Divinity Online [ON-HOLD]

Chapter 1

A/n: Support me by clicking the star icon and leaving a comment! Sorry for the typo, grammar and etc. Ty

Being alone is sad but I'm kinda used to it! Yes you're right I'm a loner. No friends at all.

Aaminin ko ang hirap ng ganitong systema pero wala akong magagawa. Gusto kong magkaroon ng mga kaibigan but I don't want plastic friends.

I experience it once and I don't want to experience it twice! Tama na ang isa ayoko nang maranasan itong muli.

Naalala ko pa noong mga fifteen years old pa ako. I'm so friendly that time! Wala akong pinipili, kinakaibig na lahat ng gustong kumakaibigan sa akin but the result! I was urgh! So dissapointing!

Noong time nayun sobrang dami kong kaibigan na umabot sa point na sa isang bus kami lang na magkaka-ibigan ang naka-sakay. Ang dami diba?

Mayaman pa ako that time, Oo mayaman ako este yung magulang ko pala, sila naman yung naghahanap buhay eh. Halos every week kami magpaparty ng mga kaibigan ko and ako ang gumagastos! Balewala lang yun sakin syempre kaibigan ko,tsaka payag lang din yung magulang ko kasi ang kaligayahan daw ng bunso nila'y kaligayahan nadin nila.

Then the time comes na gusto akong ipakasal ng parents ko sa anak ng friend nito. Umayaw ako syempre diko gusto yung babae and besides dipa ako tapos makapag-aral, Grade 12 pa lang ako nun.

Pina-arrange marriage ako ni mom, Oo 2035 na at uso parin ang arrange marriage but I oppose, umayaw ako pero they insist kaya napilitan akong lumayas dala-dala yung tatlo kong Gold Card.

May laman namang pera yung gold Card ko pero diko ginastos kasi galing iyon sa parents ko, ma pride akong tao so diko yun ginastos kasi wala naman ako sa puder nila and lumayas ako so ibig sabihin hindi na nila ako responsibility, dahil lumayas ako, responsibility ko na yung sarili ko.

So ayon, walang-wala ako that time at lumapit ako sa mga kaibigan ko para manghiram ng pera para maka-bili ng kahit maliit lamang na bahay, pero they all reject me, yes as in all sila. Silang lahat ayaw akong pahiramin. Di naman sa kapos sila sa pera, sadyang takot lang na ayaw kong bayaran.

Dahil dun na down ako, I am so disappointed with them but I can only do nothing. Sila yung meron ako yung wala. Ayy meron naman akong pera pero diko ginamit kasi galing iyon sa parents ko.

Ang ginawa ko ay naghanap ako ng trabaho at himalang may tumangap sakin, akala ko kasi na blinock ako nina mom, kasi nga lumayas ako.

Kaya ayon pansamantala muna akong tumigil sa pag-aaral, ahh hindi naman siya literal na tumigil, just that pumapasok lang ako if may importante, like exam and quizzes.

Nag doble kayod ako at dun ko napag-alaman na ang hirap pala kumita ng pera kung wala kang sariling negosyo. Dahil sa pag-tatrabaho ko ay naka-ipon ako ng pambili ng bahay. Maliit lamang iyon kasiya lamang ang dalawang tao.

Hanggang sa umabot ako sa 2nd year college, Ganun parin systema ko, Aral, trabaho and aral ulit. Hindi ko parin ginamit ang pera sa loob ng Gold Card ko and nagtataka lang ako bakit hindi ipina-cut ng parents ko ang account? Naka-pagtataka lang eh.

Dahil sa paglayas ko noon naging independent na ako ngayon. Yes ang hirap maging independent pero kaya lang naman mas enjoy at madaming experience, mas magiging mature din yung way of thinking mo. Kailangan mong isipin kung ano ang gagawin mo kinabukasan at kung ano o paano mo babudgetin yung pera mo.

Kung noon sobrang friendly ko, ngayon ni isang kaibigan wala ako. Reason? Ayaw kong maulit yung dati, feeling ko nagkaroon na ako ng trust issue. And besides that wala rin namang kumakaibigan sakin kasi naka-glasses ako.