Yorum yapmayı ve bölümü oylamayı unutmayın!
Eftelya minik ayakkabılarını giymiş ve evlerine yakın olan anaokuluna gitmek için yürümeye başlamıştı. Yürürken arkasından ona biri seslenmişti.
"Eftelya"
Eftelya arkasını döndüğünde savaşı görmüştü. Beraber okula kadar yürümüşlerdi. Teneffüste dışarda ki parklarında oynamak için çıkmışlardı. Mahallelerinde ki park kadar güzel salıncaklar olmasa da burası da onlar için yeterliydi.
Ne oynayacaklarını tartışırlarken en sonunda ebelemecede karar kılmışlardı. İlk ebe savaştı ve Eftelyayı kovalamaya başlamıştı. Aralarına hiç üçüncü kişiyi almıyorlardı.
Biraz daha gülüp oyunlarına devam ettikten sonra Savaş Eftelyayı yakalamış ve ebe Eftelya olmuştu.
Eftelya koşarken onu sınıfın gıcık olan oğlu yunus itmiş ve düşmesini sağlamıştı. Eftelya düştüğünde anlını kaldırım taşının kenarına vurmuştu.
Ayağa kalktığında ise savaşın ona korku ve endişeli gözlerle baktığını görmüştü.
"Eftelya anlın kanıyor" diye bağırmış ve öğretmenlerini çağırmaya gitmişti savaş.
Eftelya ise minik elini acıyan anlına koymuş ve geri çektiğinde kanla karşılaşmıştı. Çok acıyordu ve ağlamasına ramak kalmıştı.
Öğretmen Eftelyanın halini gördüğünde çok endişelenmişti. Kucağına aldığı gibi minik kızı arabasına bindirmiş ve diğer öğretmenlerden birine söyleyerek sınıfına bakmasını istemişti.
Eftelya elindeki peçeteyle alnını tutuyordu ve diğeriyle de gözyaşlarını siliyordu. Sadece annesini ve babasını yanında istiyordu, birde anlındaki acının geçmesini.
---------------------------------------------------------
O kazadan beri üç gün geçmişti ve Eftelya dışarda ki parka gitmişti. Savaşı şü üç günde çok özlemişti. Savaş yeşil bankta oturmuş her zaman ki gibi Eftelyayı bekliyordu.
Eftelya savaşın yanına koşmuş ve birden yeşil banka oturmuştu. Birden ürken çocuk Eftelyaya döndüğünde hemen onun elini tutmuştu.
"Eftelya nasılsın iyi misin?"
"ben iyiyim savaş" dedi ve büyükçe gülümsedi. Sonrada elini yeni kestirdiği kahküllere attı ve
"Nasıl olmuş, yakışmış mı?" diye sordu.
Savaş biraz durup Eftelyaya bakmış ve onun nazikçe saçlarını okşamıştı.
"Çok tatlı olmuşsun"
Eftelya utanıp elleriyle yüzünü kapatmıştı. Sonra bir şey hatırlamış gibi hemen vücudunu dikleştirmiş ve cebinden bir paket çıkarmıştı.
"Dün senin doğum günündü ama dışarı çıkamamıştım, annemle beraber bunu sana hazırladı" dedi ve paketi savaşa uzattı.
Savaş paketi açtı ve karşısında bir oyuncak ayı vardı.
"Eftelya çok teşekkür ederim" dedi ve ona sarıldı.
O günüde diğer günler gibi oynayarak geçirmişlerdi ama Savaş Eftelyanın koşması izin vermemişti.
----------------------------------------------------------
Minik kız sabah ailesinden duyduğu şeyden sonra koşarak parka savaşla buluştuğu yere gelmişti. Banka oturmuş ve beklemeye başlamıştı.
3. sınıftalardı ve savaşla aynı sırada oturuyorlardı. Altı yaşlarında tanışan bu ikili dokuz yaşına kadar hiç küsmemiş ve hiç ayrılmamışlardı, öyleki eftelyanın annesi ve babası Savaşı çok severdi.
Birkaç dakika sonra Savaşta gelmişti ama eftelyanın dolmuş gözlerini gördüğünde canı acımıştı.
"Savaş.."
"Ne oldu eftelya neden gözlerin yaşlı" deyip Eftelyanın göz aşlarını elleriyle sildi.
"Savaş annem ve babam bana taşınacağımızı söyledi" eftelya bunu dedikten sonra hıçkırarak ağlamaya başlamıştı.
"Ben taşınmak istemiyorum senden ayrılmakta istemiyorum"
Savaşsa eftelyanın dediklerinden sonra onunda gözleri dolmuştu. Sevdiği kız onu bırakıp gidecek miydi.
Bende gitmeni istemiyorum diye düşündü savaş. Ama bunu dile getirirse eftelyanın daha da üzüleceğini biliyordu.
"Ağlama, sen gitsen bile büyüdüğümde ben seni bulacağım eftelya"
Savaş bunları söylerken sesi titriyordu. Neden büyük değillerdi ki o zaman istedikleri kadar beraber olabilirlerdi, özgür olurlardı ve hiç ayrılmazlardı.
"söz veriyor musun?" dedi eftelya
"Söz veriyorum seni bulacağım ve tekrar oyun oynayacağız "
Bu birkaç söz sadece bir aldatmacaydı.
Günler, aylar ve yıllar geçiyordu. Zaman su gibi akıp gitmişti ama savaş ne eftelyayı bulabilmişti nede eftelya savaşı.
yıllar geçmişti bir gün annesi ve babası bu dünyadan gitmiş ve eftelyayı yalnız bırakmışlardı.
Ne kadar saçma olduğunu düşünsede eftelya her zaman eski mahallelerinin olduğu o parka gider ve beklerdi.
Savaşın gelmesini beklerdi.
dünyada olan tek sevdiği kişiyi beklerdi...
Eftelyanın hayatı böyleydi
Peki, savaşın hayatı nasıldı. Ona ne olmuştu ve şimdi neredeydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Aşk
Cerita Pendek"TAMAMLANDI" Küçükken başlayan aşk, büyüdükleri zaman aniden küçüklük aşkını gördüğünde tekrar aşkları alevlenirmiydi?
