Under Oak Tree

Bölüm 49 - Rüya Görüyor muyum (1)

Haklıydı. Aderon, Max'e bunu düşünmesini söyledi ve koridor ve diğer odaları incelemek için ziyafet salonundan çıktı. Daha sonra her odanın ihtiyaç duyduğu öğeleri akıcı bir şekilde listeledi. Kulağa aşırı geliyordu ama Max merdiven tırabzanı ve pencere çerçevelerini değiştirme konusundaki fikrini kabul etti. Bu bir güvenlik sorunuydu, diye düşündü.

Bir süre sonra tüccar kaleden ayrıldı ve Max odasına geri dönerek hesap defterine baktı. Sayfalardan birinde, Rıftan'ın ona kaleyi yenilemesi için verdiği para miktarı vardı, ama Max'in bunun ne kadar olduğuna dair hiçbir fikri yoktu. Babası ona böcek muamelesi yapmasına rağmen, hâlâ bir Dük ailesiydi. Elinde hiç bozuk para bile tutmamıştı.

Yardım istemeliyim... Ama kime sorması gerekiyordu? Riftan, karısının bir aptal olduğunu anlayabilir ve ona babasının yaptığı gibi davranmaya başlayabilir. Ve hizmetçiler? Onun arkasından konuşabilirler, kekemelik yapan Madam en temel şeyleri bile bilmiyordu. Max paranoyaklaşmaya başladı.

Satıcıyla birlikte gitmek en iyi fikir olabilir.

Max en basit çözüme karar verdi. Birçok farklı kalede bulunmuş olmalı, bu yüzden bu şeylerin nasıl çalıştığı konusunda yeterli deneyime sahip olmalı. Biraz fazla yüklenebilir, ancak Aderon'un sözleri çok ikna ediciydi ve ne yaptığını biliyormuş gibi konuşuyordu.

Riftan, sorunun paranın olmadığını söyledi.

Bir karar verdikten sonra, daha kararlı adımlarla odasından çıkarak kendini daha sakin hissetti. Yağmur yeryüzüne hafifçe serpilerek biraz kesilmişti. İçeride birkaç gün geçirdikten sonra temiz havayı özledi. Max bahçeye uzanan terasa gitti ve gri gökyüzüne ve nemli bahçeye baktı.

Çardak kenarındaki çıplak ağaç dalları yağmura battı, siyah görünerek ürkütücü atmosfere katkıda bulundu. Islak çim kokusu burnuna çarptı. Max teras çatısının ötesine uzandı ve soğuk su damlacıklarının eline düştüğünü hissetti. Çiseleme kısa sürede kollarını ıslattı.

Neden dışarıdasın?

Max bahçeye baktı. Boş bahçede yürüyen Riftan'dı. Büyük adımlarıyla birkaç saniye içinde merdivenlerden yukarı fırladı.

Ve hafif giyinmişsin.

"Ben sadece taze bir hava istedim ..."

Pelerininin başlığının altında saklanan gözler kısıldı. Soğuk elleriyle kadının gözlerine giren ıslak saç teli çıkardı. Max, onun da aynısını yapıp yapmayacağını merak etti; ıslak saçını yüzünden silip süpürdü. Ona dokunması normal görünüyordu ama ona dokunmak için onun iznine ihtiyacı olduğunu hissetti.

En azından temiz hava istiyorsan bir bornoz giy. Üşütebilirsin. "

"Üzgünüm ..."

Riftan, onu örtmek için omzuna uzandı ama kısa süre sonra ıslandığını anladı ve kolunu indirdi.

"İçeri geri dönmeliyiz."

Onu kaleye kadar takip etti. Soğuk taş karoların üzerinde uzun bir çamurlu ayak izi bıraktı. Ayakkabıların üzerindeki çamuru silmek için girişin yanına bir fırça koymayı düşünürken, elinde bir avuç kır çiçeği fark etti. Şaşkınlıkla çiçeklere baktı. Bakışlarını hissedince elini saklamak için hızla pelerinini aşağı çekti.

"...Önemli değil."

Belki de onu görmek istemiyordu. Sert tepkisiyle endişelenen Max hemen başını çevirdi. Aralarında tuhaf bir sessizlik vardı. Riftan alçakça küfrettiğinde sessizce yürümeye devam ettiler.

Lanet olsun, dedi. Elindeki şeyi kaldırdı. Bahçede biraz gördüm.

Max'in gözleri şaşkınlıkla şişti. Yağmurda hala ıslak olan bir grup kır çiçeğiydi. Kendi yeteneğine bakan Riftan, kızmış gibi kaşlarını çattı.

"Boş ovada oldukça güzel görünüyordu ... Şimdi onu doğru gördüğüme göre, sadece eski püskü bir çimen yığını."

Onları kendisi mi seçti? Max çiçeklere, sonra ona baktı. Riftan, boş tepkisine tereddüt ederek onu ona verdi.

Beğenmezsen atabilirsin.

Gözleri büyüdü. "Ben asla atmazdım." Hayatında aldığı ilk hediyeyi atmak çok büyük bir hata olurdu.

Küçük yağmur damlalarıyla kaplı çiçekleri, kırılganmış gibi yavaşça eline alırken, yağmur ve çim kokusu burnuna çarptı. Minik yaprakları dikkatlice okşadı.

"Çok güzel."

Dürüst davranıyordu. Ama titrek sesiyle kelimeleri mırıldansa da, adam pek mutlu görünmüyordu. Onun sadece iyi davrandığını düşünmüş olmalı. Max bir şey söylemek için ağzını açtı ama tekrar kapattı. Mevcut duygularını kelimelerle nasıl ifade edeceğini bilmiyordu. Bunun yerine ıslak çiçekleri yüzüne aldı ve çiçeksi kokularını soludu. Önündeki ıslak ve sarkık çiçekler daha önce hiç bu kadar güzel görünmemişti.

Yağmurda çömelip ona çiçek toplamaya çalışan birinin düşüncesi bile son derece dokunaklıydı.

Elinden geldiğince içtenlikle, "T-teşekkür ederim," dedi.

Riftan'ın elmacık kemikleri hafifçe kızardı. Bunu saklamak için vücudunu başka tarafa çevirdi ve adımlarını atmaya devam etti.

"Odamıza gidelim. Ben bir duş almak istiyorum."

Max hemen arkasından yakalandığında çiçekleri nazikçe kalbinden tuttu, içinde sıcak bir his yayıldı.