8 gün. Koskoca 8 gün!! Bulamadık. Yapamadık olmadı. Heryere baktık. Herkese sorduk. Yoktu. Çok özledim onu. Çok~
Neyseki Junmyeon hyungun durumu şimdilik iyiydi. Hayati tehlikesi yoktu ama bitkisel hayata girme tehlikesi vardı. Hala komadaydı. Hiçbir şekilde kıpırdamıyordu. Camdan baktım hyunguma. Yaşadığı sadece cihazdan çıkan bip bip sesinden anlaşılıyordu. Yüzü bembeyazdı , soluktu , cansızdı...
-Hyung?
Chanyeol : Efendim.
- Junmyeon hyung
Bir süre bekledim.
-uyanacak değil mi?
Chanyeol : Tabiki uyanacak! O çok güçlü hatırlamıyor musun bir keresinde küçükken güreş oynamaya çalılmıştık ve beni yenmişti. Hemde iki saniyede!
Tekrar ağlamaya başlamıştı Chanyeol hyung. Benimde gözümden bir yaş yine , yine ve yine süzüldü. Ama hayır ümitsizliğe kapılmayacaktım!
Elimizdeki tek ipucu Junmyeon hyungun Min Ah yüzünden zehirlenmiş olabilme ihtimaliydi. Yani Min Ah'a takıntılı olan biri Junmyeon hyungu tanıyor ve ona ne kadar düşkün olduğunu biliyordu.
Teamin : Hey çocuklar!
- Huh? Ah hyung sen miydin? Hoşgeldin...
Teamin : Bugün nasıl?
Chanyeol : Aynı...
Üzgünce başımızı eğdik. Ümitsizlik ve çaresizliğin sınırlarındaydık. Dayanamıyordum. Umarım yaşıyorsundur Min Ah yoksa yoksa nasıl dayanırım bilmiyorum...
Eve geldiğimde direk odama çıktım. Her zamanki gibi ona hediye vermek için daha önceden bastırdığım fotoğrafımıza baktım. Gülüyordu. Ah o gülümsemesi. Her şeye bedeldi. Telefonum çaldığında arayanın Minho olduğunu gördüm. Sağolsun en büyük destekçim oydu. Hemen açtım.
M: Alo
B: Efendim
M: Ha Bangchan bugün bize gelmek ister misin?
B: Yok sağol kardeşim bugün biraz yalnız kalmak istiyorum.
M: Tamam sakın yanlış birşey yapayım deme!
B: Tamam kardeşim iyi akşamlar.
M: İyi akşamlar~
Yanlış birşey? İşte tamda ordayım. O kadar çıldırmış durumdaydım. Onun fotoğrafına bakarken uyuyakalmıştım. 8 günün sonunda uyumuştum. Onun sayesindeydi. 8 gündür asla eve gelmemiştim. Bizimkilerin yanında kalmıştım. Zaten Minho da bu yüzden sormuştu.
2 Ay Sonra
K. Minseok : Üzgünüm.
- N-nasıl yani o o ne demek komiser!?
K. Minseok : Bir ceset bulduk. Tamamen yanmıştı. Üzerinde kalan azıcık kandan tespit yaptık. Ve DNA Min Ah'a ait.
- Hayır hayır hayır y-ya-yalan söylüyorsunuz!! Olamaz öyle birşey benim sevgilim yaşıyor!!!
Yere çökmüştüm daha fazla dayanamadım.
K. Minseok : Başınız sağolsun.
Hıçkıra hıçkıra hüngür hüngür ağlıyordum. O o benden kayıp gitmişti. O artık yoktu. Yok. Sevgilim~
Ühü yazarken ağladım resmen. İyi okumalar~
