Açlık başıma vurdu amk. Kafamı kaldıramıyorum! Yemek yemek diye ağlayacağım artık yeter! Of Allahım yaa! Ellerimi bağlamış bir köşeye, sanki köpeğiyim piç beyefendinin! Boynu bükükler gibi eğilmiş mal mal oturuyordum saat gece 1'i geçmişti tahminen,içeride çıt yok. Ben bunları düşünürken kapının açılma sesiyle irkildim. Gelen sehundu. O ne? Elinde ise kucuk tepsi yemek,soğuk diye titreyen vucudum için bir mont" oha?" -lay.. -efendim -aksam yemek yemedim seninle yeriz diye düşünmüştüm. Allahım o kadar sevinçli, o kadar mutluydumki şu an açlığımı,uykusuzluğumu,başımın ağrisini.. herşeyi unutmuştum.. dayanamayıp sevincimi yüzüme vurdum. Ve gülümsemesine karşılık bende gülümsedim. Ellerimi açtı ve montu giymem için bana uzattı. Hem montu giyiyordum hemde teşekkür ediyordum. -s,s, sana nasıl teşekkür etsem az açlıktan hastanelik olacaktım.(hehe hiç olmadı elbiselerimi yerdim) -rica ederim, çabuk yememiz lazım ama gizlice getirdim görürlerse hoş karşılamazlar. (Sen o çabuk yeme işini bana bırak bro 1 dakikada silip supururum o tabağı:D) Hızlıca onumdeki çatalı alıp yemeğe başladım.hem yemek yiyip hemde ara sıra sehuna bakıyordum. Kendisi yemek yemiyor,beni izliyordu. Merak edip sordum: -Sen neden yemiyorsun? -e yiyim bari?:D Diğer tabağı aldı ve tatlı tatlı, bana baka baka yemeğe başladı.
Bu sefer yemek yemeği ben bıraktım ve onu izlemeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-ne o iştahın mı kesildi lay? -yook neden? -yemek yemiyorsunda.. -ha şey unutmuşum.. -unuttun??:D "Unuttummu! Allahım rezillik!" Yüzüm kızarmıştı utancımdan yemek yemeyi bıraktım. -Kızarmışsın :D deyip eliyle yanağıma dokundu -ne hayır birkere!.. Utancımdan ne yapacağımı şaşırmıştım. Sehun bana gitgide yaklaşıyordu. Yaklaştı... yaklaştı... ve dudağıma doğru eğildi. "AMAN ALLAHIIIIMMMMMMM NELER OLUYORR!" beni öpeceğine garanti vermiştim. Ve gözlerimi kapatıp kendimi ona bıraktım. Biraz durduktan sonra gözlerimi geri açtım. Ona doğru bakarken o eliyle dudağıma bulaşmış lekeyi sildi. "AH Aptal ben! Uykusuzluk başıma vurmuştu,resmen beni öpecek zannedip gözlerimi kapatmiştim. Ayy şimdi kim bilir nasıl rezil oldum!" -Şey korkma lay birşey yapmayacaktım sadece dudağını sildim. Dedi bana hâla ayni mesafedeyken. -Ben aslında şey.. Tam konuşacaktım ki araya giren sesle birden durdum ve sehunla aynı anda kapıya baktım. Gelen baekhyundu. -Vay vay vaayyy.. bay sehun gizli gizli?? -bak baek luhana söyleme açlıktan ölecekti bende sadece yemek... -sadece yemek ha sadece yemek.. ben gördüm göreceğimi. Aranızda... -BAEK! Kes sesini! -kesmiyorum varmı! Şimdi luhanı kaldırıyorum. Bu tatlı aşk manzarasını o da görsün değilmi! -Ne aşkı ne diyorsun baek kendine gel! "Anlaşılan uykusuzluk tek benim başıma vurmamış!"
