To Never End

Chapter 11: Word War, Mouth Zipped

Edited: 06252017

******

Mia's POV

It took me a while before I finally absorbed everything he had said.

He's still the stubborn asshole I've known.

"Too late, Gabriel." I sighed and pushed him away from me.

"Mia, I –"

"Just shut it Gabriel!" I cut him. "Hindi mo ba naintindihan? Ayoko ng gusto mo! Ayokong makipagbalikan sa'yo! At ayokong pumasok kang muli sa buhay naming mag ina. Ayan, tagalog na, para maintindihan mo!" I said in gritted teeth.

Lalapit pa sana syang muli sakin, pero umiling ako. Tinalikuran ko na sya at lakad takbong umalis sa yate. Pumara ako ng taxi at tuluyan nang nilisan ang lugar na iyon. Kailangan ko dahil hindi ko alam kung paano ko pa sya haharapin ng hindi nabubuwal ang depensa ko. Kanina lang ay muntik na akong bumigay. Muntik ko nang tugunin ang mga halik niya.

"Manong Elizalde Tower po." sabi ko sa driver, tumango naman sya.

I was thinking deeply the whole travel. I just can't believe that this day would ever come. I wished for it years ago. I longed for him to come back amd and say that he still loves me. But it was a dead wish. I stopped hoping and asking God but it resurrected from the grave.

How cruel is that?

"Ma'am, Elizalde Tower na po."

Napatingin ako sa paligid, at nasa harap na nga kami ng building ng Elizalde Empire. Kumuha ako ng pamasahe para magbayad at dali daling lumabas para puntahan ang kotse ko.

Pagkarating ko sa kotse ay agad ko itong pinaandar pero ayaw mag start. Sinubukan ko ulit. Pero ayaw!

Damn! Pag inabutan ka nga naman ng kamalasan, bwisit!

Nahampas ko na lang manibela sa sobrang inis ko. Lumabas ako para i-check ang makina, pero hindi ako marunong mag ayos. Si Marco ang nagche-check nito pag may sira. Iritang irita ako. Kung alam ko lang sana nakikinig ako kapag tinuturo ng anak ko kung paano i-troubleshoot itong kotse.

Sa bwisit ko, padabog kong binaba ang hood. Hindi pa ako nakuntento sinipa-sipa ko pa ang gulong ng sasakyan.

I was frustrated as hell. I wanted to get away from Gabriel as soon as possible but this freaking car wouldn't start!

F*ck

"Bakit ngayon ka pa nasira! Ugh!! Damn it! Damn this ancient car!!!" I screamed in frustration.

Sinipa sipa ko pa rin yung gulong. Nabuhos na lahat ng inis, frustration at confusion na nararamdaman ko. Pero talaga yatang nagpaulan ng malas ngayon at ako lahat ang sumalo.

To my horror, bumuka ang pumps ko dahil sa kakasipa ko sa gulong.

Shit! Naloko na.

"Arrghhh! " I blurted out in annoyance.

Paano na ngayon? Paano pa ako makakauwi? Paano?

Natigil ako sa pagmumukmok nang may narinig akong mahinang pagtawa.

Oh God! Si Gabriel!!!

Shit! Sinundan pa nya talaga ako!! Damn, nakakahiya!

Kanina pa ba sya dyan? Did he witness everything? Oh crap, you're such a genuis, Mia! How could you be so stupid!!

" C'mon, baby, I'll take you home."he amusingly smiled.

I felt my cheeks heated.

It's a shame to let him see this kind of shitty side of me. But come on, he just confessed his heart out and here I am frustrated as hell kicking my car's tire and now my old Prada shoes' ruined.