Under Oak Tree

Bölüm 37 - Kalipse (1)

Max, onun kekelediğini duyduğunda uşağın kaşlarını çatıp çatmadığını merak etti. Buna aldırış etmeden Rodrigo, ağırbaşlı bir yüzle önüne gümüş bir kupa ve birkaç mutfak eşyası koydu, ama aksi halde başka bir yüz ifadesi göstermedi. İçten içe rahatlayarak iç geçirerek, açgözlü olmasına rağmen yemeği yavaş ısırıklarla yemeye başladı.

Genelde mütevazı bir iştahı olmasına rağmen, Max kendini kaşığını indirecek bulamadı. Ancak o zaman, Anatol'a zorlu bir yolculuk yaptığını ve önceki gece yemek yemediğini, oldukça aç olduğunu fark etti. Ya da belki de servis edilen lezzetli yemeklerden olmalı.

Et çorbası ve sebzelerle dolu doyurucu kaseyi çabucak bitirdi. Taze pişmiş ekmeğin üzerine tereyağı döktü ve hatta bir dilim etli turtayı bitirmeyi başardı. Tamamlandığında, yemeği tatlı elma şarabıyla yıkadı ve neredeyse biraz çakırkeyif hissediyordu.

Daha fazla yiyecek getireyim mi? uşak bir tarafta dedi.

"Şimdi bitirdim, teşekkürler."

Ağzını bir peçeteyle nazikçe sildi ve masadan kalktı. Yemek salonundan çıkınca Rodrigo ona katıldı ve şato etrafında rehberli turuna devam etti.

"Calypse Kalesi, 150 yıl önce, düşmüş Roem imparatorluğunun bir şövalyesi olan Sir Anatol tarafından inşa edildi. Roem imparatorluğunun çöküşüyle ​​birlikte, bu bölgede çok sayıda canavar sık ​​sık ortaya çıkmaya başladı ve kaçınılmaz olarak Yedi Ülkenin hükümdarlığından çıktı. Kırk yıl önce, coğrafi nedenlerden dolayı, bu topraklar Whedon'un hükümdarlığının bir parçası haline geldi, ancak ilk günlerde çok fazla sakin yoktu. Bu nedenle, alan gözetimsiz bırakıldığında, canavarlar da doğal olarak gelişti. "

Rodrigo koridordan geçti ve Anatol'un tarihini yeniden anlatmaya devam etti.

"Ama on yıl önce, yeni şövalye olan on sekiz yaşındaki Sir Riftan Calypse, Anatol Efendisi oldu."

Adımları yavaşladı, sesi daha kıpır kıpır bir ton aldı, "Rab sadece kaleyi kapsamlı bir şekilde onarmadı, aynı zamanda ülkeyi korumak için duvarları yeniden inşa etti. Canavarlara karşı güçlü ve kararlı savunması ve kötü ruhların istilasından dolayı bu bölgedeki insan sayısı neredeyse üç katına çıktı. "

Uşağın hikayesi sürükleyiciydi ve sesi hayranlık uyandırıcıydı. Önceki gün hizmetçilerin önünde patlak vermesine rağmen, Riftan'a olan sadakatini sorgulamak imkansızdı.

"Ama... Kalenin dışına, gerekçesine daha çok odaklanmış gibiyim - Kalipse Kalesi'nin pratik yönlerine daha çok odaklanıyorum. Bu yüzden iç kısım biraz kasvetli "

Rodrigo ekledi, açıkça utanmıştı, bu da Max'i beceriksizce güldürdü; bu, çözmekle görevlendirileceği bir sorundu.

"K-kaç tane oda var?" sordu. Bu konuda başka seçenek olmadığına göre, şimdi elini deneyebilirdi.

Sadece kalenin bu bölümünde yüzden fazla oda var. Ek binada ve kalenin kulesinde yaklaşık kırk oda ve muhafız odaları ve şövalyelerin odaları dahil 250 oda daha var. "

Max, sorumluluğu altında olan çok sayıda odadan söz edildiğinde, Max anında yorgun düştü. Tüm bu odaları nasıl dekore edebilirdi? İç kargaşasına hapsolmuşken, Rodrigo henüz bitirmemişti ...

"Ve her katta beş ana resepsiyon odası, iki ziyafet salonu, iki kütüphane ve bir çay salonu var ... hiçbiri bunca yıldır kullanılmamış."

Rodrigo derin bir selamla özür diledi.

"Şövalyeler çaydan hiç hoşlanmıyorlar, bu yüzden en iyi çay yapraklarını seçmek için neden pazara gittiğimden bile emin değilim."

Max, Riftan'ın sehpanın önünde oturduğunu, elinde küçük bir fincan tuttuğunu ve neredeyse ondan bir kıkırdamanın yükseldiğini hayal etti. Nitekim şövalyelerin veya Riftan'ın bu konuda çay içtiklerini hayal bile edemezdi. Bunun yerine, kesinlikle bir kupa sert bira olurdu.

Lord Riftan çay sever mi? Sonra dikkatle ekledi: "Beraber çay içer misiniz hanımefendi...?"

Max, kocasının adı anıldığında hafif bir kızardı. "H-hoşuna gitti."

Sonra garsona döndüğünde ikramlar hazırlamasını söyleyeceğim. Ve elbette, bu kalenin ustaları için sadece en iyi çay yaprakları. "

"B-ben dört gözle bekliyorum."

Yumuşak bir gülümseme, yaşlı yetişkinin buruşuk yüzünün daha genç görünmesine neden oldu. Bu nazik ekranda Max de rahatladı. Rodrigo iyi bir insan gibi görünüyordu.

Sonra kalenin etrafındaki tura devam edeceğim. Merdivenlerden aşağı doğru yürürken konuşmaya devam etti.

Bildiğiniz gibi yemekhane birinci katta ana resepsiyon salonunun yanında, odanızın bulunduğu kadın bölümü ise üçüncü katın ortasında yer alıyor. Lord'un kütüphanesi üçüncü katın kuzey ucunda yer almaktadır. Ziyafet salonları ve konuk odaları ikinci kattadır. Son olarak, dördüncü kat kalenin ana kütüphanesini içeriyor. "

"K-kütüphane var mı?"

Evet, başını salladı. "Rab'bin raflarında yaklaşık 8.000 kitap var. Çoğu Roem döneminden kalma ... kütüphaneyi ziyaret etmek ister misiniz, Madam? "

Max bir an tereddüt etti. Bildiği az bilgiden kitapların pahalı olması için fazlasıyla pazarlandı; Ya istemeden bir sayfa yırtıp ya da kapağı çizdiyse? Rıftan'ın dikkatsiz olduğunu düşünmesi - bu fikrinden nefret ederdi.

Max bunun yerine başını salladı. "Ben-başka bir zaman giderim ..."

Rodrigo başka soru sormadan başını salladı. "Size resepsiyon odalarını ve ziyafet salonlarını göstereceğim."

Max görev bilinciyle başını salladı. Resepsiyon salonları ve ziyafet salonları, dışarıdaki misafirleri selamlamak için en önemli yerlerdi. Önce bu alanları kontrol etmek daha iyi olurdu, böylece onları nasıl dekore edeceğine dair fikirleri kavrayabilirdi.

Onu ziyafet salonuna kadar takip etti ve vardıklarında şok içinde ağzını açtı. Geniş ziyafet salonunun içinde tek bir parça bile yoktu. Soğuk hava onu selamlamak için yerden yükseldi, hatta bazıları çatlak pencerelerden içeri sızdı.

"Hiç ziyafet yemediğimiz için ..." uşak yine rahatsız olduğu açıkça belli olan mırıldanmaya başladı.

"Ah," Max atmosferi hafifletmeye çalıştı. "misafirlerin gelmesi için hiçbir neden olmamalı ..."

"Kalenin misafirlerinin çoğu şövalyeler ve bir top için yeterince uzun kalmıyorlar bile. Muhtemelen bundan hoşlanmayacaklardır ama yemekhanede çok içiyorlar. "

Rodrigo bir an düşünerek durakladı. "Hiçbir asilzadeyi akşam yemeğine davet etmedik. Kaleyi onarmak, yeni duvarları inşa etmek ve asma köprüyü güçlendirmek için bolca para harcadıktan sonra, sosyal işlevleri barındırmaya gücümüz yetmiyordu. "