ALFA

..indir beni luhan!..

Gözlerimi yavaş yavaş aralıyordum. Heryer Bulanık görünüyordu. Başımın ağrısı tum vücuduma vurmuş, kafamı kaldıramıyordum. Biraz daha ayıldıktan sonra birinin kucağında olduğumu hissettim. Beni taşıyanın kim olduğuna bakmak için gözlerimi biraz daha açmaya çalıştım. O da ne? Beni taşıyan luhan mı...
Kalkmaya çalışırken biraz destek için ellerimi luhanın boynuna sardım ve doğruldum.
-İndir beni luhan. Dedim kısık bir sesle. Kafasını bana doğru çevirdi ve dudağıma yaklaştı.
-indirmeyeceğim.
-indir dedim.
-bana emir mi veriyorsun!
-ahhh. Hayır!
-kibarca söyle
-beni indirirmisin
-lutfen de
-lütfen beni indirirmisin luhan?
-Hayır.
-uyuzz!
-uyuz ha?
-yok! Özür dilerim.
Beni susturup. Kucağında benle birlikte odasına doğru ilerledi. Odasına girdi ve beni yavaşça yatağına bıraktı.
-Yat dinlen
-Hayır gerek yok ben iyiyim.
Kalkmaya çalışıyordumki beni iki omuzumdan tutup yatağa yatırdı.
-Sana yat dinlen dedim.
-ya istemiyorum anlamıyormusun!
Bunu sesimi yükselterek söyleyince eliyle suratımı serttçe tutup yaklaştı.
-bana bak lay! Sehun burda yok! Yani Seni koruyacak kimse de yok! Anladınmı? O yuzden kelimelerine ve davranışlarına dikkat et. yoksa hiç iyi olmaz!
-peki tamam.
Ona karşı hiçbirşey söyleyemedim çünku doğru söylüyordu, sehun yoktu o yuzden sığınacağım kimse yoktu. Dediğini yapıp uzandım. O ise dışarı cıkıp kapıyı kitledi. Dayanalıcak gibi değildi burdaki 4 günüm 4 yıl gibiydi. Canım yanıyordu ve gözlerimi açamıyordum. Uyumaya çalışsam, bu acı beni yine uyandırıyordu. O sebeple Yaklasik sadece yarım saat uzandım. Ve dayanamayıp yine kalktım.

"Evet luhanın odasındasın birşeyleri kurcala hadi!" İç sesim yine mal mal konuşuyordu ama doğru söylüyordu. Belki birşey bulabilirdim. Hemen bitkin haldeki vucudumu yataktan kaldırdım ve kurcalamaya çekmecelerinden başladım. Tabi kurcalarken ortalığı dağıtmamaya çalışıyordum ki farketmesin.
.....
Oha! Bu da ne?
Luhanın üst çekmecesinde bir fotoğraf buldum ve resimdekilere dikkatle bakmaya başladım. Bunlar kim di? Yanlarında luhanında olduğu bu fotoğraf işime yaraya bilirdi. Bunlar acaba ... acaba luhanın ailesimiydi? Öyleyse nerdeler? Luhan neden böyle? Cevaplanacak birsuru soru vardı. Bu soruların cevabını ise luhandan başkası veremezdi. Fotoğrafı katlayıp cebime koydum. Ve duyduğum anahtar sesiyle birden yatağa koştum ve oturdum. Luhan içeri geldi ve yanıma yaklaşıp
-Ne yapıyordun sen?
-hiçbirşey..
-Ne yapıyordun dedim!
-hiçbirşey dedim ya. ayağa kalktım anahtar sesini duyunca kızma diye yatağa koştum.
-ahh kalk içeri git hadi!
-peki dedim ve cebimden düşmek uzere olan fotoğrafı elimle tutup farkettirmemeye çalışarak kalktım.
-O ne
Luhan omuzumdan tuttu ve beni kendisine çevirdi.
-hiçbirşey... dedim ve fotoğrafı sıkıp arkama saklamaya çalıştım.
-o ne dedim!
-hiçbirşey dedim ya!
- ver onu bana!
-Hayır!
-Ver dedim!
Ben vermeyince belimi eliyle kavrayıp kendine çekti. Ve arkamda tuttuğum fotoğrafı almak için  zorladı. Ben vermedikçe o zorla elimden çekmeye devam ediyordu.
-Bırak beni luhan !! Bıraaaakkk!
-Ver şunu!!
Eninde sonunda fotoğrafı almayı başardı. Ve fotoğrafa baktıktan sonra kafasını kaldırıp kızgın bir şekilde bana baktı.
-Bu ne lay?..