Хүүхэлдэй /COMPLETED/

-3-

Шиүмин намайг хүчээр шахуу хувцасыг минь тайчив. Би хичнээн өөдөөс нь тэмцэлдсэн ч тэмцэлдэх тоогоор минь намайг алгадаж байсан юм .
Надад том цагаан сул цамц болон тамирын өмд өмсүүллээ. Биенд ер нь эвтэйхэн шүү.

Шиүмин босоод нэг одой шиг юмаа дуудаад хэдэн юм захив.
Эргэж над дээр ирэнгүүтээ уруулыг минь тачаадан үнсэнэ.
Маш их алгадуулсан болохоор өөдөөс нь тэмцэлдэх хүч чадал үнэхээр алга .
Хаалга тогших үед Шиүмин надаас уруулаа салган хаалга руу очоод онгойлголоо.
Хаалга онгойход хоолны үнэр сэнгэнтэл сайхан үнэртэж гэдэс минь хоол нэхээд унав.
Шиүмин хэд хэдэн төрлийн хоолнууд өрөөстэй ширээ орны хажууд тавив.
Би ямар ч тэнхэлгүй зүгээр л Шиүминыг ажин суухад Шиүмин ам руу минь хоол халбагадаж өгнө .
Би хэдэн аяга идсэнээ санахгүй байгаа ч ямартай ч бага зэргийн эрч хүчтэй болсон юм.

Шиүмин:"Хонгор минь маргааш чи бид 2ын хуримын өдөр шүү"

Айнн?? Энэ галзуурал уу? Нэг ч танихгүй хүнтэй гэрлэнэ гэж үү? Юу л болоод байна даа?!

Би:"Юу яриад байгаа юм! Галзуурчихсан уу? Би чамтай гэрлэнэ гэж үү? Үгүй энэ хараал идсэн газраасаа намайг гарга"
...
Зохиолчийн талаас:
Хисол бол жирийн нэгэн өнчирсөн өрөвдөлтэй хүүхэд бол биш. Хэдий өнчин болсон ч түүнд бусдыг өөртөө татах увьдас байдагаас зогсохгүй IQ нь өндөр хөгжсөн хүүхэд.
Харин Шиүмин бол өнчин биш ч ээж аавдаа гологдсон хүүхэд. За барагл өнчин гэж болно л доо. Түүнийг хэдэн бүлэг хүмүүс дундаа элсүүлэн өдийг хүртэл хамт байж өсгөж дэмжиж ирсэн.
Шиүмин нь эмэгтэй хүмүүс хулгайлаад элдэв химийн бодис тариа , мэс засал хийдэг . Таалагдаагүйгээ эмэгтэй дээрээ туршилт хийн үзлийн эрэмдэг болгоод л хаячихдаг.
Харин гайгүй зүс царайтайг нь гэрийнхээ үйлчлэгч болгон өөрийнхөө дуртай зүс царайг гарган авдаг.
Хисол түүнд мэлээн таалагдсан бололтой тэр өөрийн хүн болгон авах гэж байгаа юм."

...

Шиүмин:"Хисолоо чи надтай гэрлэхгүй хэрэв тийм бол чи амьд туршилт болох болно. Ухаантай байж зүгээр надтай гэрлэ ойлгов уу" гэж ёжтойхон инээн хэлэхэд хаалга хүчтэй савагдан хэн нэгэн орж ирлээ.

Шиүмин:"Яа!! хэн бэ" гэхэд Кай гэх хүн орж ирсэн юм.
Шиүмин:"Яах гэж байгаа юм"
Кай:"Хухх? Энэ охин хэн бэ"
Шиүмин:"Миний эхнэр болов уу одоо өрөөнөөс гар"
Кай:" Чи эхнэртэй болсон юм уу? Ахх урам хугарчихлаа яагаад юу ч хэлээгүй юм бээ"
Шиүмин:" одоо тэгээд хэлчихлээ гар"
Кай:" Манай Шиүминийг ингэтэл нь өөртөө татсан охиныг хэн гэдэг юм бэ дээ?" гээд над руу улаан нүдлэн аймшигт харцаар тасралтгүй харж байлаа.
Би нам дуугаар Хисо-
гэхэд Шиүмин миний яриаг таслан " Хисол гэдэг одоо болов уу зүгээр гар. Хийх зүйл байна" гэж дуугаа өндөрсгөн хэлэхэд тэр залуу надруу харах харцаа салгалгүй гарлаа.

Шиүмин эргэн надад анхаарлаа хандуулан " За тэгээд яаая гэж бодож байна даа надтай гэрлэх үү"
Аан тийм сая гэрлэх туршилт болох гэсэн зүйл яарьж байсан юм байна.
Надад бол энэ өчүүхэн амиа хамгаалах л зүйл бодогдож байсан тул Шиүминд зөвшөөрлөө.
Шиүмин:"Сайн охин " гэж намайг өхөөрдүүлэх аястай хэллээ.

Энэ бүхэн надад таалагдахгүй байна . Би дөнгөж л сургуулиа төгсөх гээд яарж байсан. Гэтэл бүр хүнтэй гэрлэх болчихлоо. Аль хэдийнээ хүлээн зөвшөөрчихсөн. Зүгээр л ингээд амьдравал яадаг бол? Өмнөх амьдралаа хаяад зүгээр л хэн нэгний эхнэр болоод амьдарчихъя.
~
Амьдралдаа хэзээ ч хурим энээ тэрээ гэж бодож ч үзээгүй тул аймшигтай санагдаж эхллээ.
Гэхдээ нөгөө талаараа бол надад алдах зүйл байхгүй . Хорвоод намайг гэх нэг ч амьд хүн байхгүй тул надад бол дажгүй боломжийн л санагдлаа.
Миний хурим маргааш болно. Гэтэл миний байж байгаа царайг хардаа гэж бодон орноос арай ядан өндийн усанд орхоор угаалгийн өрөө зүглэлээ.
Одоо бол зугтах гэдэг бодол үнндээ орж ирэхгүйн . Яагаад ч юм зүгээр л хурим хиймээр санагдана.
Угаалгийн өрөө ороод толинд өөрийгөө харахад үнэхээр л турж эцсэн нүдний доогуур хар хөх туяа татчихсан байлаа.
Цайвар арьс минь илүү цайж хөөрхөн Хисол алга болчихож. Би үргэлж хөөрхөн байхыг хүсдэг байсан. Гэтэл энэ царай минь таалагдахгүй байна.
Толинд өөрийгөө харж хэсэг зогсож байхад хацрыг минь даган нэг шингэн зүйл урсах шиг. Тиймээ би уйлж байна.
Бүх зүйлийг бодох тусам , байгаа царайгаа харах тусам улам л уйлмаар санагдаж эцэст нь уйллаа.
Нүүрээ даран чимээгүй толины урд уйлан зогсоход ард хэн нэгний санаа алдах дуу сонсогдов.
Би сандран эргэн харахад Бэкхён..

-"Яагаад уйлаад байгаа юм?"

-"..."

-"Чи маргааш гэрлэнэ гэсэн байхаа ? Хисолоо?"

-"Намайг яаж мэддэг юм"

-"Чи намайг санахгүй байна уу"

-"Танихгүй хүнийг яаж санадаг юм. Бас түрүүн намайг зугтах гэж байхад яах гэж болиулсан юм! Хэрвээ болиулаагүй байсан бол би одоо энд ингэж зовохгүй байсан юм"

-"Чи эндээс зугтаж чадахгүйээ. Хүн тусалж байхад ингэж хариулдаг юм уу? Гомдчихлоо байна"

-"Чи яг хэн юм"

-" Одоо болтол намайг санаагүй юу? Би тэнэг жаал байна"