To Never End

Chapter 4: Is It Fate?

Edited: 06132017

******

Mia's POV

Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko ngayon. Para akong masusuka na matatae na ewan.

Kinakabahan ako. CEO ang kausap ko, hindi basta VP Finance na kalevel ko lang din. I'm under his mercy. At hindi ako pwedeng mapahiya.

Shit.

Sinipat kong mabuti ang aking itsura sa vanity mirror ko.

Pak! Bongga!

Hindi naman ako masayadong nag ayos. I'm wearing my gray long sleeves and skirt chanel corporate attire and prada pumps. Kinulot ko lang yung dulo ng buhok ko tapos napaka-light na make up. And of course, plakadong kilay. And voila! Isa na akong dyosa!

Bumaba na ako at naabutan ko si Marco na kumakain ng breakfast.

"Ba't ang aga mo yata anak? Diba 11am pa pasok mo? "tanong ko sa kanya.

" Good morning too mommy! " sarkastikong sabi niya sakin.

Aba!

" Oh sya good morning baby boy! Ba't ang aga mo yata anak? Diba 11am pa pasok mo? " pang aasar ko sa kanya.

Sumimangot naman sya." Tanong kasi agad. Wala man lang Good morning. Tsk. Syempre moral support din sa meeting with Mr. CEO. " sabay taas baba ng kilay nya.

Napangiti naman ako ng wagas. LORD! I AM SO BLESSED!

"Sus ang sweet naman ng baby boy ko. Pa-kiss nga!" lumapit ako sa kanya hinalikan sya sa pisngi. Sinadya kong bahiran ng lipstick ang pisngi para asarin sya.

He pouted and grimaced. Tapos pinunasan ang pisngi.

"Mommy naman eh. Why do you have to leave your lipstick mark on my cheek." naiirita na sya.

Pinisil ko ang ilong nya and kissed him again. "Ito naman naglalambing lang si mommy. Ready na po ako Sir. Kinakabahan pero keri ko yan." I smiled at him.

He smiled sweetly to me and hugged me. "Good luck mom! Know that I am always proud of you!"

Aww.. Isn't he sweet?

"Okay. You got me. Hindi na ako kinakabahan. O sya, alis na ako baka malate pa ako sa appointment ko. Breakfast meeting yun kaya hindi na kita masasabayan. Ingat ka ha. Commute ka lang ngayon. " paalam ko sa kanya.

"Of course mag iingat po ako. Kawawa naman yung nga girls, mawawalan sila ng heart throb. " pagmamayabang nya.

I rolled my eyes. "Ang lakas ng hangin! May bagyo yata!? Hindi ko naman pinaglihi ito sa air con at lalong hindi sa electricfan. Ba't ang hangin! "I chuckled.

Kakamot kamot siya sa ulo nya.. Ang cute lang nya mag inarte.

" Tara na nga mom. Baka malate ka na. " hinatid nya ako sa kotse. We bid our goodbyes and I am off to go..

This is it.

***

Nakarating naman ako ng maluwalhati sa Sofitel. 7:45am pa lang. Napaaga ako. Pero ok lang kesa late. Bad shot pa ako kay CEO.

Giniya ako ng isang receptionist sa reserved table na pagmi- meetingan namin. Umupo ako. At sinubukang kalmahin ang sarili ko. Damn it. Kinakabahan talaga ako!

Pumikit ako at sinubukang kalmahin ang sarili ko.

Inhale.

Exhale.

Inhale.

Exhale.

OMG! Waepek. Kinakabahan pa rin ako!

Lord, help!

Kasi naman kung VP Finance din ang kameeting ko, hindi pa ako kakabahan eh. But damn all odds! CEO yun.

Pano kung hindi nya magustuhan ang proposal namin? Pano kapag na-turn down kami? Eh we badly need this deal. Dito nakasalalay ang expansion ng Almonte Group. Tapos ako ang VP Finance. Kakapromote ko lang tapos palpak agad? Oh God, what am I thinking?! Naririnig ko pa yung sabi ni Mr. Alamonte kahapon.

'Prove to us, that you are worth it. '

Oh God! Help me! Help me to exorcise this' Praning and over nega spirit!!

I took a deep deep sigh.

Hindi ko na matiis. Tumayo ako. At pumunta sa CR. Binilinan ko yung hostess na nag assist sakin na nag CR ako. Baka kasi dumating si Mr. CEO eh.

Nakarating ako sa CR at naupo sa toilet cover para kumalma. Pero bigla akong may masaklap na naalala!!!

Pambihira!

"Damn you, Mia! Ang bobo mo! Fuck, anong pangalan nung CEO?!"

Kung bakit ba naman kasi hindi ko yun naalalang tanungin o i-research man lang? How can I be so irresponsible?! God Mia! You're such an idiot! Pano ako magpapa impress nito?! Hindi ko alam ang back ground ng ka-meeting ko. Naloko na!

My system started to panic. My hands shaking and my chest pounding so loud.

Agad kong kinuha ang Iphone ko. I dialled my secretary's digits,but no good! Hindi sumasagot.

Fuck! 8:03 na! God! Ano bang gagawin ko? I'm helpless and hopeless.

I took a deep deep breath. Lumabas ako ng cubicle at humarap sa salamin. Buti walang ibang tao.

'Ok Mia, relax. You can do it. Marami ka ng nalusutang aberya, ngayon pa hindi? Meeting lang ito. CEO lang sya. You can do it. You're beautiful. You're gorgeous. And you're son - loves you! That's enough. If ever you'll be fired for this mishap, you could focus to teaching. Diba yun naman ang gusto mong gawin? So let it be, whatever happens you still have Marco, ok?' I talked to myself. I need that to console myself from being hysterical. Just the thought of my son's smile keeps me calm.

I took a deep breath again. I glanced myself in the mirror and smile.

I can do it.

I went out of the CR. The hostess came and whispered to me.

"He's here, Ma'am. " I nodded at her. And looked to our table. This is it!

I calmed myself and went to our table. Nakatalikod siya sa direksyon ko kaya hindi ko sya makita. He's holding the menu at natatakpan ang mukha.

I smiled and sit on the other side of the table." Sorry to keep you waiting Sir, I went to the – "

Hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko. I stilled upon seeing his face. My eyes widened in disbelief.

Oh. My. God. Why universe? Why?

Of all the people na pwede kong maka meeting?!

What the actual fuck is this, fate?!!!

"Gabriel!?!? "

Tuluyan na nyang binaba ang menu sa table. And gave me his infamous grin.

"It's been ang a long time..... Baby."

Earth! Eat me now, please!!

Why do I have this strong gut that I'm gonna be doomed after seeing the jerk — the ex-husband?

***

To be continued.....