Bölüm 11:İtiraf

275 31 6
                                    

Çiçek'den

"Çiçek"

Bakışlarımı tahtadan çekip Mert'e çevirdim.

"Beni düşük aldığım derslere çalıştırır mısın? Hem bugün yapacağımız bir şey olur"

"Olur"

Bu benimde işime gelirdi.En azından konuları tekrar edebilirdim.Fakat aklıma takılan bir şey vardı.

Abim.

Nasıl izin verdiğini bir türlü anlamamıştım.Önceki yaptığı ve şimdi yaptıkları birbirinin tam zıttıydı.Anlaşılan insanlar değişebiliyordu.Ya da dışarıya değiştikleri izlenimini veriyorlardı.

"Çiçek!"

Mert'in korkulu sesiyle ona döndüm.Yüzünde bariz bir korku ifadesi vardı.Kaşlarımı çatıp anlat dercesine elimi salladım.

"Bugün edebiyat sözlüsü varmış"

Çatılı kaşlarım gevşerken Mert'in bu haline kıkırdadım.

Mert yapmacık bir sinirle kollarını göğsünde bağlayıp arkasını döndü.

Yüzümdeki gülümseme silinmezken tahtanın az yukarısına, tüm sınıfla beraber para birkitirip aldığımız saate baktım.Öğle arasının bitmesine daha 20 dakika vardı.Edebiyat kitabını ve defterimi çıkarıp masanın üzerine koydum.Tam puan aldıramazdım ama en azından geçer not aldırabilirdim.

"Mert"

"Ne var?"

"Gel seni çalıştırayım"

"Gerçekten mi?"

Bir çocuk edasıyla söylediği şeye gülümsedim.

"Gerçekten"

Defteri ortamıza koyup anlatmaya başladım.

*

Çantama edebiyatla ilgili tüm gerekli olan gereçleri yerleştirdim.Mert diğer derslerde başarılıydı ama edebiyatı bir türlü yapamıyordu.

"Çiçek, abicim hazırsan çıkalım"

Yüzümdeki gülümsemeyi silip yerine donuk bir ifade yerleştirdim.Çantamı alıp taktım ve odadan dışarı çıktım.Abim gülümseyerek beni bekliyordu.

"Hazır mısın?"

Başımı sallamakla yetindim.Sıkıntılı bir nefes verip eğilerek benim boyuma geldi.

"Beni affetmedin mi?"

Histerik bir şekilde gülümsedim.

"Keşke bir özürle herşey düzelebilseydi"

Abimin gözleri dolarken başını sallamakla yetindi.İçten içe acısam da bir şey yapmadım, yapamadım.

*

Mert'den

"İki saat sonra gelip alırım"

"Tamam abi"

"Dikkatli olun"

"Tamam abi"

"Hadi görüşürüz"

"Tamam abi"

Bir dakika tamam değil, yanlış oldu.

"Görüşürüz abi"

Serhat abi son kez evin içine bakıp arkasını döndü ve merdivenlerden inmeye başladı.

Kapıyı kapatıp derin nefes aldım.

Beyaz Kanatlı MelekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin