Bugün gon'u bırakıp gideli 2 ay oldu.
Eve geldiğimde 1 kez daha anlamıştım
Haklı çıkmıştım,gelmeseydim gon'u öldürecektiler.
Kıyafetlerim ile Küvette yayıldım.
Herşeyin başladığı yerdeydim.
Aşık olduğum yerdeydim.
Hayatımı bitireceğim yerdeydim.
Sanırım bu kadardı yaşamım.
Birazcık gözlerimi kapatıp huzurlu dakikalar yaşamaya çalıştım.
Ama 10 dakika kadar olmamıştı ki birden küvetten fırladım.
Lavaboya eğilip içimi dışarı çıkarttığımda halsizce doğruldum lavaboya baktım.
Kan ve çiçekler?
Gülümsedim.
Bunu duymuştum.
Meşhur hanahaki hastalığı.
hanahaki hastalığına yakalanan kişilerin ciğerlerinden kan ile birlikte çiçek yaprakları gelirmiş. bunun nedeni ise aşık olduğunda ciğerlerinde açmaya başlayan çiçeklermiş.
hanahaki hastalığının iki farklı tedavi yöntemi varmış. birincisi, ameliyatla çiçeğin vücuttan çıkarılmasıymış. fakat çiçek çıkarıldıktan sonra aşık olunan kişiye dair hislerin yanında anılarda kaybolurmuş. ikinci tedavi yöntemi ise, aşık olunan kişinin bu duygulara karşılık vermesiymiş. ameliyata göre daha zor bir yöntem olup gerçekleşme şansı % 0,01 civarlarındaymış.
aşık olduğu kişiye olan duygularını kaybetmek ve onu unutmak istemeyen kişiler ise sevgilerine karşılık bulamadıklarında ciğerlerinde açan çiçekler solunum sistemini ve nefes borusunu tıkayıp ölümüne neden olurmuş.
Seçtiğim yol belliydi.
Acı çekerek ölecektim.
Ertesi gün;
İstediğim oluyordu.
Acı çekiyordum.
Tanrı bana istediğimi veriyordu?ha.
Gon beni sevemezdi.
Yani zaten her türlü ölecektim.
Hakediyordum da
3.kişi anlatımından;
"Ne yapacağız,baba?"
illumi zoldyck,silva zoldyck ve zeno zoldyck aşağıda oturmuş,killua'nın 2 gündür şiddetli kusması hakkında konuşuyordular.
Hanahaki olduğundan haberleri vardı.
Ama Bir planları vardı.Bir şekilde kurapika'ya,gon'un yakın arkadaşına durumu uçurmak.
Eğer bu bir şekilde Gon'un kulağına uçarsa Bir ihtimal Gon killua'yı iyileştirebilirdi.
o gece içmeye gittiklerinde onu öptüğüne göre muhtemelen bunu yapabilirdi.
Killua ise kendini Gon'un onu sevmediğine inandırmıştı ama Gon belli ki killuadan hoşlanıyordu.
Fakat bunu kurapikayı arayarak duyurmayacaktılar;
Gazeteci tutacak,sonra da killuanın çicek ve kan kusarken bir karesini çektirip onu magazin sitelerine koyduracaktılar.
Gon elbet bunu görecekti.
3 gün sonra bunu herkes duyacaktı.
ve bunu ona kanıtlayabilirdi.
Kanıtlamak zorundaydı
....
Kurapika gon'un başında ona bir şeyler yemesi için yalvarırken Gon hala bir şeyler yememe konusunda ciddiydi.
Çok az yiyordu ve zayıflamıştı
Leorio ve kurapika onun bu haline üzülüyordular.
Onlar killuanın bir sebebi olduğu düşünüyordular ama gon umutlanmasın diye bunu ona söylemiyordular.
Gon şuan çok değişik bir ruh halindeydi.En ufak şeyde aklına killua geliyordu ve ona aşık olduğunu kabullenmişti.
Bunu kurapika ve leorioya söylediğinde Gon hakkında gerçekten endişelenmiştiler.
Gon'un hanahaki olmasından ölesiye korkuyordular.
Fakat bilmedikleri bir şey vardı ki
Killua ondan önce davranmıştı ve onlar bunu 3 gün sonra öğrenecektiler.
Herşeyin başladığı gün olacaktı.
.....
Boğazlarım acıyordu.Kendimi yatağa attım.
Ev halkı muhtemelen bu durumu biliyordular çünkü kendimi kusmaktan alı koyamıyordum.
Umursamadım.
Sonuçta ölecektim.
Daha 1 gün bile olmamıştı ama gerçekten bu hastalık zormuş.
Gerçi günleri saymıyorum Artık.Gon hayatımdan çıktığından beri..
...
3.kişinin anlatımından
"Kurapika ben aşık olduuum"
Kurapika sadece yarım saatliğine acil bir işi çıktığı için Gon'u yalnız bırakmıştı.
Bu bir hataydı çünkü Gon gitmiş leorionun odasından kurapika atmasın diye sakladığı alkolleri bulmuş, içmişti.
Gon iyi değildi.
Killua gittiğinden beri delirmiş gibi davranıyordu.
Veya delirmişti.
Kurapika derin bir nefes aldı ve gon'u kolundan tutup kaldırdı.
Asla akıllanmayacak diye düşündü,içinden.
Gon ise sadece birazcık olsa bile killuayı unutabilmek için içmişti ama unutmaktan çok daha çok hatırlıyordu şimdi.
Bu sırada killua ise kusmaktan yorgun düşmüş,banyonun küvetinde uyuyakalmıştı.
İkisi de farklı yerlerdeydi belki fiziksel olarak,
İkisi de üzülüyordu.
Bazı konularda pişmandılar.
Ama ruhları yan yanaydı.
Acılarını paylaşıyordular.
....
