Aslında ona bu kadar takıntılı değildim. Belkide sadece hoşlantı olacaktı ve geçip gidecekti. Ta ki o güne kadar. Tek istediğim onunla konuşmaktı. Tabi cesaret bende ne arar!? Anonim olarak yazdım ona. Ama o ne yaptı?
Flash back***
S : Selam...
M: Kimsin?
S: Ah üzgünüm bunu söyleyebileceğimi sanmıyorum...
M: Siktir git o zaman.
Ve engeli yemiştim...
Flash back end***
O gün çok kırılmıştım. Hep dışlanır kötü muamele görürdüm ama sevdiğim kızım bana böyle demesi çok koymuştu işte bana.
O gün ettim işte yeminimi. Onu elde edecektim. Ne olursa olsun nasıl olursa olsun o benim olacaktı. Hırs yapmıştım. Ve sonucunda da bunları. Sevmek suç mu? Hayır. Ama bu suçtu. Ve bende bunu kabul ederek girmiştim o hapse. İlk duruşmada herşeyi(?) Söyleyip hapisin dibini boylamıştım. Min Ah'tan da özür dilemiştim. Oysaki tek suçum onu kaçırmaktı. Gerisi başkasının planıydı...
Min Ah'tan...
- Bangchan hadi ama aç ağzını!
Bangchan : Ama ben bu yemeği sevmiyorum ki~
- Bir deri bir kemik kalmışsın! Hemen bunu yiyeceksin dedim!
Bangchan : Tamam sevgilim.
Yaklaştı ve devam etti. Tam dibimdeyken...
Bangchan : Senin için yiyeceğim~
- T-tamam b-ben içeri gi-gideyim.
Bangchan : Hadi ama etkilendiğini bu kadar belli etmek zorunda değilsin!
- Yah sen dalga mı geçiyorsun benimle!
Bangchan : Emin ol Min Ah bende senin gibi oluyorum. Elim ayağıma dolaşıyor. Konuşmayı unutuyorum...
Yanaklarım hafif kızardığında koşarak odama çıktım Bangchan'ı mutfakta bırakıp...
Sanırım herşey düzelmişti. Abim iyiydi. Ben evdeydim. Annemle babam turp gibiydi. Sadece Bangchan çok yorgundu... Onu çok yormuştum yokluğumla...
Bu yüzden vicdan yapıyordum. Bize çağırıyor yediriyor içiriyordum. Tüm günüm onunla geçiyordu. Annemlerde ilişkimize çok sıcak bakıyorlardı. Şimdiden Bangchan'ın annesine dünürüm demeye başlamıştı!
Yanaklarımın normale döndüğünden emin olup tekrar aşağı indim. Yemeğini yiyordu hala. Sessizce kapının eşiğine oturdum ve onu izlemeye başladım. Sürekli gülümsüyordu. Cidden onu bu kadar mutlu görmek ve mutlu edebilmek çok hoşuma gidiyordu. Nasıl bu hale gelmiştik? Bir Bom Girls onlar ise Stray Kids'ti. Ve biz en azılı düşmanlardık. Şimdiyse birbirimiz olmadan yaşayamaz hale gelmiştik. Ah Bangchan hep yanımda ol sevgilim...
Ben düşüncelere dalmışken beni fark etmiş olacak ki adımı seslendi.
Bangchan : Min Ah~
- Efendim.
Bangchan : Şarkı söylemek ister misin?
- Olur hangi şarkı?
Devam edecek...
Evet finalden önceki bölüm... Bitiyor şaka gibi. Bende üzüldüm. Ama bomba gibi geri döneceğim. Ve merak etmeyin şimdiden ikinci sezonu yazmaya başladım. Ehehehhe. Öpüyorum sizi çok sizi özleyeceğim...
