Bölüm şarkısı; Eminem-Beautiful
Doktorun dedikleriyle olduğum yerde kaldım. Epilepsi...
ARDA'DAN..
Yılmaz Amca beni arar aramaz arabaya atlayıp hastaneye gittim. Kim bilir o piç Eylül'e bu sefer ne yapmıştı.
ACİL kapısında durdum ve koşarak danışmaya gidip 109 no'lu odayı sorup 3 katı hızla merdivenlerden çıkmaya başladım.
Poyraz orada duruyordu. Siktirsin gitsin ya. Bir de onunla !ı uğraşacağız?
Hemen ona doğru yürümeye başladım.
"Eylül nerede?!"
Cevap vermedi.
"Ulan it. Bak zaten sinirliyim sana. Ne olmuş öt hemen"
"Epilepsi...."
Gözlerimi açıp ona bakmaya başladım. Yutkunma isteğime karşı koyamadım ve olduğum yere çöktüm.
Eylül'ü kaybetme korkusu sardı içimi. O olmazsa..ben ne yapardım?
Ve Yılmaz Amca. O herhalde böyle bir şeyi kaldıramazdı. Ada teyzeyi kaybettikten sonra birde Eylül hayatından çıkarsa kesin kendi yaşamına da son verirdi.
Kapıdan başka bir doktor çıktı. Hemen yanına ilişip birşeyler söylemesini bekledim.
"Hastamız tehlikeyi atlattı. Dinlenmesi gerekiyor biraz. İçeride bekleyebilirsiniz"
Koşarak kapıdan içeri girdim. Eylül...
Yaklaşım ve elini tutup alnından öptüm.
"Hadi güzelim, daha ölmeden önce yapılacaklar listemizde çok madde var"
Gözlerini kırptı ve kaşlarını çattı. Minik kuşumuz uyanmıştı :)).
EYLÜL'DEN...
Uyandığımda Arda başımda bekliyordu. Ne olmuştu bana?
Rahatsızca yerimden kıpırdandım ama üzerimdeki ağırlığı kollarım kaldıramadı.
"Arda, ne oldu bana?"
Yutkundu.
"Arda?"
"Söylemek istemiyorum"
"Ne demek söylemek istemiyorum. Söylesene kıvırcık"
"Eylül.... Şey.... Epilepsi.."
Duyduklarım karşısında ne yapacağımı şaşırdım. Yüzümde buruk bi gülümseme oluştu.
"Demek anneme her günün sonunda biraz daha yakın olacağım"
"Eylül! Kes saçmalamayı!"
İçeri bir doktor girdi. Bir kağıda birşeyler yazıp imzaladı ve bana döndü.
"Yazdığım ilaçları ve iğneleri olmak için haftada bir gün hastanemize gelmeniz gerekiyor. Bunun dışında...çıkabilirsiniz"
Geldi ve serumu çıkardı ve gitti.
Arda kalkmama yardım etti. Koluma girdi ve kapıya yönlendirdi. Kolumu kaldıracak halim yoktu.
Koridora çıktık.
Bir dakika; Poyraz'ın ne işi var burada? Ve o yeşil gözlerini neden bir kızarıklık sarmıştı?
Ona baktığımı anlamışcasına bana baktı. Yanıma gelmeye başladı.
Derin nefes aldı.
"İyisin"
"Sayılır" dedim ve Arda'nın yönlendirdiği danışmaya yürümeye başladım. Arda çıkış işlemlerini halledip beni otoparka çekiştirdi. Anladım ki Poyraz'dan uzak durmamı istiyordu.
Arabanın kapısını açtı vr nazikçe oturmama yardım etti.
Sürücü koltuğuna geçti ve bana baktı.
"Nereye gidiyoruz?"
"Eve. Çok yorgunum"
"Peki"
"Arda.. Eğer bana birşey olursa..."
"Eylül. Sana bu konuları açmak için erken olduğunu hatırlatıyorum"
"Neresi erken kıvırcık? Yarın nefes alabileceğimin hiçbir garantisi yok"
"Bende hastalık yok diye benim var mı sanıyorsun siyah civciv"
"Siyah civciv nereden çıktı?" dedim yarı sırıtarak.
"Sarışın olsaydın sarı civciv derdim. Ayrıca s
6 yaşındayken bir civciv alıcaktın. Bende yanındaydım. İnatla siyah olanından istiyordun"
"Hatırladığına inanamıyorum"
"Bende, nereden aklımda kalmışsa"
"Arda sen gülme. Bak yemin ederim biri görcek aşık falan olacak uğraştırma beni"
"Oo civcivimiz kıskanıyor mu?"
"Biraz, ucundan, minnacık.."
Yanağıma küçük bir öpücük kondurmasaydı devam edebilirdim.
"...yani çok"
Kahkaha attı. Bense sersemlemiştim
"Sen ölme kızım ya. Valla napacağım sensiz ben?"
"Kendine yeni Eylül'ler bulursun"
"Hiçbiri benim Eylül'üm olamaz ama"
"Hmm. Aferin bir artı puan"
"Eksilerimden bi tane götürdü sanırım"
"Hayır"
"Nasıl ya?"
"Olmayan şey götürülmez"
"Oo, Eylül reis"
Kahkahamı tutamadım.
Eve geldik.
"Gelsene bize?"
"Yok bebeğim ya işim var"
"Bir eksi aldın. Benden önemli işin var ha? Peki Arda. Sus Arda. Konuşma Arda"
"Hadi be!"
Kapıyı ittip eve yürüdüm. Ne yapacağımı bilemiyordum. Durumumun en çok üzüntü hissettirmesi gerekirken içimde zerresi yoktu. Hatta Nihat Doğan şarkısı açıp dansetmek istiyordum.
Yarın toprak olabilirdim. Odama fırladım ve bir kağıtla kalem alıp yazmaya başladım;
Eğer yarın ölmezsem yapılacaklar listesi:
✅Bir hayali gerçekleştirmek
✅En sevdiğim şarkıyı bağırarak söylemek
✅İçimdekileri karşımdakini kırmamaya dikkat ederek dilediğimce söylemek
✅Bissürü çikolata yemek
✅Kiminle küstüysem barısmak ve hatalıysam özür dilemek
✅En sevdiğim filimi tekrardan izlemek
✅Babama kocaman sarılmak
.......
Mesaj atanı yemiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YA SONRA?
Random"Karanlıktan bahsediyordu ulaşabileceğim tek aydınlık, bana ben karanlığım mutlu olamazsın demişti. Sahi, mutlu olmayı isteyen kimdi?" Annesini kaybetmiş olan Eylül İzmir'e taşınır ve yeni bir hayata başlar. Beraberinde bir sürü sorunu çekmişti bata...