လြမ္းေမာစရာရြာကေလး(စဆုံး)

ဆယ့္ကိုး

အပိုင္း(၁၉)

ခပ္ျဖဴျဖဴကြန္ကရစ္လမ္းေပၚတြင္…
အေရွ႕မွေလွ်ာက္ေနသည့္စိုင္းေနာက္ကို သီဟ လိုက္လာမိေန၏။
" ဟူး လမ္းေလွ်ာက္တာျမန္လိုက္တာ ေစာင့္ပါဦးဗ်ာ့"
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ညီ အစ္ကိုေလာသြားတယ္ " စိုင္းေနာက္ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္ျပီး သီဟကိုေျပာလိုက္တယ္။
" အစ္ကို႔အိမ္ကေျခေထာက္ေပါေနလို႔လား ထြက္ေျပးတတ္လို႔လား ဒီေလာက္ေလာေနရေအာင္ "
" အ့ဲလိုမဟုတ္ပါဘူးကြာ အစ္ကိုကသာေလာေနတာပါ ကဲလာ ေျဖးေျဖးပဲေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့ "
" အ့ဲလိုလုပ္ပါ "
ဒီေတာ့မွသီဟလည္း စိုင္းေဘးနားမွကပ္ေလွ်ာက္ေနလိုက္တယ္။
" အိမ္မွာလည္း ဟိုRsနွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ေနရထိုင္ရခက္လိုက္တာ ဒီလိုအျပင္ေလွ်ာက္သြားရေတာ့လည္း ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသားပဲ "
" ဟုတ္တယ္ညီ ဒါနဲ႔Rsနွစ္ေကာင္ကဘယ္သူ႔ကုိေျပာေနတာလဲဟင္ အိမ္မွာစုံတဲြရွိလို႔လား "
" ရွိတာေပါ့ စဲြေလးနဲ႔ကိုေနဇင္ေလ "
" ဘာ သူတို႔က ခ်စ္သူေတြလား ''
စိုင္း အသံအေတာ္က်ယ္သြားသည္။
" ဟုတ္တယ္ စုံတဲြေတြ "
" ေၾသာ္… … … "

ဟင္ ငါဘာမွလဲမခံစားရပါလား ငါစဲြေလးကိုတိတ္တခိုးခ်စ္ေနတာေလ အသဲကဲြတ့ဲခံစားခ်က္ေလးေတာ့လာသင့္တယ္မွလား အခုဟာက ငါ ငါ စဲြေလးကိုတကယ္မခ်စ္ခ့ဲတာလား
                              ×××××

စိုင္းနဲ႔သီဟစကားတေျပာေျပာျဖင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေလွ်ာက္လာၾကရင္းျဖင့္ စိုင္းအိမ္သို႔ေရာက္ရွိလို႔ေနပါျပီ ။
" ဝိုး အစ္ကို႔အိမ္ကအေတာ္ၾကီးတာပဲေနာ္ "
" ထင္လို႔ပါညီရာ လာဝင္ေလ "
စိုင္း ျခံတံခါးေလးကိုဖြင့္ရင္း သီဟကိုဝင္ေစလိုက္၏။ အေတာ္က်ယ္သည့္ျခံေလးထဲတြင္ သရက္ပင္ ပိေတာက္ပင္ တရုတ္စကားပင္ က့ံေကာ္ပင္ အုန္းပင္တစ္ခ်ိဳ႕တို႔ကေနရာယူနွင့္ထားၾကသည္။
" အစ္ကို႔ျခံေလးကသာယာလိုက္တာေနာ္ "
" ဟုတ္တယ္ညီ အ့ဲအပင္ေတြကအဘရွိစဥ္ကတည္းကစိုက္ထားတာေလ "
" အရမ္းၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္ "
" အိမ္ေပၚတက္ေလညီ လာ "
" ဟုတ္က့ဲ "
စိုင္း ဖိတ္ေခၚမူေၾကာင့္ သီဟအိမ္ေပၚသို႔တက္လွမ္းလိုက္သည္။
" အိမ္ကအၾကီးၾကီးပဲေနာ္ ဒီရြာမွာအစ္ကို႔အိမ္ကအၾကီးဆုံးလို႔ထင္ရတယ္ သီဟဒီလာရင္း အိမ္ေတြေလွ်ာက္ၾကည့္တာ အစ္ကို႔အိမ္ေလာက္ဘယ္သူမွမၾကီးဘူးေနာ္ ဦးညိဳရဲ႕အိမ္ကအစ္ကို႔အိမ္ေလာက္ၾကီးမယ္မထင္ဘူး "
" ဟုတ္လား "
" ဟုတ္တယ္ ေနပါဦး ဒီေလာက္ၾကီးတဲ႔အိမ္ထဲမွာအစ္ကိုတစ္ေယာက္တည္းေနရတာမပ်င္းဘူးလား "
သီဟ သိခ်င္၍ေမးလိုက္၏။
" ပ်င္းတယ္လို႔လဲဘယ္ဟုတ္မလဲညီရယ္ ဒီလိုပဲေပ့ါ အိမ္ကပ္လိုက္ သူမ်ားေခၚရင္သြားလိုက္ေပါ့ "
" သူမ်ားေခၚရင္သြားတာ ဟုတ္လား ဘယ္သြားျပီးဘာလုပ္တာလဲဗ်ာ့ "
" အစ္ကိုေျပာျပမယ္ အစ္က႔ိုအဘက ဒီရြာမွာရြာလူၾကီးေလ သူဆုံးေတာ့လူၾကီးေနရာကိုေနာက္တစ္ေယာက္ျပန္တက္ရတာေပါ့ အ့ဲဒီမွာ အစ္ကိုကအရင္ရြာလူၾကီးရဲ႕သားလည္းဟုတ္တယ္ဆိုေတာ့ ရြာရဲ့ကာလသားေခါင္းေဆာင္လို႔ပဲေျပာရမွာေပါ့ ရြာမွာကိစၥတစ္ခုခုရွိရင္အစ္ကိုဝင္ပါရတယ္ စီမံေပးရတယ္ "
" အ့ဲလိုလား ဟီး မသိလို႔ မသိလို႔ "
သီဟ စိုင္းကိုရယ္က်ဲက်ဲေလးျဖင့္ေျပာလိုက္ေလသည္။
" အင္း… … ညီပ်င္းရင္ ျခံထဲလိုက္ၾကည့္ေနေလ အစ္ကိုကေတာ့ခ်က္ျပဳတ္ရမွာမို႔မီးဖိုေခ်ာင္းဝင္ရဦးမယ္ "
" ရပါတယ္ သီဟ လည္းကူလုပ္ေပးမယ္ေလ "
" ေနပါ ရပါတယ္ ဧည့္သည္ကိုအိမ္ရွင္ကျပန္ခိုင္းေနတယ္ျဖစ္ေနပါဦးမယ္ "
" မဟုတ္တာ သီဟကူလုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ ျပီးေတာ့ဟင္းခ်က္ရတာဝါသနာပါတယ္ ေနာ္ ကူလုပ္မယ္ေနာ္ "
" အ့ဲဒါဆိုလည္း ကူလုပ္ေပးေပါ့ လာ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္မယ္ "
" ဟုတ္ "
စိုင္း စကားေျပာျခင္းရပ္ျပီးအိမ္ေနာက္မီးဖိုခန္းဖက္ကိုထြက္သြားေလေတာ့သီဟလည္း ေနာက္မွလိုက္ပါသြားေလ၏ ။
" အစ္ကို႔မီးဖိုေခ်ာင္ကအက်ယ္ၾကီးပဲေနာ္ "
" ဟုတ္တယ္ညီရ ဒါမွခ်က္ရျပဳတ္လြတ္လပ္မွာေလ က်ဥ္းရင္အစ္ကိုနဲ႔သိပ့္အဆင္မေျပဘူး "
" ဟုတ္တာေပါ့ … … ဟိုေလ  အစ္ကိုဘာခ်က္မွာလဲဟင္ "
စိုင္း တစ္ခ်က္စဥ္းစားဟန္ျပဳလိုက္ျပီးမွ…
" ငါးခ်က္မယ္ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္မယ္ ျပီးရင္အာလူးသုပ္မယ္ အရည္ေသာက္ကက်ေတာ့ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္ဟင္းညိဳခ်က္မယ္ "
" ဝိုး ၾကားရတာနဲ႔တင္ ဗိုက္ကဆာလာျပီ "
" ခ်က္ျပဳတ္လို႔ျပီးရင္ တစ္ခါတည္းစားသြားပါလား "
" တကယ္လား စားမယ္သိလား "
" ဘုရား အစ္ကို ညီ့ကိုျမိဳ႕သားဆိုျပီးဒီလိုဟာေတြမစားဘူးထင္ထားတာ "
" အစ္ကိုကလည္း ဘယ္နွယ့္ေျပာလိုက္တာလဲဗ်ာ ဟဲဟဲ သီဟကအစုံစားသတၱဝါဗ်ာ့ "
" ဟုတ္ပါျပီ အစုံစားသတၱဝါေလးရယ္ ကဲ လာ အ့ဲဖက္မွာမေနနဲ႔ဒီဖက္လာ အ့ဲဖက္ကမီးေမႊးရင္အပူဟပ္တယ္ "
" ဟုတ္က့ဲ "
ထိုနွင့္ သီဟ စိုင္းအေနာက္မွာပဲ စိုင္းလုပ္ေနသမွ်ကိုၾကည့္ေနလိုက္၏ ။မီးေမႊးလို႔ျပီးသြား၍ ထမင္းအိုးတည္ရန္ထမင္းအိုးကိုယူကာေဆးလိုက္ျပီး ဆန္နို႔ဆီဘူး၃လုံးထည့္ကာ ေရေဆးလိုက္တယ္။ျပီးမွ ဆန္ေဆးေရမ်ားကိုငွဲ႔ခ်ကာ ေရအသစ္ထပ္ထည့္ျပီး မီးဖိုေပၚတည္လိုက္ေလေတာ့သည္။
" ညီ အစ္ကို႔ကိုကန္စြန္းရြက္ေျခြေပးလို႔ရမလား "
" ရပါတယ္ဗ်ာ့ ဘယ္မွာလဲအစ္ကို ့ကန္စြန္းရြက္က "
" စားပဲြေပၚမွာအစ္ကိုတင္ထားတယ္ ဟိုမွာ "
" သီဟေျခြထားေပးမယ္ "
သီဟ ကန္စြန္းရြက္စည္းေလးကို ယူကာဇလုံထဲသို႕ေျခြထည့္ေနလိုက္သည္။
သိပ့္မၾကာလိုက္ပါ ကန္စြန္းရြက္နွစ္စည္းအား သီဟေျခြလို႔ျပီးေခ်၏။စိုင္း ကေတာ့ျငဳပ္သီးေထာင္းေလရဲ႕။မသိရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လင္နဲ႔မယားက်ေနတာပဲ ။
" ညီ အစ္ကို႔ကို ၾကက္သြန္နီယူေပးပါလား ညီ႔ေဘးနားကျခင္းထဲမွာရွိတယ္ "
" ဒီျခင္းလား "
" ဟုတ္တယ္ ၂လုံးေလာက္ အေသးေလးေနာ္ အၾကီးမယူနဲ႔ "
" ဟုတ္က့ဲ အေသးေလး အေသးေလး "
သီဟ ၾကက္သြန္နီမ်ားကိုေရြးယူလိုက္ေတာ့…
" အာ့… ပိုးဟပ္ၾကီး ပိုးဟပ္ၾကီး သြားငါ့ဆီမလာနဲ႔ သြား "
" ညီ ဘာျဖစ္တာလဲ "
" အစ္ကို ပိုးဟပ္ၾကီးလုပ္ပါဦး ညီေၾကာက္တယ္ ပိုးဟပ္ၾကီး အီး ဟီး ဟီး "
သီဟ ပိုးဟပ္ကိုၾကည့္ရင္း ငိုခ်လိုက္မိပါေတာ့သည္။ စိုင္း ျပာျပာသလဲျဖင့္သီဟအနားကိုသြားလိုက္ျပီး ပိုးဟပ္ကိုခါထုတ္လိုက္ေလ၏ ။
" ညီ ပိုးဟပ္မရွိေတာ့ဘူး ပိုးဟပ္မရွိေတာ့ဘူးေနာ္ "
သီဟ ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္ စိုင္ရင္ခြင္ထဲသို႔တိုးဝင္ကာ စိုင္းကိုဖက္ထားလိုက္ေလေတာ့သည္။
" အီး ဟီး ဟီး ပိုးဟပ္ၾကီး ပိုးဟပ္ၾကီး "
" မရွိေတာ့ဘူးညီ ပိုးဟပ္မရွိေတာ့ဘူး ၾကည့္လိုက္မရွိေတာ့ဘူး "
သီဟ စိုင္း ရင္ခြင္ထဲမွေခါင္းေလးကိုခါလိုက္ရင္း…
" ဟင့္အင္း သီဟ မၾကည့္ရဲဘူး ေတာ္ၾကာျပန္လာရင္ သီဟကိုကိုက္မွာ ေၾကာက္တယ္ "
"ျပန္မလာပါဘူးကြာၾကည့္လိုက္ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး "
သီဟ မၾကည့္ရဲၾကည့္ရဲနဲ႔ၾကည့္လိုက္တယ္။ပိုးဟပ္မရွိေတာ့ေခ်။စိုင္းကိုဖက္ထားသည့္လက္မ်ားကေတာ့မလႊတ္ ။
" ညီ ညီ "
" ဗ်ာ … "
" အစ္ကို႔ကို မလႊတ္ေတာ့ဘူးလား "
သီဟမလႊတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး အစ္ကို တစ္သတ္လုံးဖက္တြယ္ထားခ်င္ေနမိျပီ ။အခုမွေတြ႔တ့ဲလူတစ္ေယာက္ကို သီဟစိတ္၀င္စားေနမိျပီ သီဟ အစ္ကို႔ကိုခ်စ္ေနမိျပီလားဆိုတာ သီဟေဝခဲြမရေတာ့ဘူး ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ရင္ခုန္ေလးေတြကေတာ့ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႔မွအခုန္ျမန္လာတယ္ဆိုတာပါပဲ ။
" ညီ… "
စိုင္း သီဟ ကိုယ္ေလးကိုလူပ္ခါလိုက္ရင္းေခၚလိုက္တယ္။
" ဗ်ာ အစ္ကို "
" အစ္ကို႔ကို မလႊတ္ေတာ့ဘူးလားလို႔ ဟိုမွာထမင္းအိုးေဝေနျပီ "
" အာ ေဆာရီးအစ္ကို ေဆာရီး လႊတ္လိုက္ျပီ "
သီဟ အ့ဲေတာ့မွစိုင္းကိုဖက္ေနရင္းမွလႊတ္လိုက္ပါ၏။
ေဝေနျပီျဖစ္တ့ဲ ထမင္းအိုးေလးကို ခ်ရင္းထမင္းရည္ေလးေတြကို စိုင္းငွဲ႔ခ်လိုက္၏။ အရည္ခမ္းမွ ထမင္းလုံးေလးေတြကို ေယာင္းမနဲ႔ပုံမွန္အေနအထားေလးျပင္လိုက္ျပီး မီးဖိုေပၚျပန္တင္လိုက္ေလေတာ့သည္။
သီဟ မွာေတာ့ မ်က္နွာေလးရဲရဲျဖင့္ ငိုထားသည္မို႔မ်က္လုံးကမို႔အစ္ေန၏။
" ၾကည့္ပါဦး ငိုထားလိုက္တာ ပိုးဟပ္မ်ားဘာေၾကာက္စရာရွိလို႔လဲကြာ "

" ေၾကာက္တာေပါ့အစ္ကိုရ သီဟ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ခဏခဏအကိုက္ခံရတာ သူကိုက္ရင္တျခားအေကာင္ေတြကိုက္တာထက္နာသလိုပဲ သီဟ အရမ္းေၾကာက္တာဗ်ာ့ ဟင့္ "
" ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ဟုတ္ပါျပီ မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ အစ္ကိုရွိတယ္ဒီတစ္ခါလာရင္ သတ္ပစ္လိုက္မယ္ ေက်နပ္ျပီလား "
" အြန္း ေက်နပ္တယ္
အစ္ကို႔အိမ္မွာပိုးဟပ္ရွိေနရတယ္လို႔ အစ္ကိုအိမ္ကိုသန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းမထားလို႔ပဲေနမွာ "
" မဟုတ္တာညီကလည္း ပိုးဟပ္ကေနရာတိုင္းမွာရွိတယ္ေလကြာ မဟုတ္ဘူးလား "
" ဟီးဟီး ဟုတ္သားပဲ ေဆားတီး "
စိုင္း သီဟကိုနွစ္ျခိဳက္စြာျပံဳးျပလိုက္ပါ၏။