Under Oak Tree

Bölüm 59: Açık Cehaleti (1)

ölüm 59: Açık Cehaleti (1)

Sessiz çalışma odasında hava kıpırdamadan duruyordu. Sayfaların kargaşası dışında hiçbir ses yoktu. Çalışma odasında sadece iki kişi vardı ama yine de gürültüyle dolu kalabalık bir odadan daha boğucuydu.

Ruth ara sıra defterin sayfalarını karıştırırken, sanki duygularını bastırmaya çalışıyormuş gibi işaret parmağıyla alnının ortasına bastırdı. Satır satır, kelime kelime geçerken, düşünceleri yüzüne yansımamaya cesaret edemedi.

Yakınlarda somurtkan bir Max, suçlarından dolayı kınanan bir çocuk gibi kıpırdamadan durdu. Bakışları deftere sabitlendi ve geleceği üzerinde otoriter bir gücü elinde tutuyordu. Bir sayfa her döndüğünde kalbi durdu. Her kısacık saniyede, karşısındaki boş yüz ifadesini çalarak diğerinin ruh halini ölçmeye çalışırdı.

Bununla birlikte, hiçbir şey toplayamadı ve yalnızca daha somurtkan hissetmeye geri dönebilirdi.

Sonsuza dek hissettiğimiz bir sürecin ardından, sözsüz denetimi nihayet sona erdi. Odadaki artan gerilimden sorumlu olan parti derin bir nefes aldı ve alışkanlığını kabaca yüzünü ovuşturdu. Sonra odadaki diğer tek kişiye döndü ve önsöz olmadan doğrudan gözlerinin içine baktı.

Önce ne hakkında konuşacağımı bilmiyorum, dedi kayıtsız bir şekilde.

Şimdiye kadar bir sinir yığını olan Max, bir deliğe giriyor gibiydi. Gelecek olanla yüzleşmek için çok az cesareti vardı.

"Tüm satın alma faturalarının burada olduğundan emin misin?" Yüzü şimdi bile düşüncelerine ihanet etmedi.

"E-evet! Orada p-kağıt destesi... "

Sözünü ettiği parşömen kağıt yığınına bakarak gözlerini kıstı, sonra sessiz odada yankılanan bir tokatla defteri kapattı. Max çok hafifçe titredi.

"Çok geç olduğu için yarın başlayabiliriz." Ciddiyetle önerdi.

"Yo-sen, bana hayır-söyleme ..." Çok uzun süredir kenarda kalmıştı, işini ne kadar erken yaparsa o kadar iyi olurdu. Bunu bir dakika daha yapmak zorunda kaldıysa, ani bir sinir krizi geçirmesinden korkuyordu. Ancak...

"Bu defter, birkaç gün içinde düzeltebileceğimiz bir şey değil."

Max, keskin sözlerle sustu, hemen dudaklarını büzdü. Ne söylemesi gerekiyordu? Nihayetinde tek yapabildiği sessizce başını sallamak ve sessiz bir utanç içinde yanmaktı.

🌳🌳🌳

"Erkencisin!"

Ertesi sabah Max, uyanır uyanmaz kütüphaneye koşarken gördü. Defteri düzeltmek için bir an bile gereğinden fazla gecikmek istemedi. Bütün gecesi gergin geçti, gözlerinin altındaki torbalar kanıt olarak kullanıldı.

Zarif figürün koşarak odaya girdiğini görünce Ruth onu tembel, etkileyici olmayan bir esnemeyle karşıladı. Eskiden her zamanki, yırtık pırtık giysilerini giymiş bir şekilde bir köşede uyuyordu. Kendini düzeltmek için büyük çaba harcamış gibi görünüyordu ve başından beri ona vurduğu bakış, çok önemli bir şeyin ortasında rahatsız olmuş biriydi.

Max, bakışlarının ne anlama geldiğini açıkça anlayarak gözlerini kıstı. Güneş doğduktan kısa bir süre sonra odasından gizlice çıkmıştı. Ayrılmadan önce yüzünü ıslak bir havluyla silmiş, dağınık görünen hiçbir hizmetçiye çarpmak istemiyordu. Buraya geldiğinde, nefes nefese kalmıştı ve kızarmış yüzünde ince bir ter tabakası belirmişti.

Ve bu adam, özgür ve kolay yaşayan, geceyi iğnelerle geçirdiği sırada onu sessizce mahremiyetini istila etmekle mi suçluyordu? Max'in korktuğu kişinin kendisi olduğunu bilen biri olsaydı, bunu saçma olarak nitelendirerek alay ederdi.

Önce satın alma kayıtlarına bakalım. Gereksiz siparişleri çok geç olmadan iptal etmeliyiz. "

Bir an bile boşa harcamadan masadan bir sandalye çıkardı, rahat etti ve doğruca noktaya geldi. Tavrındaki ani değişiklik karşısında şaşıran Max, rahatsızlığını gizlemek için taranmamış, dağınık saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı ve sessizce karşısındaki koltuğa oturdu.

Kısa sessizliği bozmaya çalıştı. "Ben-tüccar wi-wi-bu öğleden sonra birlikte gelecek. Bugün herhangi bir siparişi iptal edebilirim. "

"Çok iyi." O basitçe cevapladı.

Parşömen kağıtlarını tarihe göre ustaca düzenledi ve her birini ayrıntılı olarak incelemeye başladı. Kayıtlara bakarken gergin bir şekilde eteğini kavradı ve sinirlenmesin diye dikizlemeye cesaret edemeyen nefessiz bir nefesle bekledi.

"Öncelikle," dedi, sonunda, "bir mermer karo için 20 lira ... yanlış yazmışsın. 20 derhem için 1 küp'e 1 küp mermer karo gülünç derecede pahalı bir fiyat değildir. Hayır, aslında oldukça ucuz. "

Max rahat bir nefes aldığında, çok erken kutladığını fark etti. Ruth parmaklarıyla masaya dokundu ve aynı tarafsız ses tonuyla devam etti.

"Ama hem salonun hem de ziyafet salonunun zeminlerini mermer fayanslara çevirmenin gerekli olup olmadığından emin değilim. Taş karolara dönüştürüleli uzun zaman olmadı, "dedi ve içini çekti. "İnşaat başladığından beri yapabileceğimiz hiçbir şey olmadığını düşünüyorum. Yine de Lord Calypse bu tür bir lüksü hak ediyor, bu yüzden iyi olmalı. "

"B-ama onlar ha-hall ile çalışmaya başlamadılar, bu yüzden iptal edebiliriz ..."

Bu harika olur, teşekkürler. Kuru cevap verdi ve diğer bölümlere geçti.

"Her şey yolunda görünüyor. Merdiven korkulukları, balkon korkulukları, denizlikler, perdeler ve halılar, duvar dekorasyonları, mobilyalar, avizeler ve heykeller, çeşmeler... çeşmeler ?! "

Listenin sonuna geldiğinde düz sesi çığlık attı. Max, biri onu sırtına tokatlamış gibi irkildi. Başını çırptı ve ona dar gözlerle baktı ve zımnen bir açıklama talep etti. Doğruca ona bakmaya cesaret edemeyince, başını çevirdi ve bahaneler uydurmaya başladı.

"Ben-tüccar sa-bahçede çok iyi görüneceğini söyledi ..."

Bir çeşmenin bakımına ne kadar para harcandığını biliyor musun? Su çekmek başlı başına büyük bir yapıdır! Ve dahası, mermer ve kristallerden mi yapılmış? Bu piç seni kazıklamaya çalışıyor! "

Max, kızgın ağlamasında başını düşürdü. Sanki küçülmüş gibiydi. Ne kadar acınası görünürse görünsün, yakıcı sözleri sonlarına ulaşmadı.

"Kaledeki her bir pencereyi yüksek kaliteli camla değiştirme fikri nereden çıktı? Bu, Roem Hanedanlığı döneminde imparatorun sahip olabileceği bir tür lüks! Camın ne kadar pahalı olduğunu biliyor musun? "

"Cro-croix Castle'da camdan pencereler var ..."

"Croix ailesine ait olduğu için! Madam, babanız Yedi Krallık'taki en zengin insanlardan biridir! " Böyle zıt kutupları karşılaştırdığına inanamıyordu! Lord Calypse zengin olsaydı, Croix Dükü'nün serveti ancak fahiş olarak tanımlanabilirdi.

Halk bile bu gerçeğin farkındaydı, kendi kızı nasıl kayıtsız kalabilirdi ?!