Sana İnat, Yine Sen

Seviyordum öylesine..

Seviyordum, öylesine.. Yeri geldiğinde sanki hissiz ama olması gerektiğini düşündüğüm gibi. Tatmadığım duyguları yaşatıyordu ilk sevgilim dediğim benden iki yaş büyük olan çocuk. Evet o benim çocukluk aşkımdı tabiri câiz. Tatmadığım duyguları yaşatıyordu, küçük yaşta ondan yediğim dayaklar ve hakaretler olmuş olsada sevmek istiyordum onu sanırım ki nedensiz.

Uzun boylu, esmer, koyu kahve gözleriyle her fırsatta aşağılamış olsada beni; diyorum ya yokluğunu düşünmek boğazımın düğümlesine defalarcasına sebep oluyordu. Onu karşılığını her defasında aşağılanarak almış olsada ona olan duygularım ve belli belirsiz aşkım 6. ay'a girmiş bulunuyordu. Beni sevdiğini biliyordum, daha doğrusu hissedebiliyordum evet.

Bir gün bana "Sana aşık olduğumu söylediğim an gideceksin" demişti 'gideceksin'i vurgulayarak, korkuyordu hislerini nasıl gizleyeceğini bilmeden. Nasıl yani onunla zamanımı harcamak için mi birlikte olduğumu mu düşünüyordu? Öyle olmuş olsa dayaklarına, küfürlerine dayanamazdım tabikide, neydi derdi bana annem babam hatta abim bile kıyamıyordu. O dengesizin tekiydi ve evet beni kullanıyordu sanırım, bazen böyle düşündürüyordu beni.

Düşüncükere kapılmışken telefonum çaldı, Kerem'di hani beni her fırsatta aşağılayan. Beni yanına çağırdığında arkadaşımla gitmeye karar vermiştim her nedense. Onunda arkadaşı yanındaydı Kerem her ne kadar psikopat gibi gözükse de daha adını bilmediğim şahıs ondan daha kat ve kat psikopat ve açıkçası serseri gibi görünüyordu. Lara'nın onu beğenerek süzdüğünü yakaladığımda utanarak kafasını yere eğmişti. "Vaaaay sen bizim Lara'ya bak" demiştim tabikide içimden, onu orada bozamazdım ama sonra hesabını unutmazsam sorabilirdim.

Kerem, Derin diye bana seslendiğinde yeni gördüğüm çocuğu süzen gözlerimi ondan ayırıp Kerem'e bakmıştım. "Kız arkadaşım Derin, arkadaşı Lara, kızlar bu da arkadaşım Aslan" dediğinde kafamla onaylarcasına Aslan'a bakıyordum. Aklımdan Kerem'in beni bir çok arkadaşıyla tanıştırdığı geçmişti ama bu çocuk çok farklıydı, çok tuhaftı. Aslan, "Derin abinin adı Metin miydi?" diye sorduğunda nerden bildiğini şaşırmış olan gözlerimle Aslan'a soruyordum sanki. O da anlamışcasına "çok sevdiğim bir arkadaşım" dedi sırıtarak. Ön yargılı olarak yaklaşsamda düşündüğüm şeylerde yanıldığımı görmezdim pek, buna altıncı his derlerdi ama ben bu pencereden yaklaşmazdım olaya.

Düşündüğüm tek şey abimin bu serseri gibi görünen çocukla ne işi olmuş olmasıydı. Ayrıca abim kendinden küçüklerle takılmayı pek sevmezdi futbol haricinde tabii kaç yaşında olursa olsun her yaş kitlesiyle futbol oynayabilirdi hem de büyük bir zevkle, pekâlâ abimde çok uslu bir çocuk sayılmazdı ama bu çocukta abimde olmayan dahada yaramaz birşeyler olduğunu varsayıyordum umarım bu sefer yanılırdım..