His Scars || Minsung

y i r m i b i r .

Jisung her zamankinden daha yorgun uyandı. Dün gece geç saatlerde yatağa girmişti çünkü Minho'ya mesaj atmakla meşguldü. Birbirlerini daha yakından tanımak için rastgele küçük sohbetleri olmuştu.

Jisung aşağı indiğinde kardeşleri onun ne kadar yorgun olduğunu gördü. "Korkunç görünüyorsun." Brian güldü.

"Jisung neden bu kadar ölü görünüyorsun? Bütün gece ne yaptın?" Jihyo endişeyle sordu.

"Ders çalışıyordum." Jisung yalan söyledi. Kardeşlerine gerçekte ne yaptığını söylemek istemedi. Onlara henüz Minho ile çıktığını söylememişti ve yakın zaman söylemeyi planlamıyordu çünkü Minho'nun kim olduğunu öğrenirlerse Jisung ölürdü. Minho'nun kim olduğunu bilmemeleri şaşırtıcıydı, Stray Kids'i biliyorlardı ama belirli isimleri veya yüzleri bilmiyorlardı. Belki Jisung'u diğer çeteden kurtardığı için Minho'yu o kadar kötü düşünmeyeceklerdi, ama söylemenin bir yolu yoktu.

"Tamam, bir dahaki sefere uyumayı unutma."

"Unutmam!" Jisung, kapıdan çıkarken cevapladı.

Felix ve Jisung okula yürürken Jeongin yalnız şekilde yanlarına geldi, Seungmin okulu hiç kaçırmadığı için diğerlerinin kafası karışmıştı.

"Seungmin yok mu?" Jisung genç olana sordu.

"Var. Şu anda ofiste." Jeongin cevap verdi.

"Ofis? Başı belada mı?" Felix kaşlarını kaldırdı.

Jeongin omuz silkti, "Dürüst olmak gerekirse hiçbir fikrim yok. Seungmin'i ofise gitmesi için çağırdılar. Ama başının belada olduğundan şüpheliyim."

Zil çaldı ve çocuklar sınıfa yürüdü. Seungmin sınıfa girdiğinde yalnız değildi. Yanında başka bir öğrenci vardı, Jisung'un hiç görmediği biri. 'Başka yeni bir öğrenci mi?' Sınıftaki çocuklar çaylağı gördüklerinde fısıldamaya başladılar. Çoğunlukla ne kadar yakışıklı olduğu hakkındaydı. Jisung, Seungmin'in öğretmenle konuştuğunu ve ardından öğrenciyi bırakarak yerine geri döndüğünü gördü.

"O kim ve neden ofisteydin?"

"Geçen yılın sonunda imzaladığım aptal formu hatırlıyor musun?" Seungmin homurdandı.

"Yeni öğrencilere yardım etmekle ilgili olanı mı?" Felix güldü.

"Evet, öyle. Bildiğin yeni öğrenciye yardım etmem için zorluyorlar. Benim için sorun olup olmadığını soracaklarını düşünmüştüm, ama hayır."

"Bundan neden bu kadar mutsuzsun? Zor bile olmayacak. Ona etrafı göstermen gerekiyor ve bu kadar." diye sordu Jisung kafası karışmış bir şekilde.

"Ben de öyle düşünmüştüm ama önümüzdeki iki günü onunla geçirmek zorundayım. Onunla öğle yemeği yemek zorundayım çünkü görünüşe göre müdür yeni çocuğun kendini yalnız hissetmesini istemiyor, bu yüzden iki gün eşlik edersem iyi olacakmış." Seungmin sandalyesine yaslanırken iç çekti.

"Onu bizimle yemeye davet et." Felix önerdi.

"Yapamam. Onunla yalnız yemek yemeliyim çünkü rehberlik arkadaşlarımla yemek yersem onun dışlanmış hissedeceğini söyledi. Ayrıca, yalnız oturursak birbirimizi daha iyi tanıyabileceğimizi de söyledi." Seungmin gözlerini devirdi.

"Çok dramatiksin. O kadar da kötü olmayacak." Jisung yorum yaptı.

Seungmin bir an düşündü ve gözleri parladı, "Biliyor musun? Haklısın. Bu Hyunjin'den kaçmama yardım edecek. Belki önümüzdeki iki gün ona olan küçük aşkımdan kurtulabilirim."