ALFA

..Benim için endişelendin?..

-Bırak! Pislik bırak!
-Kes sesini! Sen benim başıma belamısın ha!
-Beni bırakmayan sensin! Ne gùzel gitmiştim ama sen beni ozlemiş gibi geri getirdin!
-keyfimizden getirmedik gerizekali! Mecbur olduğum için!
-konuşmalarınızı duydum! Kasanın şifresini ölsemde vermem! O benim babamdan kalan tek şey ve ona koruyacağıma söz verdim!
-Merak etme ölmeyeceksin en azından şimdilik.
Deyip sıkıca tutmuş olan kollarımı bırakıp üstümden kalktı.
-Luhan,senden nefret ediyorum!
-ah duygularımız karşılıklıymış ne tesaduf! Suho bana böyle duyguların olduğunu duymasın kıskanır sonra.
Sinir! Tam bir uyuz! Kıskanırmış!
"Hayatımda senden beceriksizini görmedim lay, ilk defa bir bok becereceksin dedim yine sıçtın" bu seferde iç sesime bağırmak istedim ama malesef haklıydı. Şu dünyanın gördüğü en şansız insanım! Gökten para yağsa,benim kafama kuş sıçar! Kendi kendime konuşurken beni dinleyen luhanı görmemiştim.
-Lay,bende hayatımda senden delisini görmedim. Pir psikoloğa görunmek istermisin?
-bence sende benle gel. psikolok eminim beni deli eden kişinin kim olduğunu soracaktır. Yanımda bulun!
Dalga geçmiş gülen yuzu bu lafla sinirli yuze çevirilmişti. Bana birşey yapacak korkusuyla gözümü sıkıca kapatım kafamı çevirdim. Ama o odasına gitmeyi tercih etti.
....
Saat hayli geç olmuştu. Luhan çoktan o rahat yatağında uykuya dalmıştı. Bense buz gibi odada sancıdan kıvranıyordum. Mutfağa gidip bir bardak su içecektim ki aptal mutfağı kitlemişti. Zor yüruyorken birde gelde anahtarı ara! Şimdi ışığı açarsam luhan uyanıp bir ton laf eder. Hiç gece gece onu dinlemeye niyetim yoktu. Önce salona geçip biraz oturdum. Karın ağrımın geçmesini bekledim. Sonra ise tekrar odama yöneldim. Kafamı odanın ışık alan yerine çevirdim ki az kaldı geberecektim. Böcek! En korktuğum şey! Öyle bir bağırdım ki tum mahalle uyanmıştır Allahım bu odada hayatta durmam!
Yazarın ağzından;
Lay çığlık atarak luhanın odasına doğru koştu. Luhan ise bu sesle birden irkildi ve koşarak layın yanına gitti. Lay korkudan konuşamıyordu bile.
-Ne oldu lay! Lay sakin ol noldu be!
-o-o-or-r-ddda
-Ne orda ne var orda ya konuşsana!
Bir turlu konuşmayan lay, luhanı az kaldı deli edecekti. Layın odasına bakıp hiçbirşey göremeyince layın gerçekten bir psikoloğa görunmesi gerektiğini birkez daha içten geçirdi. Layın bu hali luhanı bir hayli korkutmuştu. Odasında onu bu kadar korkutan ne görmuş olabilirdiki? Nefes nefese kalan layı luhan kolundan tutarak içeri getirdi. Onu koltuğa oturttuktan sonra bir bardak su getirip lay'a içirdi.
-Şimdi sakin ol ve ne gördüğünü söyle. Üç harfli falanmi Ney?
-Orda şey var luhan..
-ne var lay?
-Böcek!
-Ne?! Allahım sen bana sabır ver ödümü kopardın gerizekali!!!! Bende diyorum ne gordu de bu halde yarabbim!
-Ne! Ben o odada hayatta yatmam ölürüm!
-Iyi burda yat!
-Ya burayada gelirse
-Tu Allahim ya!
Luhan lay'ı kolundan tutup kendi odasına getirdi.
-Geç şu koltukta yat!
-Tamam ama bir böcek daha görürsem bu sefer bu şehri ayağa kaldıririm bil!
-Ahh bir bocek daha gorursen beni kaldir lay!
-Ha tamam. Ha bidakka şşt
-Yine ne var
-Sen biraz önce benim için endişelendin ha?
-Ah hayir gerizekali evde birsey olmasından endişelendim! Şimdi mal mal konuşmayı birak yat! Ve beni birdaha rahatsiz etme!
Luhan layı kendi haline bırakıp yatağına geçti. Lay ise içinden luhana laf saya saya yastığını koyup uzandı.