HümaNur

BÖLÜM 15

Selâmünaleykûm ♡

Keyifli okumalar :)

3 AY SONRA

Bugün okulun ilk günü, canım çocuklarıma kavuşmayı dört gözle beklediğim gündü. Minnak çocuklarımın koşuşturmalarını, ağlamalarını bile çok özlemiştim.

Mehmet hazırlanmış, aşağıda beni bekliyordu. Hemen askıda duran kabanımı alıp aşağıya indim. Beni bekleyen kocama bakıp konuştum.

"Canım çok beklettim mi?"

"Bir ömür beklerim seni hatun ama geç kalıyoruz."

Arada böyle ciddileşen kocama bakıp göz devirdim.

"Kocaya göz devrilmez."  diye söylenen kocama gülüp el ele tutuştuktan sonra okula doğru yürümeye başladık.

Okula geldiğimizde heyecanıma engel olamadım. Kulağıma dolan çocuk sesleri gülümsememe sebepti. Kocaman gülümserken yanımdan gelen sesle oraya döndüm.

"Hüma'm..."

Muzip bir tavırla bana bakıyordu. Bu hâline anlam veremezken gözlerini elimize işaret etti. Gözlerimi ellerimize çevirdiğimde Yeşil Gözlüm'ün elini sıktığını fark ettim. Boğazımı temizleyip elimi gevşettim. Ona doğru baktığımda gül-

"Mehmet!"

Kısık ve sinirli çıkan sesim ona uğramıştı bile.   Okula doğru yürüdüğünde göz devirip onu takip ettim. Yine senin arkandan koşuyorum ama neyse...

...

"Öğretmenim nasıl olmuş?"

Miniğim bana mavi renge boyadığı üzüm çizimini gösterdiğinde gülümsemiştim. Tatlım benim. Tatlı... Üzüm... Ağzımın sulanmasıyla dudağımı ıslattım.

"Öğretmenim..."

Duyduğum sesle irkilmiştim. Yanıma döndüğümde fıstığım gözlerini kocaman açmış, beklentili hâlde bana bakıyordu. Bu hâline dayanamayıp yanağından öptüm. Bu hareketime kıkırdayarak boyadığı resmi bana uzattı. Boğazımı temizleyip dikkatli bir şekilde resime baktım. Miniklerimi önemsediğimi belli etmem gerekti.

"Çok güzel olmuş fıstığım..."

Gülümseyerek baktığımda heyecanla atıldı.

"Gerçekten mi öğretmenim?"

Yüzümdeki gülümseme eşliğinde başımı sallayıp konuştum.

"Gerçekten çok güzel..."

...

"Mehmet..."

Çayından bir yudum alıp bana döndü.

"Evet Hüma'm seni dinliyorum..."

Konuşmasına gülümseyip bitmiş tabağımın içinde kaşığımla daireler çiziyordum.

"Canım üzüm çekti..."