Sana İnat, Yine Sen

Ellerim Avuçlarında..

Medyada Derin var.

Çayımızı içerken, hafif soğumuştu hava ellerimi sıcak olan bardağıma dokundurdum.

İstersen kalkalım dediğinde, onu onaylar bir şekilde kafamı salladım, kalkıp yürüyorken birden bire,

"Derin, çok farklı bir kızsın" dedi sessiz bir şekilde. Dalga mı geçiyordu bu benimle? Burada iki saat oturmamıza değen şeyler konuşmak yerine neyden bahsediyordu bu?

"Anlatacakların herhalde bunlar değildir Aslan" dedim sırıtmaya çalışırken.

Acaba Kerem hakkında mı birşey diyecekti? İyi de Kerem onunla oturup benim hakkımda dertleşecek değildi, ama yine de bir ümit, eğer öyle birşey yapmışsa okşanırdı gururum, çünkü beni aldattığını duymuştum ve de bu hiç iyi birşey değildi, her ne kadar kurtuldum diye sevinsemde.

Ben bunları düşüne durayım Aslan ise

"Derin, seni ilk gördüğüm an anladım farkını, sanki yıllardır tanıyormuşum havası verdin bana. Gözlerinn..- dikkatimi çeken en güzel şeylerdi, ben çok başıma buyruk bir insanım, anımı kurtarmak değilde o an ne düşünürsem onu yaparım. Bazen amaçlarına ulaşmak için bazı şeyleri basamak niyetine görmen gerekir-"

Konudan konuya atlıyordu, nereye gideceğini bilmiyordum, sözünü keserek

"Yani bencil olmak gerek bazen, öyle mi düşünüyorsun Aslan?" dedim.

"Evet Derin, bazen bencil olman gerekebilir. Ben seni gördüğüm an bencilleştim, kendi içimde kavgalar yarattım, beynimde mahkemeler kurdum. Belki de annenin babanın abinin kıyıpta ellerini sana sürmediğini yapıp, seni her fırsatta döverek aşşağılayan, buna cesaret eden, seni bana emanet eden, sözde benim yakın olan arkadaşım Kerem'i düşündüm. Kardeş gibi gördüğüm bir insanın en değerlisine, kız kardeşine aşık olduğum, onun tabiriyle ileride duyarsa ona ihanet ettiğimi düşünecek olan adamı Metin'i düşündüm."

Anlamak, idrak etmek istemiyordum bu uzun konuşmasını, hayatımda ilk defa bu kadar sinirleniyordum diye düşünerek

"Yeter Aslan, ben gidiyorum" dedim sinirli bir hâlde. Ellerimden tuttu her iki eliyle,

"Ve sırf aşık olduğum kıza biraz daha yaklaşabilmek için, belki de hiç bir suçu olmayan, benden hep aramamı, onunla ciddi anlamda sevgili olmamı bekleyen Lara'yı düşündüm."

Gidemiyordum bırakıp, çok sinirli olmama rağmen çekemiyordum ellerimi onun ellerinden..

"Ama Derin, sonra beynimde kurduğum mahkemedeki Hâkim bana;

Aşk herşeyi, herkesi mağlup kılar, aşkın günahı olmaz, gerçekten aşıksan eğer. Ben sana hiç ummadığım bir anda ummadığım bir şekilde aşık oldum Derin, ben hiç aşkı aramadım, o salı akşamı beni buldu, hem de ilk defa. Bu yüzden yüreğinde bir ömür müebbet kalabilirim, Hâkimin bana verecek olan cezasıyla.."

Halâ ellerim onun ellerindeydi, birden çekerken sinirle, susmayı istedim sadece, hatta kendi sessizliğimde yok olmayı.

Beynimden akan kaynar suyun etkisindeydim halâ. En yakın arkadaşımın sevdiği çocuk, eski erkek arkadaşımın yakın arkadaşı, abimin ise kardeşi gibi gördüğü şahıstı o.

Ellerim terlemişti ama nedense bunu bile umursamadım, ondan çok kendime kızıyordum, belki de ona bu cesareti ben vermiştim ona.

Bir adım daha yaklaştığında bana, ellerimi tekrar avuçlarının içine aldı,

"Seni sevmekten öte sana aşığım Derin" dedi kulağıma eğilip fısıldarken.

"Arkamdan gelme, sadece eve gidip uyumak istiyorum, anlayış ile karşılayacağını umuyorum, iyi akşamlar" dediğimde avuçlarının içinde olan ellerimi usulca çekip uzaklaştım.

Arkamdan,

"Derin, pişman olmayacağım, sana aşığım" dedi buğulu sesiyle.

Eve gittiğimde banyoya girip, suyun vücudumda dans ettiğini düşünerek rahatladım, çıktıktan sonra kurulanıp yatağıma uzandığımda, sorunlarımdan kaçabileceğim tek yola doğru adımımı attım, bir saatin sonunda, Uykuya..