merhaba. aslında bölüm atmak gibi bir düşüncem yoktu. ama bugün fazla sıkıntılı bir gün geçiriyorum, çok iyi hissetmiyorum. belki bir şeyler yazıp yorumlarınızı görmek kafamı dağıtır diye düşündüm. elimden geldiğince bölüme yansıtmamaya çalıştım ruhsuzluğumu, eğer beğenmediniz bir bölüm olursa özür dilerim. sadece duygu karmaşasıyla yazılmış bir bölüm.
iyi okumalar.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. BÖLÜM
"Jennie?"
Bakışlarımı önümdeki kitaptan kaldırıp bana seslenen İngilizce hocama döndüm. "Efendim hocam?" Dedim ilgiyle.
"Bu sorunun cevabı diyorum, ne olmalı?"
Söylediğiyle beraber bakışlarımı hocadan çekip tahtaya çevirdim. Bana daha önce seslenmiş miydi? Hiç duymamıştım, sanırım kendimi aklımdaki düşüncelere fazlasıyla kaptırmıştım. Bir şeyi düşünmeye başlayınca hep böyle yapıyordum, tüm dünya ile iletişimim istemeden kesiliyordu.
Dikkatimi toplayıp gözlerimi tahtadaki soruya çevirdim ve bir çırpıda soruyu okuyup, cevabını da zorlanmadan buldum. "Cevap D şıkkı, hocam."
Gülümseyerek bakışlarını tahtadaki sorudan bana çevirdi. "Aferin, Jennie. Şaşırtmadın."
Zorla dudaklarımı yukarı kaldırdım ve çok durmadan bakışlarımı yine önümdeki kitaba çevirdim. Bir hafta önce yaşananları düşünüyordum; Jisoo ve Taehyung'un beni her zamanki gibi ezmesini ve bir anda bilmediğim sahte bir hesaptan saçma mesajlar almamı. Çok saçmaydı, nasıl düşünürsem düşüneyim birisinin böyle düşünmesi ya da hissetmesi bana mantıklı gelmiyordu. Aklım almıyordu, kim benim gibi bir eziği böylesine önemserdi ki?
Hiç kimse.
Kendi kendime gülümsedim. Ben eskiden böyle değildim. O zamanlar kimsesiz değildim, arkadaşlarım vardı, sevdiğim vardı, insanlar bana acımak yerine beni sevmeyi tercih ediyordu ve okulda popülerdim. Dokuzuncu sınıfta her şey çok güzeldi. Liseye yeni geçmiş olmama rağmen çoğu insanı ortaokuldan tanıyordum, hayatıma ilk aşkım girmişti, Jisoo ile olan yakınlığım hiç bozulmadan devam ediyordu, derslerim iyiydi; her şey fazla güzeldi. Bir anda nasıl tüm dünyam koca bir harabe olmuştu?
Her şey onuncu sınıfın başında başladı. Önce Taehyung benden gittikçe uzaklaştı; eskisi kadar buluşmaz, konuşmaz olduk, eskisi gibi yakın olmaz olduk. Bana soğuk davrandı ve bu hiç geçmedi. Sonra Jisoo da aynısını yaptı. Önceden saatlerce görüntülü konuştuğum canımdan bir parça olan arkadaşım, artık benden kaçmak için yer aramaya başladı. Hiç görüntülü konuşmadık, her günümüz birbirimizde geçiyorken artık birbirimizde kalmaz olduk, birbirimizle bir şeyler paylaşmaz olduk.
