Gecenin Karanlığı

Yemek yarışı

(İki hafta sonra)

Okula geldiğimde bizimkiler sınıftaydı.

Sınav haftasındaydık ve bu iki hafta toplanıp baya bi çalışmıştık.
Bazı sınavlarımızı olmuştuk iyi notlar almıştık çalıştığımıza değmişti.
Bugün karne günüydü sonunda 15 tatile girecektik.

"Oh be 15 gün okul yok birşey yok" dedi can rahatça geriye yaslanarak.

"Ha zaten bu sene sınava girecek değilsin zaten can" dediğimde canın rahatlığı birden gitti.
"Kumsalakcım niye hatırlatıyorsun şimdi" dediğinde güldüm.

Karnelerimizi aldığımızda hepimiz takdir almıştık.
Okuldan çıkarken ismimin seslendiğini duydum.
"Kumsal!" Arkama baktığımda kuzey koşarak buraya geliyordu.

Yanımıza geldiğinde hepimiz ona bakıyorduk.
"Ne var ne istiyorsun lan" dedi savaş kuzeye.

"Ben kavga çıkarmaya gelmedim sadece konuşmak için" dediğinde onu dinliyorduk.

Kuzey mahçupça bize bakıyordu.
"Ben gerçekten yaptıklarım için pişmanım, çocukça şeyler yaptığımın farkındayım, bunun için sizden en çokta senden özür dilerim kumsal" dedi kuzey bana bakarak.

Şaşırarak dinlemiştim onu eminim ki diğerleri de şaşırmıştır.
Savaşa baktığımda kuzeyin gerçekten pişman olduğunu ölçüyordu.

Kuzeye bakıp
"Sen gerçekten bu dediklerinde samimi misin?" Diye sordum.
Bunca şeyleri yaptığının farkına varıp pişman olması iyi birşeydi.

Kuzey başını salladı.
Gerçekten de pişman görünüyordu.
"Bu arada artık bu okulda da olmayacağım başka bir şehire taşınacağız yeni iş teklifi geldi babama" dedi kuzey.

Babam bundan bahsetmişti aslında ama kesin bir karar olacağını bilmiyordum.
Bizimkilere baktığımda kuzeye şaşkın bakışlar atıyorlardı.

"Ben artık gideyim tekrar özür dilerim ve hoşçakalın" diyip kuzey gitti.

Arkasında şaşkınlıkla olanları dinleyen biz vardık.
"Bu an oldu mu gerçekten ciddi ciddi kuzey gidiyor mu?" Dedi ezgi hala olayın etkisinde kalıp.

"Cidden ya beklemezdim" dedi mete.
"Niye öyle diyorsunuz yani hatasını anlaması iyi birşey" dedim.

"Neyse hayattımızdan çıktı ya en iyisi bu" dedi savaş.
Başımızı salladık.
Okuldan çıkıp kafeye uğradık.

Hakan amca işi olduğunu söyleyip gitmişti kafe bize kalmıştı herimiz bir işin ucundan tutmuştuk.

Can ısrar edip mutfağa girmişti yani o kadarda itiraz ettik ama kabul etmedi.

Mutfakta küçük bir savaş vardı o kadar.
Diğer çalışanlar candan biraz rahatsızdı onların işine karıştığı için.
Ecem onları sakinleştirdiğinde şu anlık iyi gidiyordu.

Ezgi ile mete boşları topluyordu.
Savaş ile bende sipariş alıyorduk.
Ecemde kasadaydı.

Bugün karne günü olduğu için fazla öğrenciler geliyordu.
Bir grup geldiğinde onların siparişini almak için masaya ilerledim.

"Hoşgeldiniz ne alırdınız?" Dedim gülümseyen yüzümle.

"Burada böyle güzel şeylerin olduğunu bilmiyorduk" dedi aralarından bir çocuğun, bizim yaşlarımızdaydı.

Kaşlarımı çatıp
"Pardon?" Dedim.
Aslında ne dediğini anlamıştım ama tatsızlık çıkmasını istemezdim.

"Siz burada mı çalışıyorsunuz" dedi pişkince sırıtarak.
Hayır sakinim.