Kaza günü... Min Ah'tan...
Ah başım çatlarcasına ağrıyordu. Karanlıktı hiçbir şey göremiyordum. Sessizdi hiç birşey duyamıyorum.
Sehun : Hadi güzelim uyan lütfen.
- C-chan~
Pat!!
Ve hissettiğim acı baş ağrımı unutturmuştu. Yine mi? Heryer karanlık...
Sehun : Özür dilerim özür dilerim özür dilerim...
Kimdi bu? Gözlerimi açmak istiyorum...
Sehun : Lütfen uyan artık iki hafta oldu lütfen!
- Chan s-sevgilim~
Tek istediğim sevgilimdi.
Pat!!!
Bu sefer ki cidden aklımı başımdan almıştı...
Gözlerimi açtım. Eski tahtadan yapılma bir tavanı gördüm ilk. Daha sonra bir yüz.
Sehun : Oh sonunda! Çok korktum özür dilerim özür dilerim özür dilerim özür-
- Neler oluyor! Burası neresi sen kimsin ben , ben kimim?
Sehun : Hatırlamıyor musun?
- Hayır. Neyi hatırlayacağım?
Sehun : Herşeyi anlatacağım. Sevgilim herşeyi anlatacağım.
- Sevgilim mi?
Sehun : Evet sevgilim. Herkesten kaçtık ve böyle biryere sığındık. Çünkü ailen sana çok katı davranıyordu. Ama sen 1.5 ay önce bir kaza geçirdin ve hafızanı kaybettin.
- Peki adım?
Sehun : Young Hee adın Oh Young Hee
-Hımm. Ah başım çok ağrıyor.
Diyerek bir anda ağrı giren başımı tuttum iki elimle.
- S-sen kimsin?
Sehun : Sehun Oh Sehun. Sana kavuştuğum için çok mutluyum!
- Kavuşmak?
Sehun : Ah yani şey hani sen kaza geçirdin ve uyanmadın ya ondan dedim.
Hımm biraz şüpheli davranıyordu ama şuanlık yapabileceğim tek şey iyileşmeye çalışmaktı. Ayağımda kırıklar , kolumda büyük bir yara ve ezikler vardı. Karnım ise tamamen sarılıydı.
- Buraya ne oldu peki?
Sehun'dan...
Öfke anında yaptığım yeri gösterdiğinde içim acımıştı. Onu seviyordum. Hemde herkesten herşeyden çok.
- Oraya kaza sırasında cam batmış.
Hayır yalan. Ben bıçak sapladım. Öfkemi kontrol etmeliyim. Seni çok seviyorum Min Ah. Hafızan geri gelmemeli. Böyle mutlu mesut yaşarız işte fenamı~
Min Ah : Hey Sehun beni duyuyor musun?
- Ah ne? Bana mı seslendin?
Min Ah : Evet.
- Kusura bakma dalmışım. Ne diyecektin?
Min Ah : Biraz bahsetsene hiçbir şeyi hatırlamıyorum. Merak ediyorum.
Sehun : Hımm tamam.
Başladım anlatmaya. Ah hayır yalan atmaya...
Min Ah'tan...
Yaşayıp gidiyorduk ama çok değişik davranıyordu. Sanki daha önce hiç benimle yan yana gelmemişti. Heyecanlanıyor eli ayağına dolanıyordu. Bu yüzden aramıza bir mesafe koymuştum. Arkadaş gibiydik. Ya da bir evdeki iki yabancı...
Sehun'dan...
Bana yine rüyasında Chan demişti. Sinirlerimi kontrol edemiyordum.
- Ben Sehun'um sen beni seviyorsun onu değil!! Ben senin için uğraştım!! O değil o seni hep kırdı!!!
Ağlamaya başlamıştı.
Min Ah : Yapma artık Sehun korkuyorum...
Ne yaptığımın farkına vardım. Dışarı çıktım. Biraz hava aldıktan sonra tekrar kulübeye döndüm. Uyumuştu. Üstünü örttüm ve onu izlemeye başladım.
Ne zaman başlamıştı bu aşk? Onu okulda gördüğüm ilk an. Ortaokulda olabilirdik. Ama ben onu çok sevmiştim. Sürekli takip ediyor ve bilgiler ediniyordum. Bir gün...
Devam edecek...
Kısa oldu tmm kabul ama idare edin acık canım ehehe muah hepinizi öpüyorum ♥♥♥♥♥♥♥♥
