Sorunlu bir hayatımın olmuş olmasını düşünerek uyumuştum, telefonum çalana kadar. Uykumdan uyandıranlara sinir oluyorum demek çok az kalırdı onlardan geçici süreliğine de olsa nefret ediyordum!
"Efendim" derken hızlı bir şekilde konuştu Kerem "kaç kez aradım şükür açtın Derin" dedi sinir olduğunu yansıtmaya çalışarak, her ne kadar içimden sövüyor olsamda bunu dışa yansıtmadığım için koca bir aferin aldım kendimden. Uyuduğumu ve onun uyandırdığını söylerken konuştuk bir süre telefonda sanırım bozulmuş olmalıydı.
"Aslan Lara'yı çok beğenmiş, numarasını versene" dediğinde çok şaşırmıştım daha bir kere bile göz göze geldiklerini görmemiştim. Ama ne yalan söyleyeceğim sevinmiştim arkadaşım için, çünkü o yalnızdı, erkeklerin beğendiği kız olamıyordu pek çekingenliği ve kendine bakmamasından dolayı. Kerem' e "ben sorarım uygun olursa onun için veririm-" derken yine sözümü kesti, bu huyundan nefret ediyordum, "ne gerek var ver işte şimdi bekliyor-" bu sefer ben kestim sözünü yaptığının kötü bir şey olduğunu vurgulamaya çalışarak, "tabiki de hayır Kerem yarın haber veririm cidden uykum var ve uyumam lazım" diyerek sonlandırdım aramayı, biliyorum bunun acısını çok pis çıkaracaktı benden ama şu an gerçekten umrumda değildi, sadece uyumak istiyordum.
Kabuslarla uyanmıştım, en büyük sorunum buydu zaten, belki daha kötüsüydü gördüklerim ama ben sıradan bir şekilde kabus diyebiliyordum sadece, daha ötesi beni çok korkutuyordu çünkü, ezan sesini duyduğumda daha çok korktum, nedensiz ürkütüyordu sabah ezanı beni, içimden uyumak için dua ediyordum ve sonunda kabuslar görmediğim ikinci uykuma dalmıştım korkarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana İnat, Yine Sen
LosoweMerhaba, 20 yaşındayım. İlk öncelikle yazım yanlışlarım varsa kusura bakmayın, daha yeniyim. Bu hikaye geçmişten geleceğe doğru yöneliktir, Gerçek hayattan alıntıdır, umarım ilginizi çekebilirim. Şimdiden çok teşekkür ederim.
