sen değişiyordun atsumu.
birlikte sarılarak, televizyonun karşısında geçirdiğimiz geceler artık yoktu.
ben koltuğun bir köşesinde soğuğa mahkûm bırakılıyordum, kolların inatla vücuduma yabancıymış gibi davranıyordu.
gerçi merak ediyordum, üşümemin nedeni ödemediğin doğalgaz faturası mıydı yoksa kolların mıydı?
gerçi her ikisi de vazgeçmişlikle alakalıydı, değil mi?
"çalışmaya başlayacağım." demiştim, faturaları yetiştiremediğini düşünerek.
gülmüş ve bana cevap vermemiştin.
üçüncü ayımızın ortaları olmasına rağmen bana yabancıymışım gibi davranmak zorunda mıydın?
ya ben?
her gece banyoda gizlice ağlamak zorunda mıydım?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
long way home | atsuhina
Kısa Hikayeneden değiştiğini hiç sormadım, zaten sen de hiç cevap verecek gibi durmazdın. [angst]
