Hiding The Billionaire's Heir (COMPLETED)

CHAPTER 10

Puting silid ang una kong nakita sandaling iminulat ko ang aking mga mata. Sa amoy at itsura pa lamang ng paligid ay nasisiguro kong nasa ospital ako. 

"Hey," someone spoke beside me.

Marahan kong ibinaling ang aking paningin sa kanyang direksyon. "Caster," namamaos kong sambit.

Matipid niya akong nginitian bagamat bakas ang pag-aalala sa kaniyang mga mata. "How are you feeling? May gusto ka bang kainin?" magkasunod na tanong niya.

Umiling ako at saka sinubukang bumangon mula sa pagkakahiga. Agad naman siyang tumayo at inalalayan ako sa aking pagkilos. Isinandal ko ang aking katawan sa headboard ng hospital bed at saglit na pinasadahan ng tingin ang sarili ko.

"Ano'ng nangyari?" usisa ko at inangat ang kamay kong may nakatusok na s'wero.

"You passed out last night because of too much fatigue and stress," he started explaining.

Last night? Ibig sabihin ay umaga na ngayon.

"Don't worry the doctor said that your baby is fine. Wala kang kailangang ikabaha—"

"What? C-Come again?" nauutal na pagsingit ko sa kaniyang pagsasalita nang narinig ko ang katagang hindi ko inaasahan.

Nangunot naman ang kanyang noo. "I said you don't have to think too much because the doctor said your baby is fine, although you really need to avoid stress," pag-uulit niya na ikinahigit ko ng hininga.

"Baby?" usal ko at marahang ibinaba ang paningin sa aking tiyan. "Buntis ako?" hindi makapaniwala kong paninigurado.

Tiningnan niya ako ng may pagtataka. "Hindi ba kayo nagkaayos ni Villa Forca? I thought... he's the father," alanganin niyang sambit.

Mabagal akong umiling at napatulala sa kawalan kasabay ng paghawak ko sa manipis kong t'yan. 

May buhay sa loob ko? Paano nangyari 'to?

"Are you okay? You look bothered. Hindi naman sa nangingialam ako pero baka lang makatulong."

Napalunok ako at tumingin sa mata ni Caster. Asta kong ibubuka ang aking bibig para magsalita, pero hindi ko alam kung ano ba dapat kong sabihin. Kung saan ako magsisimula at kung paano ako magpapaliwanag. Dahil maski ako ay walang alam. Mukhang nahalata niya ang kahirapan kong magsalita kaya naman marahan niya akong tinapik sa balikat.

"Don't force yourself," tipid niyang sabi at saka ngumiti.

Napabuntonghininga ako. "How the hell did this happen?" naguguluhan kong tanong at tumitig kay Caster na para bang makakakuha ako ng kasagutan sa kanya.

"Seriously, to be frank, I haven't had sex with anyone since Achetbir and I broke up. That's why I kept asking how did I become pregnant?" pagbubukas ko sa aking isipin.

Nangunot ang noo ni Caster sa aking sinabi. He even stared at me for a long time like he's searching for a joke. I'm freaking serious!

"Seryoso ka?" usisa niya at saka umupo sa upuan na nasa tabi ng aking hospital bed para mas makapag-usap kami nang maayos.

Simpleng tango lang naman ang aking nagawa bilang tugon. "Hindi rin ako naglalasing kaya imposible na may nakatalik akong hindi ko alam," sabi ko.

Sa sobrang pahirap na ipinararamdam sa akin ni Achetbir mula no'ng naghiwalay kaming dalawa ay palagi lamang akong lagpak sa aking kama pagkakauwi.

"Kailan mo ba naramdaman ang mga pangingiba sa 'yong sarili?" kuryosong tanong ni Caster.

Napaisip naman ako roon. "Isang linggo pagkatapos kong magpa-check-up sa hospital ay napansin ko ang malimit kong pag-ihi. No'ng sumunod na mga linggo naman ay nagsimula akong maging antukin. Then this past few days I found myself being meticulous at my foods."