Vazo

2-Haber

<><><>
"Onun gibi bir kadını ancak bir dahi sevebilir."
<><><>

Hava kararmıştı. Emir çoktan giyinmiş üstüne boğazına kaçıp öksürük krizlerine girecek kadar parfüm sıkmıştı. Evden çıkmadan son defa baktı holdeki devasa aynada kendine. Emir gibiydi. Kendi gibiydi. En güzel gülüşünün ve en karizmatik bakışının birkaç defa provasını yapıyordu.

Öykü merdivenlerden inerken havadaki giderek yoğunlaşan parfüm kokusunu burnundan uzak tutmak için elini havada sallıyordu. "Öff!" Emir'i ayna karşısında garip bir hal içerisinde bulunca gülmesini tutamadı. "Emir. Allah aşkına ne yapıyorsun?"

Emir yakalanmanın telaşıyla kaşlarını çattı. "Saçım..." Eliyle saçını taradı. "Saçımı düzletiyordum."

Öykü ona inanmadığını belirten bir ifadeyle baktı. "Anlıyorum..."

Emir hızlıca ayakkabısını ayağına geçirdi. "Neyse ben çıkıyorum sana iyi eğlenceler." Kapıdan hızlıca çıktı Emir.

"Sana da." Öykü aynı aynada sadece uzun kaşe paltosunun yakalarını düzeltip çıktı evden. Kerem onu evin önünde arabaya yaslanmış bekliyordu. Onu görünce hafifçe gülümsedi Öykü. Bilekliğini göstermek için saçının bir tutamını yavaşça kulağının arkasına attı.

"Aa! Bilekliğin yeni mi?" Şaşkın bir ifadeyle bakıyordu Kerem.

Öykü havalı bir şekilde konuştu. "Evet canım. Bir arkadaştan hediye."

"Kim acaba?"

"Bilmem!" Güldü Öykü.

Kerem onu öpüp kapısını açtı. "Geç hadi."

Öykü arabaya bindi. Arkasından Kerem bindi. Araba ilerlemeye başladı. O sırada şöför sordu. "Nereye gidiyorduk Kerem bey?"

"Dün gittiğimiz mekan Abi." Şöför başıyla onaylarken Öykü Kerem'e döndü.

"Nereye gidiyoruz?"

"Bir yere değil ya." Geçiştirir bir tavırla devam etti Kerem. "Bizimkiler yeni bir mekan buldular da."

Öykü şaşırmıştı. "Yani neresi?"

"Öykü seni kaçıracağımdan falan korkmuyorsun değil mi?" İfadesi biraz sitemliydi.

"Hayır Kerem. Sadece merak ettim." Sonra yüzünü asıp camdan dışarı baktı. "Bu kadar sinir edeceğini bilsem sormazdım."

Kerem göz devirdi. "Ya öyle demek istemedim. Biliyorsun." Öykü tepkisizdi. "Öykü!"

"Tamam." Öykü ona dönüp Keremin ona yaptığı sitemli tavırla konuştu. "Sorun değil."

Kerem umursamamaya çalışıp kendi tarafına döndü. Öykü'yü gerçekten seviyordu. Güzeldi, eğlenceliydi ama alıngandı. Bazen gerçekten insanın sinirini bozmuyor değildi. Çok zaman geçmeden araba durduğunda indiler.

Hava soğuktu. Öykü ellerini paltosunun cebine koydu. Binaya baktı göz uycuyla içeri girmeden. Gayet şıktı. Güzel görünüyordu. Kerem'in arkasından içeri girdi.

•••

Emir, Beliz'in evinin önünde indiğinde dudaklarını ısırıp zili çaldı. Kapı açıldığında Beliz karşısında tüm güzelliğiyle duruyordu. "Hoşgeldinnn! Gelsene."

"Hoşbulduk! Ama çok kalmayacağım."

Kızın yüzü bir anda ciddileşti. "Nasıl yani? Bir şey mi oldu?"

"Aynen. Planlar değişti. Ben gelmiyorum. Sen benimle geliyorsun."

"Ne?"

"Bir yere gideceğiz."