Baran'ı tanıdığını, Mardin'den geldiğini. Hiç bir şeyi söyleme bak eğer tek kelime edersen abine yaptıklarını babama ve senin ailene söylerim. Açık açık! Duydun mu beni?
-Bak Evrim ben babamı bir kere hayal kırıklığına uğrattım. O yüzden beni Amerika'ya sürgüne gönderdi. Şimdi bir kere daha aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. Bu sefer dünyanın başka bir ucuna gönderir beni.

Alpay muhtemelen Ece'nin onlarda baygınlık geçirdiği geceyi söylüyordu. Demek Amerika'ya gönderilme sebebi olayın üstünü ört pas etmek içindi. Eğer duyulursa Alpay'ın tüm kariyeri biter hiç bir şekilde tıp camiasında yer edinemezdi. Acaba Mete bunu neden kullanmamıştı? Bilmesine rağmen neden susmuş Alpay'ın ona zarar vermesine izin vermişti? Bu ailede çok fazla sır vardı ve bu beni çok huzursuz ediyordu. Alpay'a hiç güvenmiyordum ama Mete'nin de bana anlatmadığı şeyler olduğuna emindim. Belki de Alpay'ın elinde Mete ile ilgili çok önemli bir koz vardı. Zaman içinde kafamda parçalar daha net oturuyordu.

Oturma odasına geçip babamı beklemeye başladık. Az sonra eve girip kapıyı kapattı ve yanımıza gelip derin bir nefes aldı.

-Alpay oğlum ben aslında yarın seninle ve babanla konuşacaktım.
-Hayırdır inşallah Rahi baba, bir sorun mu oldu?
-Bir sorun demeyelim de küçük bir rahatsızlık. Evrim'in büyük babası rahatsızlandı dün gece hastaneye götürdüler. Biraz durumu ağırmış o yüzden bir süre düğünü ertelesek iyi olacak gibi.

Büyük babamın rahatsızlığından haberim yoktu üstelik babamın yüzünde üzüntüye dair hiç bir belirti göremedim. Muhtemelen babam düğünü erteletmek için böyle bir bahane üretmişti çünkü Mahir bey ile aralarında iş ilişkisi vardı ve babam bu evlilik işini çok ama çok önemsiyordu.

-Öyle mi Rahi baba çok ama çok üzüldüm. Kendisi İstanbul'da değil mi? Onu ziyaret edebiliyor musunuz?
-Ne yazık ki bir kaç hafta önce Berlin'e kız kardeşinin yanına gitmişti. Orada rahatsızlandı bizde gelecek hafta sonu onu ziyarete gideceğiz.  Doktorlar şu durumda uçak yolculuğu yapmasının sakıncası olduğu hatta rahatsızlığının daha da artacağını söylediler o yüzden bizim oraya gitmemiz daha iyi olacak.
-Çok üzüldüm, hay aksi tabi bu durumlar olsaydı daha iyi olurdu Rahi baba. Ne yapalım nasip.
-Öyle oğlum öyle, eee biz yatsak iyi olacak artık. Alpay oğlumu uğurla kızım da bizde uyuyalım.
-Tamam babacım.