အပိုင္း(၁၄)
" ဟုတ္တယ္ေလ အစ္မရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္စဲြပါဗ်ာ့ အစ္မၾကည့္ရတာစဲြကိုျမင္တာသရဲသဘတ္ျမင္သလိုနဲ႔စဲြအ့ဲေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလို႔လားဗ်ာ့ "
" မဟုတ္ မဟုတ္ပါဘူး "
ထိပ္ထားျငဳပ္သီးမူန္ဗူးေလးကို စားပဲြတြင္ထားလိုက္ျပီးတုန္ရီေနေသာလက္အစုံကိုတစ္ဖက္နွင့္တစ္ဖက္အားကုန္ဖိကိုင္ထားလိုက္မိသည္။ လုံးဝသူမမထင္ထားမိပါေလ။စဲြ ဒီေရာက္ေနမည္ဆိုတာကို။
" လာ ထိုင္ေလ စဲြ မုန္႔စားၾကမယ္ "
စိုင္းက ေလာကြပ္ျပဳေပမယ့္ ထိပ္ထားမ်က္နွာ ကေတာ့ပ်က္ယြင္းေနေခ်၏။
" ဟာ့ ေျပာေတာ့ျဖင့္ အေၾကာ္စားခ့ဲတယ္ဆိုကေလး "
ဦးမင္းရာက စဲြကိုေနာက္လိုက္သျဖင့္စဲြလက္ကိုေနာက္ပစ္ကာမ်က္နွာပူသြားရသည္။အမွန္တကယ္ေတာ့ သူမွမုန္႔မစားခ်င္တာ။ သူက အၾကံကိုေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ခ်င္လို႔သာ။
" ဟီး……ဦးဦးကလည္း စဲြဗိုက္ဆာလာလို႔ပါ "
ကေလးတစ္ေယာက္လိုျပဳမူေနသည့္ စဲြကိုစိုင္းနဲ႔ဦးမင္းရာကေတာ့သေဘာက်စြာျဖင့္။သေဘာမက်နိုင္သူကေတာ့ ထိပ္ထားပင္တည္း။
" ကဲ ထိုင္ စားၾကမယ္ ကေလး… … ကိုယ့္အိမ္လို႔သေဘာထားေနာ္"
" ဟုတ္က့ဲ ဦးဦး "
ဦးမင္းရာထိုသို႔ေျပာလိုက္သည္နွင့္စဲြေရာစိုင္းပါအတူထိုင္မိလိုက္၏။
ထိပ္ထားမွာေတာ့ ထိုင္းရမလို ထရမလိုနဲ႔တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနေလရဲ႕။ရင္ထဲမွာ စဲြတစ္ခုခုေျပာလိုက္မွာကိုစိုးရိမ္ေနေသးသည္။
" အစ္မထိုင္ေလဗ်ာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
" ေအာ္ အင္း ေမာင္ေလး "
စိုင္းေျပာေတာ့မွထိပ္ထား စားပဲြတြင္ဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။အားလုံးက မုန္႔ဖက္ေတြနဲ႔မုန္႔ဟင္းရည္ေတြကိုနွယ္ကာ စားေသာက္ေနေလၾကေပျပီ။ ထိပ္ထားမွာေတာ့ အျဖဴေရာင္မုန္႔ဖက္ေလးကို ဇြန္းျဖင့္စိတ္မပါလက္မပါစြာျဖင့္ ဖိလိုက္ ေမႊလိုက္လုပ္ေနမိသည္။
ဇြန္းနဲ႔ပန္းကန္ရဲ့ထိသံက တစ္ေတာက္ေတာက္ျဖင္႔။
" အစ္မ ဟင္းရည္ထည့္ေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ လာ စဲြထည့္ေပးမယ္ "
မအီမသာျဖစ္ေနသည့္ထိပ္ထားကို စဲြ ေစတနာမပါပဲမုန္႔ဟင္းရည္မ်ားထည့္ေပးလိုက္တယ္။
" ေက်းဇူးပါပဲ…"
" ရပါတယ္ အစ္မကလည္း "
ေက်းဇူးတင္စကားသာဆိုေနတာ မ်က္လုံးမွာေတာ့ မေက်နပ္ျခင္းမ်ားစြာ။ စဲြ ကိုမေက်မခ်မ္းမ်က္ဝန္းျဖင့္သာစိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။ စဲြ သိသည္ ။
အခုမွစမွာပါအစ္မရယ္ အ့ဲလိုလုပ္မျပပါနဲ႔။
KAMU SEDANG MEMBACA
လြမ္းေမာစရာရြာကေလး(စဆုံး)
Romansa''စြဲသိပ္ခ်စ္တဲ့ကိုေန႔ရြာ'' ၿမိဳ႕ျပရပ္ရြာ တစ္ေထြလာေရာက္ ေျဖာင့္ေတာင့္ထန္းပင္.ေပါမ်ားစမ္းလ်ွင္ သိပ္ကိုပင္လွပ သဘာဝက မွတ္ရစရာ မ်ားျပားစြာ။ မ်ိဳးခ်င္းအိမ္သား တည့္ျငားကုန္ပင္ တစ္ေယာက္လ်ွင္သာ ခြ်င္းခ်က္ပါေလ သူေသကိုေသ ရန္ေတြျဖစ္ဖူး တစ္မူးဘယ္ခါ ေမ့မရပါ။ လြမ...
