ÇAĞLAR | texting

3.0

Bölüm fotoğrafı: Çağlar'ın o çok bahsedilen gözü

Sabah uyandığımda çok halsiz ve kötü hissediyordum.
Yataktan kalkmaya bile enerjim yoktu.

Annem işte, ablam okulda, babam hastanede olduğundan kendi başımın çaresine bakmalıydım.

Debelenerek kalkıp mutfağa doğru yürüdüm. Yürürken arada yavaşlıyor ve düşmemeye çalışıyordum.

Dün akşamdan kalan çorbayı buzdolabından çıkarıp ısıtmak için ocağa koydum.

Arada elimi alnıma götürüp ateşim var mı anlamaya çalışıyordum.

Genelde hiç hasta olmayan birisi olduğum için şu anki halim bana tuhaf geliyordu.

Çorbayı güzelce ısıttıktan sonra kaseye döktüm. Boğazımın ağrısına iyi gelmesini umarak içmeye başladım.

Çorbayı zorlukla içtikten sonra kendime bir kahve yaptım ve odama geri döndüm.

Telefonumu açıp Çağlar'ın mesajlarını baştan tekrar okudum.

Kalbimin bir yanı beni korumak için böyle yaptığını söylese de şüpheci diğer yanı varlığımdan rahatsız olduğunu söylüyordu.

Dün bütün gece bunu düşünmüştüm.

Biraz kalbim kırılmıştı.

Kahvemi yavaşça içerken bir yandan da kitaplığımdan aldığım albüme bakıyordum.

Kuzey'le çocukluk fotoğrafımı görünce her zamanki gibi hissetmedim.

Kuzey bana verdiği sözü unutmuştu. Beni de unutmuştu ama neyse..

Bugün okula gidebileceğimi sanmıyordum.

Ben hasta olduğumda giderek kötüleşirdim. Bu yüzden okula gidip okulda daha da rahatsızlanıp geri dönmek istemiyordum.

Kapının açılma sesi gelince duraksadım. Babam gelmiş olmalıydı.

"Hoş geldin baba"

"Hoş bulduk kızım"

Bana sarılmaya yeltendiğinde kendimi geriye çektim.

"Baba biraz hasta gibiyim de. Ondan sarılmasan daha iyi"

"Yine üzüntüden mi hasta oldun?"

"Ben de anlayamadım neden hasta olduğumu"

İçeri geçip koltuğa oturdu.

"Neyi taktın yine kafana? Babadan sır saklanmaz."

"Bir şeyi kafama taktığım yok ya. Soğuk algınlığı oldum herhalde"

"Ben bilirim o soğuk algınlığını. Yoksa kızımın canını bir oğlan mı sıkıyor?"

Aklıma Çağlar'ın güzel zümrüt yeşili gözleri gelse de
"Hayır baba ne oğlanı" diyerek geçiştirdim.

"Kahvaltı yaptın mı baba? Ben çorba içtim biraz"

"Ben hastanede yaptım"

"Tamam ben odama geçiyorum o zaman"

Odama geri döndüğümde telefonumu yine kontrol ettim. Ama ne mesaj gelmişti ne de engelim kalkmıştı.

Yatağıma uzanıp yorganıma sarıldım.

Çağlar'ın neden böyle yaptığını düşünerek tavanı izlerken telefonum çaldı.

Alelacele yerimden kalktım. Bilinmeyen bir numara arıyordu. Hemen bir iki ses kontrolü yapıp açtım.

"Beste, Cesur ben. Okula gelmemişsin endişelendim."

E yeter ama!