Gecenin Karanlığı

Serseriler

Arkamı döndügümde üç tane sarhoş adam bana dogru geliyordu.
"Oo bakın burda kim var. Güzelim gel seni istedigin yere bırakalım" adamlardan biri öne bir adım attıgında geriye dogru gidiyordum kaçmaya çalıştıgımda kollarımdan tutu diger ikisi de arkayı kolluyorlardı gözlerimin doldugunu hisettim
"Nolur bırak beni gidiyim"
"Aaa olmaz daha yeni geldin" diyip gülmeye başladı. Ne yapacagımı bilemez halde etrafa baktım kimse yoktu.
"İmdaattt!! Nolur yardım edin"
Aglıyodum. Adamlar daha da yaklaştıgında duvara dogru sırtımı verdim artık kaçacagım yer yoktu.
"Noluyor lan orda" sesin geldigi yöne baktıgımda o ordaydı, savaş gelmişti. Dolu gözlerle ona baktıgımda sinirlendigi anlındaki damarlardan belli oluyordu yanında  mert, mete ve can vardı savaş adamlardan birine saldırdıgında digerleride diger serserilere saldırmıştı. Ayakta duramıyordum artık yere çömeldigimde mert;
"Abi kumsal iyi degil ona bak istersen" savaşa dedigini duydum savaş o kadar sinirlenmişti ki adamı öldürecekti
"Savaş adamı öldüreceksin nolur bırak" dedim. Mete;
"Savaş tamam biz ilgileniriz bu şerefsizlerle sen kumsala bak"
Savaş yanıma geldiginde
"İyimisin? bişey yaptılar mı sana"
Dedi. Ve ben sadece sarıldım
Savaşında bunu beklemedigi belliydi
"Şş tamam geçti o şerefsizler cezasını bulacak" sinirlendigi bariz belliydi.
"Teşekür ederim savaş çok teşekür ederim sen gelmeseydin b-belkide
"Şş tamam güzelim geçti" diyip sarıldı bana güzelim mi dedi peki benim neden bu kadar hoşuma gitti?
'Bi dakika o sana güzelim mi dedi oo kumsal'
'Ne var yaa bi git. Benim korktugumu gorünce ilgileniyor sadece'
'He hee:)'
Çocuklar geldiginde yanında o serseriler yoktu
"Nerde o pi* "
"Abi yolda polis vardı onlara teslim ettik" içim rahatlamıştı
Can;
"Abi ama nasıl vurdum adamları agzıyla burnu yer degişti resmen"
"He he oglum adamın sırtında atçılık oynadıgını görmesek inanacaz"  hepimiz güldük.
"Bu arada çok teşekür ederim yardım ettiginiz için"
"Teşekür edecek bişey yok kumsal böyle şerefsizler oldugu sürece ne size ne bize rahat var" dedi mert minnet dolu gözlerle baktım.
"Ben artık eve gidiyim annem beni merak etmiştir"
Çantamı yerden alıp tam gidicekken savaş
"Ben seni bırakayım" 
"Sagol ama ben gidebilirim"
"Hava karardı kararacak bu saatte burada serseriler çok olur"
Başımı sallamakla yetindim
Çocuklarla vedalaşıp yürüdük
Ay bu gece çok güzel görünüyordu gökyüzüne bakıp rahat bi nefes aldım savaşa baktıgımda bana  baktıgıni fark ettim
"Ne oldu " dedim
"Hiç" dedi. Yüzünde küçük bi sırıtış vardı
Eve yakın yere geldigimizde
"Şurası ev sende artık git istersen"
"Peki iyi geceler" arkasını döndü giderken
"Savaş" diyip seslendim arkasını döndügünde
"Tekrar teşekür ederim. İyi geceler"
Başını sallayıp gitti. Eve girdigimde annem
"Kızım nerdesin sen" anneme anlatamazdım iyice meraklanırdı ve üzülürdü.
"Yok bişey anne öyle arkadaşlarla sohbete daldık geç kaldım o yüzden"
"Sevdin mi okulunu" diye sordu annem.
"Sevdim sevdim"
"Anne ben duş alıp yatıcam"
"Kızım daha yemek yemedin"
"Anne hiç aç degilim" diyip odama gittim banyoya girip çikolatalı duş  jelimle güzel bi duş alıp ayıcıklı pijamami ve tişört giyip yatagıma atladım. O kadar yorgundum ki.
aklıma savaş geldi, bugünkü yaşanlar geldi. Aklımdan bu düşünceleri çıkarıp uyudum.
...
Sabah güneşin ışıklarıyla gözümü açtım güneş o kadar parlaktıkı kuşlar cıvıldıyordu...
Tabikide öyle bişey olmadı annemin kumsaall! Bagırışıyla uyandım
"Anne uyandım yeter bagırmaa kulagım yakında sizlere ömür olucak"
Sürüye sürüye banyoya girip rutin işlerimi halledip saçımı dalgalandırıp şekil verdim
maskaramı sürdüm parfümümü  sıktım biraz da vişneli nemlendiricimi sürdüm. Çantamı alıp aşagı indim
"Günaydınnn diyip masaya oturdum"
"Gün çoktan aydı kumsal hanım bi kerede erken kalksan şaşırırım kızım" agzıma salatalık atıp "wallaha bende şaşırırım anne" diyip gülümsedim.
Hızlıca kahvaltımı yapıp evden çıktım. Okula az kalan yerde savaşla bi kızı konuşurken gördüm. Bu kız kimdi?
Peki ben niye üzüldüm?

Bölüm nasıl? Yorumlara  yazmayı unutmayın ve oylamayı.

Savaşın yanındaki kim sizce?

(:(:(:Seviliyorsunuz:):):)