CHAPTER 3
Isa na lang ang bakanteng upuan sa loob ng silid namin. He took the last available seat beside Lucia. She's scary, the reason why no one wants to sit beside her.
I was about to talk to him but our teacher appears out of nowhere, kaya hindi ko na natuloy at nanahimik na lang sa inuupuan.
I didn't know that we're in the same class. Kung alam ko lang, sana'y nag sabay na kami sa pag punta rito sa room. Bago pa lamang siya rito. He just arrived early this morning. Ngayon nga lang ata siya nakarating dito sa campus. I bet he's a little late because he looked for our room. Kung alam ko naman ay hindi ko siya hahayaang mag palaboy-laboy sa buong campus sa unang araw niya.
"You look so whipped," Kaiden suddenly whispered.
Iritado ko siyang nilingon. Ano na naman ba ang gustong iparating ng isang 'to?
"You're so annoying," I raised my brows.
"Annoying just for you," he smirked.
I made a face. Sasampalin ko pa sana ang braso niya pero natigil ako nang mag salita siya.
"Your crush is looking at us. Umayos ka at baka maghinala pa 'yang may gusto ka sa 'kin," lokong bulong nito.
Binalik ko ang kamay ko sa mesa at unti-unting bumaling sa harap. Kita ko sa gilid ng mga mata ko na nasa harapan ang tingin niya at wala sa akin. I then glared at Kaiden who's smirking like a freak.
"I knew it, your crush, huh?" pang-aasar pa nito.
Sasapakin ko na sana siya ngunit biglang nag salita ang guro namin kaya hindi na naman iyon natuloy.
"Are you ready to listen?" our teacher asked fiercely.
"Yes," they answered in unison while others just nod their heads.
She stopped to write something on the board. I'm not really in the mood to listen. Hindi naman Mathematics subject ito at may iba ring bumabagabag sa isip ko na hindi ko naman gawain sa oras ng klase.
"But, he's really your crush?" the guy who's sitting beside me doesn't know how to shut his mouth up.
I tried my best to ignore him but he didn't stop to annoy the hell out of me.
"He's not," I whispered scream.
"Don't lie," pamimilit nito.
"I'm not lying. Why are you asking me when you don't believe my answer?" I grunted.
"Ang ingay niyo," inis na sambit ni Mandy.
"This freak is annoying--"
"Yeah, yeah, just shut up," she cut me off.
Gaya ng gusto niya ay binaling ko na lamang ang tingin sa white board. Our teacher is still busy writing some things that only she knows.
Nag tagal pa nga na ganoon lang ang nangyari sa loob ng room namin. Tahimik ang lahat habang pinapanood ang pag sulat ng guro tungkol sa bagay na hindi namin alam at hindi pamilyar sa amin. Sabay sabay kaming napahinga ng maluwag nang matapos siya at maupo sa teachers table.
"I'll check the attendance. Say present if I call your name," seryosong anito.
Malapit sa dulo ang pangalan ko. Habang naghihintay ay pumangalumbaba ako at nag simulang mag laro ng mga numero. Nilalaro ko ang mga numero at hinahanapan ng sagot. 'Yan ang ginagawa ko kapag wala akong magawa.
"Ibañez, Venus Karishma."
I raised my right hand. "Present," I said politely.
Mula sa likod ng salamin niya ay tinitigan niya ako bago tumango ng dalawang beses at mag patuloy sa pag tawag.
BINABASA MO ANG
The Perfect Girl (UNEDITED)
Ficção Adolescente[UNEDITED] Venus Karishma Ibañez, a girl who has everything one asked for. Beauty, brain, talent, money, popularity, name it all, and she has it. But she has a secret only her parents know. A secret that she kept hidden until the day she's terr...
