Meteor shower(On-going)

Chapter 1

I'm 7 years old, nang nakaranas ako ng trauma sa tatay ko at hindi lang sa kanya kundi pati narin sa mga taong nakapaligid sakin.

Lahat ng tao sa paligid ko tingin sakin walang pupuntahan walang magandang gagawin sa buhay,

"Rose! Ano hindi ka sasama sa amin?"

Umiling ako sa anyaya nang mga kaibigan ko

Marami pa akong gagawing trabaho sa bahay at kung hindi ko gagawin yun paniguradong lagot nanaman ako sa tatay ko

"Ang kj mo talaga! Hindi kana nga sumama sa amin nung nakaraan tapos ngayon na nga lang yung maagang uwian natin"paghihimutok ni ella

Umiling ako"hindi talaga ako makakasama"malungkot na tumingin ako dito"alam mo naman sa amin diba"dagdag ko

Nang malaon nakumbinsi ko ang mga kaibigan ko sa eskuwelahan.

Hindi nila alam lahat ng tungkol sakin isa ako sa mga taong hindi hilig magkwento sa taong hindi pinagkakatuwalaan, at isa na doon ang mga kaibigan ko.

Grade 9 ako ngayon

Habang naglalakad ako ay hindi ko maiwasang tumungo nalang dahil lahat nang tao ay masama ang tingin sa akin at yung iba naman kung makatingin ay puro pandidiri

"Ano. Rose pwede kaba ngayon"tanong ng isang lalaki

"Beb. Kung gusto mo nang para usan ayan si Rose willing kang paligayahin kahit nasaan pa kayo"

Kahit na pasok sa tenge at labas sa kabila hindi ko parin maiwasang tumulo ang luha ko

Hindi nila alam ang nangyari

Wala silang alam!

Ganun bang kadaling manghusga nang taong hindi nila kilala!

Tama nga sila

Nasa iisang mundo tayo na puno nang taong mapanghusga

Huhusgahan ka nila kung kailan nila gusto

Huhusgahan ka nila kahit alam na nilang nakakasakit na sila

Huhusgahan ka nila kahit hindi nila alam ang istorya mo

Napaka daling manghusga lalo't na ang mga nanghuhusga ay tuwang tuwa pag napapahiya ka

Gusto lagi nilang makakuha nang atensyon sa mga tao kaya ang gagawin nila ay ang manghusga nang tao.

Kaya kahit kailan ay hindi ako magtitiwala sa taong nakapaligid sa akin

Kaibigan? Oo nandadan lang sila pag may problema ka, pero wala silang magagawa.

Mag sasabi ka nang problema at pag hindi nila na gustuhan ay makakakuha ka pa nang panghuhusga

Derederetso lang akong nag lalakad palabas nang gate ng school

Malapit na akong makalabas nang may humila sa akin

"Haha. Ano mag papabebe kapa?"sabi nang babae

Wala akong panahon para kilalanin sila dahil ang tanging gusto ko lang ay makauwi na.

Wala akong nagawa kung hindi ang tumungo nalang

Yun naman ang lagi kong ginagawa ang tumungo palagi

"Bakit ayaw nyo nalang syang pauwiin?"

"C'mon dude, balita ko masarap daw yang babaeng yan"

Napuno nang tawanan ang paligid

Puno na nang luha ang mga mata ko kaya hindi ko napigilang punasan ang mga luhang nag babadya nanamang lumabas.

Tangina! Ganto nalang ba talaga ang papel ko sa mundo!