Gecenin Karanlığı

Kamp

Eve gittigimde direk odama geçtim. Balkonda biraz oturdum. Yıldızları izledim bir kaç dakika.
Sonra içeri geçtim. Işıgı kapatıp yatagıma geçtim.

Uyku ve Uyanıklık arasında ses işittim pencereden geliyordu ses.
Pencereyi açtıgımda savaş gelmişti.
"Ne işin var burada" dedim fısıldayarak. Şaşırmıştım, gecenin bu saatinde ne işi burada annemle babam ya uyansaydı düşünemiyorum bile.

"Konuşmamız lazım" dedi
"Bu saate mi" dedim şaşırarak.
"Evet" dedi.
"Savaş konuşacak bişey yok git buradan" ne konuşacaktı ki? Konuşamasak çok daha iyi olurdu.
"Kumsal ya konuşuruz ya da kapını çalarım" ne diyor bu çocuk annemle babam görse bittim ben.
"Tamam tırman balkona" dedim. odamda balkonumun olması şansımdı. Tırmanarak balkona çıktı.
"Evet dinliyorum" dedim yüzüne bakmayıp.
"Nereye gittiniz kuzeyle?" Ha? o benden hesap mı soruyordu. Yüzüne bakıp
"Sana hesap vermek zorunda degilim" dedim.
"Kumsal sana bi soru sordum. Neydi o öyle gülüşmeler?" Kıskanıyormuydu beni
"Ben sana soruyor muyum özgeye neden..." cümlemi tamamlamadım nedeni beni ilgilendirmiyordu öyle degil mi
"Kumsal özgeye neden ne cümleni tamamla" dedi. Gözlerine bakıp.
"Cidden boşver ya benim kimle konuştugum nasıl seni ilgilendirmeyen konuysa sevgilinle sende beni ilgilendirmiyorsunuz" dedim.

Savaş kaşlarını çatıp
"Sevgilim mi?" Diye sordu. Anlamamazlıktan mı geliyordu.
"Evet sevgilin özge" dedim kırgın ve birazda öfkeli sesimle.
Savaşın kahkaha atıp
"Sevgilim öyle mi" diyip hala kahkaha atıyordu.
"Ya sussana annemleri uyandıracaksın. Komik mi" Dedim gözlerine bakıp.
"Özgeye şans verdigini biliyorum"
Dedim.  Savaşa baktıgımda kaşlarını çatıp
"Kumsal ben özgeyle sevgili falan degilim" dedi.
"Ama özge-" dedigimde şimdi taşlar oturmuştu bilerek yapmıştı
Bu kızın derdi neydi benle.
"Yalan söylemiş" dedi savaş elini cebine koyup.
"Ben sandım ki"
"Ne sandın?" Dedi. Muzip gülüşle.
"Bak kumsal, özgenin yalanlarına kanıp benden uzaklaşma." beni kendinden uzaklaştırmak istemiyordu. Gülümsedim. Gülümsedi.
İçerden ses geldiginde.
"Savaş hadi git  biri uyandı sanırım" dedim panikle.
Savaş geldigi gibi balkondan indi.
Elini cebine koyup.
"İyi geceler kumsal" dedi
"İyi geceler savaş" dedim
Sokagın başından çıkana kadar onu izledim.
Kapım açıldıgında
"Kızım daha uyumadın mı sen?" Diye sordu annem.
"Şey şimdi uyandım sıcakladım bi balkona çıkayım dedim" yalan söyleme kabiliyetimi alkışlayalım lütfen.
"İyi geçe kalmadan yat"
"Tamam şimdi yatıyorum anne" annem odamdan çıktıgında yatagıma geçip bol savaşlı rüyalar
Görmek dilegiyle uyudum.

Sabah annemin beni dürtmesiyle uyandım.
"Kızım hadi kalk"
"Anne yedi dakika daha " evet beş degil yedi. Beş dakika bana az geliyordu belki.
"Kızım kalk hadi okula geç kalıcaksın hadi kahvaltıya"

Kahvaltımı yapıp. Odama geçtim.
Telefonum çaldıgında baktım.
Ezgi arıyordu
"Efendim ezgi" dedim. Bi yandan telefonla konuşup bir yandan kıyafet arayışındaydım.
"Sanada günaydın kumsal" dedi.
"Bana gün aymadı hala uykum var" dedim esneyerek.
"Hadi hadi hazırlan  beraber okula gidelim ben 5 dkya çıkıyorum evinizin yakınındaki parkta bekliyorum" dedi.
"Tamam bende çıkarım birazdan görüşürüz" diyip kapadım.
Hızılıca lacivert pantolonumu ve crop tarzı beyaz tişörtümü giydim.
Saçımı salık bıraktım. Çantamı alıp evden çıktım.
Parka geldigimde ezgiyi gördüm.
"Hadi gidelim" dedi gülerek.
Ezgiye dün geceyi anlatacaktım.
"Ezgi" dedim.
"Hımm" dedi
"Dün gece savaş bizim eve geldi" dedim.
"Ne, nasıl, ne zaman, annen baban gördü mü? gördüyse ne oldu? anlatsana kumsal"
:Ayy bi susta anlatayım taramalıya bagladın" dedim gülerek. Derin nefes alıp anlatım.
"Yani kısaca ezgi yalan söylemiş" dedim.
"Pislige bak bilerek bizim masamızın yanına geldi ki bizde duyalım" dedi ezgi.
"Aynen" dedim.
"Kuzeyden de kıskanmış seni" dedi ezgi imalı imalı gülerek.
"Ya ezgi" dedim utanarak.