လြမ္းေမာစရာရြာကေလး(စဆုံး)

ႏွစ္ဆယ္

အပိုင္း(၂၀)

ေႏြရာသီရဲ႕အေငြ႔အသက္မ်ားျဖစ္သည့္ ေလညင္းေလးမ်ား သစ္ရြက္ေၾကြေလးမ်ား ဥၾသငွက္ငယ္ရဲ႕တြန္းက်ဴးသံေလးမ်ားျဖင့္ ထန္းသုံးပင္ရြာေလးကိုလွပေနေစ၏။ တစ္ပတ္ျပည့္ခ့ဲေလျပီ။စဲြတို႔ဒီကိုေရာက္ခ့ဲတာတစ္ပတ္ျပည့္ခ့ဲေခ်ေလျပီ။ စဲြနဲ႔ေနဇင္မွာေတာ့ သာယာတ့ဲေန႔သစ္ေလးေတြကိုေလွ်ာက္လွမ္းရင္း အခ်စ္ေတြတိုးသထက္တိုးလာခ့ဲၾကသည္။ စိုင္းရဲ႕ရင္ထဲတြင္လည္း သီဟကိုေမတၱာသက္ဝင္လာခ့ဲေလ၏။
ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စဲြနဲ႔ေနဇင္တို႔ႏွစ္ဦး ယာထဲကိုေရာက္ေနၾကေလ၏။

" ကိုကို "
" ဗ်ာ… "
" စဲြကိုခ်စ္လားဟင္"
"ေမးျပန္ျပီ ဒီေမးခြန္း ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ အသက္ထက္ခ်စ္တယ္ ဟုတ္ျပီလား "
" အာ့ေၾကာင့္ခ်စ္တာကိုကို႔ကို
ဒါေပမယ့္ စဲြတို႕ဘယ္ေတာ့အတူတူေနၾကမလဲဟင္ "
" ကိုကိုလည္းအ့ဲဒါကိုေတြးေနတာ ကေလးရဲ႕"
" ေမေမနဲ႔ေဖေဖ့ကို ဖြင့္ေျပာလိုက္ရင္လည္း သေဘာတူမွာမဟုတ္ဘူး ေသခ်ာတယ္ "
" ေသခ်ာတာေပါ့ ကေလးရာ ေယာက်ာ္းေလးအခ်င္းခ်င္း ဘယ္မိဘကသေဘာတူခ်င္ပါ့မလဲ "
" စဲြေတာ့ အားမေလ်ာ့ဘူးကိုကို သူတို႕သေဘာမတူရင္ ကိုကို စဲြကိုခိုး စဲြ ကိုကို ့ေနာက္လိုက္မယ္ "
" တကယ္လား ကေလး "
" တကယ္ေျပာတာ စဲြမညာပါဘူး "
" ခ်စ္လိုက္တာစဲြေလးရယ္… "
ေနဇင္ စဲြႏူတ္ခမ္းေလးကိုအနမ္းေပးမည္လုပ္ေတာ့…
" ကိုၾကီးေနဇင္ ကိုၾကီးေနဇင္ " ဟုအေမာတေကာေလသံျဖင့္ ေနဇင့္ကိုေခၚေနသည့္အေထြး။အေထြးပုံစံကေမာဟိုက္ျပီး ေခြ်ျပန္ေန၏။
" ဟင္ အေထြး ညီမေလး ေရးၾကီးသုတ္ျပာနဲ႔ဘာျဖစ္လာတာလဲ ကိုၾကီးကိုေျပာပါဦး "

အေထြး တစ္ခဏအေမာေျဖရင္းမွ…
" အဘ အဘ…"
" ဦးညိဳဘာျဖစ္လို႔လဲ အေထြး "
" အဘ ရင္ေတြက်ပ္ျပီး အသက္ရူမရျဖစ္ေနတယ္ အဲ႔ဒါကိုၾကီးကိုလာေခၚတာ "
" ဘာ ဦးညိဳေရာဂါျပန္ေဖာက္လာတယ္ဟုတ္လား "
" ဟုတ္တယ္ ကိုၾကီး ဒီတစ္ခါအေျခအေနေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ မ်က္ျဖဴတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္စိုက္သြားေသးတယ္ ပါးစပ္ကလည္းေနဇင္နဲ႔စဲြေလးကိုေခၚေပးပါခ်ည္းေျပာေနတာ"
" မျဖစ္ဘူး ကိုကို စဲြတို႔ျပန္မွျဖစ္မယ္ "
" ဟုတ္တယ္ ကိုေလးစဲြ အိမ္မွာ ကိုၾကီးသီဟနဲ႔ကိုၾကီးစိုင္းပဲက်န္ခ့ဲတာ "