OYUNCU

10.BÖLÜM💐

Mehaba sevgili okurum. Biraz geç oldu, kusura bakmayın. Umarım yeni bölüm hoşunuza gider. Desteğinizi eksik etmeyin lütfen. İyi okumalar.❤

--------------------------------------------------------------

"Herkes yere yatsın hemen" diye bağırdı sert bir sesle. Tüm bunlar ne demek oluyordu.

--------------------------------------------------------------

Baybars bağırdıktan sonra kafedeki herkes yere eğilip bağırmaya başlamıştı. Kafedeki bağırışlar yükselirken Baybars'ta yere çöktü. Tam o anda tüm kafenin camlarının kırılma sesi geldi. Vücudum oldukça kasılmış durumdaydı korkudan. Tüm camlar kurşunlarla kırılıyordu.

İnsanlar deli gibi bağırıyordu. Baybars'a dönüp baktığımda gözleri anlayamadığım bir şekilde bakıyordu. Yanına ulaşmak için biraz kıpırdandım.

"Sakın Duru kal olduğun yerde" diye bağırdı. Kafa sallamakla yetindim.

"Korkma bitecek birazdan" dedi gülümsemeye çalışırken. Çok fazla silah sesi geliyordu. Kafedeki diğer insanlar da sürekli bağırıyordu. Bir süre sonra silah sesleri kesildi.

"Kimse ayağa kalkmasın" dedi Baybars. Sakin ve yavaş bir şekilde ayağa kalktı ardından. Camları kırılmış pencereden dışarıya baktı ve bir kaç el ateş etti. Ardından kafenin içine döndü yönünü.

"Herkes iyi mi? Ayağa kalkabilirsiniz" dedi yanıma yaklaşırken. Sakin bir şekilde yattığım yerden kalktım. Kolumun arkasında bir sızı hissedince oraya bakmaya çalıştım.

"Bakma güzelim" dedi Baybars.

"Ne olmuş çok mu kötü" dedim.

"Çok güzel gözüküyor kolun" dedi Baybars göz kırparak. Beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Yaralanan var mı?" dedi Baybars. Bir kaç kişi hayır anlamında cevap vermişti. Bazı kişilerinde ufak yaralı vardı, benim gibi onları da cam parçaları yaralamıştı.

Yaramı umursamadan bizim oturduğumuz masanın bir kaç masa ilerisinde yere çökmüş ve ağlayan bir çocuk gördüm. Altılı yaşlardaydı, siyah saçlı esmer bir çocuktu. Ayakta dikilmeye bir son verip yanına yaklaştım.

"Merhaba" dedim yanına otururken. Beni duyduğu halde hiç hareket etmeden durdu. Yan tarafında yatan bir kadın vardı. Kafasını kaldırıp bana baktı kadın. Yüzünde ve kollarında cam kesikleri vardı.

"Onda bir şey yok değil mi?" dedi kadın kıpırdamaya çalışırken.

"O iyi lütfen hareket etmemeye çalışın" dedim. Basit çiziklerdi bunlar ama çok fazlaydı.

"Baybars ambulans lazım" dedim bağırarak.

"Aradım gelir birazdan" dedi. Oda kafedeki diğer insanların yanında duruyordu. Omuzumda bir el hissettim.

"Acıyor mu?" dedi küçük çocuk. Sonunda benimle iletişim kurmuştu.

"Acıyor ama çok değil" dedim gülümseyerek.

"Annemde öyle söylüyor" dedi çocuk.

"Onunda acımıyor o halde" dedim yanına iyice yaklaşarak. Yerde yatan kadın bize gülerek bakıyordu.

"Senin acıyan bir yerin var mı?" Dedim. Hayır anlamında kafasını salladı.

"Benim adım Duru, senin adın ne?" Dedim elimi uzatarak.

"Ulaş benim adımda" dedi ve elimi tuttu.

"O da benim annem" dedi annesini eliyle göstererek.

"Babam gelecekti yemeğe ama geç kaldı" dedi.