ÇAĞLAR | texting

1.4

Kapıyı çaldım ve bir iki adım geriledim.

Kapıyı 50'li yaşlarda sevimli bir adam açtı.

"Şey ben Çağlar'ı arıyordum da. Yanlış mı geldim?"

Adam içeriye şöyle bir bakıp

"Doğru geldin buyur." diyerek içeriyi gösterdi.

"Rahatsız etmiyeyim sizi. Ben kapıdan verip çıkacaktım."

"Olmaz kızım gel. Hem Çağlar da çok heyecanlı." deyip göz kırptı.

İçeriden Çağlar'ın huysuzca
"Amca!" dediğini duydum.

Ayakkabılarımı çıkarttım ve içeri girdim.

Ev ufaktı. Bir salon ve bir mutfaktan ibaretti yalnızca.

Ama sıcacık ve çok sevimli bir ortamı vardı.

Mutfaktaki hasır sandalyelerden birisine oturmuş Çağlar'ı görünce gülümsedim.

"Dolapta biraz sarma da varmış. Onu da getirdim."

Poşetten iki tencereyi de çıkarttım.

"Arkadaşına teşekkür etsene Çağlar." diye uyardı onu amcası küçük bir çocuk gibi.

"Teşekkür ederim..."

İsmimi bilmediğini fark ettim.

"Beste" dedim gülerek.

Amcası gülerek bir şeyler anlatmaya devam etti.

Çağlar'ın üstündeki gözüme çok ince görünmüştü.

"Çağlar böyle giyinirsen hasta olursun tabii."

"Üşümüyorum ki."

"Sana öyle geliyor ama üşüyorsun."

Onun odası olduğunu zannettiğim minik odaya girdik.

"Bak bu güzel ve kalınmış. Bunu giyin üstüne."

"Ama bu çok sıcak tutar."

"Amaç bu değil mi?" dedim gülerek.

"Tamam giyineyim ver." dediğinde uzattım ve amcasının yanına gittim.

"Çağlar'ın yıllardır hiç arkadaşı yoktu. Arkadaşının olmasından ziyade senin gibi bir arkadaşı olmasına çok sevindim."

"Çağlar'ın başına ne geldiğini kimse bana açıklamıyor." dedim huysuzca.

"Ne fısır fısır konuşuyorsunuz." dedi Çağlar hasta sesiyle.

"Ben gidiyorum da onu söylüyordum."

"Nereye?" dedi amca üzülmüş bir ses tonuyla.

"Benim de babama bakmam gerekiyor. O da hasta. Hem hasta ziyaretlerinin kısası iyidir derler."

"İstediğin zaman gelebilirsin kızım. Sen Çağlar'ın eski arkadaşları gibi değilsin. Kalbini kırmazsın onun."

Kapıyı açtıklarında ayakkabılarımı giyindim ve boş tencereleri aldım.

"Battaniyeyi kullanmayı unutmayın. Hoşçakal Çağlar, hoşçakalın amca."

"Hoşçakal Beste!"

Merdivenlerden aşağı indim ve binanın girişine geldim.

1 aydır konuştuğum bir çocuğu, Kuzey'in maçına tercih etmiştim.

Bir şeyler değişiyor ama dur bakalım...