Knowing You, by Loving You (1D fan fic )

Chapter Five: Amnesia

Dahil mahal ko kayo, maaga akong nag-update! Para narin makabawi kasi dati once every decade kami kung mag-update ngayon twice every week ^.^ Gusto ko nga palang sabihin sa mga nagbabasa rin sa notebook ko na hindi na ko magsusulat dun.  Dito na agad sa computer para masmabilis kaya wag nyo akong sisihin kung maraming typos. Dahil narin yun kay Microsoft kasi di nya alam ang Filipino language.

As promised, mahaba itong chapppie na 'to (6 pages ito sa MS Word) kaya sana naman ma-appreciate nyo at mag-vote, comment and fan kayo.

Magbasa na lang kayo!

~EP

                                                                        +         +        +

Chapter 5 – Amnesia

Nakatulog ata ako ng isang lingo. Ambigat ng mga mata ko eh. Baka naman tinatamad ulit ako at almost isang araw na kong nakatulog (Tamaritis attacks XD) . Kaya, *blink blink* ok medyo malinaw na. Sa sobrang linaw may nakita na kong isang lalaking maputi.

Teka.

Lalaking maputi?! Malinaw na nga ba talaga ang paningin ko?! Eh bakit parang sinusundo na ko? Hala! Masyado pang maaga! Marami pa kong di nagagawa sa mundong ito! ‘Alianna, maghunos tili ka. Baka ilusyon lang.’ Sabi ko sa isip ko. Tiningnan ko ulit yung lalaki. Phew! Tao sya! Tao! Magdiwang tayo! Di pa ko patay! Di pa ko kaluluwa! Buti na lang. Pero sino naman kaya yun? Pamilyar kasi yung itsura nya kaso di ko talaga sya maalala. Kung saan ko sya nakita, kung anong pangalan nya. Basta! Pamilyar yung mukha, yun na yun. Wag na kayong umangal dahil di ko rin naman maririnig

“Sino ka?” tanong ko. Di ko alam eh. Magtatanong ba ko kung alam ko?

“Luh?! Sino kausap mo?!” –author

“Yung mga readers. May angal ka?”

“Meron. Ayoko kasing magmukhang tanga yung bida sa storya namin” –author

“Tanga na kung tanga basta I’m enjoying my life!!”

Back to story! (Bahala sya sa buhay nya XD)

“Excuse me?” sagot ng taong nasa harap ko.

“Makapag-english wagas?! Tyaka san mo naman nakuha yang accent mo kuya?” infairness naman kasi noh, ang cool ng accent nya. Nakakamatay. *_*

“You know that I only understand the word ACCENT, right?” inasure nya ko. Ano yung ‘you know...’ na yun? Alam ko nga ba talaga? Di ko nga sya maalala eh.

“Kilala ba nga kita?” lalo pa akong nacucurious dahil dito ah!

“Ali, please speak in English. You know that I’m not a Filipino” pano nya nalaman pangalan ko. To be exact, nickname.

“Prove it” tapos AWKWARD SILENCE lang. Kasi tinggal nya lang yung hood nya tapos parang hinihintay nya lang yung reaksyon ko. Pero pano ba naman ako magrereak kung buhok nya lang ang pinakita sakin? Ano naman kung blonde sya?  Ano naman gagawin ko sa buhok nya kung ayaw nyang sagutin ang tanong nya.

Wait.

Late na para mag-react pero...

Yun ba ang sagot nya?! Blonde sya ibig sabihin foreigner diba?! Pero baka nagpakulay lang? Ewan basta! Blue eyes naman kasi sya, blonde, maputi at di sya mukhang Pilipino! Yun na yun eh. HINDI SYA MUKHANG PILIPINO.  Ano pa ba ang kailangan kong impormasyon? Hay ewan. Slow na kung slow. Di kasi gumagana ang utak ko ngayon.