အပိုင္း(၁၂)
စဲြနူတ္ခမ္းထက္၌ဘာဆိုဘာမွမေျပာမိ။
ေနဇင္ရဲ့ရင္ဘက္ေလးထက္၌ရွက္ေသြးျဖာစြာေမွးေနရင္း မ်က္လုံးမ်ားကေမွးစင္းလာေလ၏။ မအိပ္မိေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းေနေပမယ့္လည္း မရေတာ့ေခ်။ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သည့္ဒဏ္က အိပ္စက္ျခင္းကိုျဖစ္ေပၚခ့ဲေစျပီ။
စဲြ သူ႔ရင္ခြင္ထက္၌အိပ္ေပ်ာ္သြားမိသည္။စဲြအိပ္ေမာက်ေနျပီ။
စဲြတိတ္သြားသည္ကိုသူသတိထားမိသည္။
ေနဇင္ စဲြဆီမွဘာအသံမွ်မၾကားရ၍ စဲြကိုယ္ေလးကိုလူပ္ခတ္ၾကည့္သည္။စဲြကိုယ္ေလးယိမ္းထိုးသြားမိသည္။
" စဲြ စဲြ "
ေနဇင္ ေခၚေနေပမယ့္စဲြမွာေတာ့အိပ္မက္ကမာ႓တြင္ေရာက္ရွိေနေလျပီ။
" အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္သြားျပီပဲ အင္းးး မင္းဒီေန႔လူမ်ားေတြထက္ပိုပင္ပန္းခ့ဲပါတယ္ စဲြ "
ေပြ႔ဖက္ထားသည့္စဲြကိုယ္ေလးကိုအိပ္ယာထက္၌အသာသိပ့္ကာ စဲြအခန္း၌ထြက္လာခ့ဲေလေတာ့သည္။ေရနစ္သည့္ကိစၥကိုေတာ့ စဲြႏွင့္ထိပ္ထားမွလဲြ၍ဘယ္သူမ်ားသိပါဦးမလဲ။
ဦးမင္းရာနဲ႔ရြာက လူငယ္မ်ားလုပ္အားေပးျပီး အိမ္ျပန္ေနၾကျပီ။ အတူပါသည့္လုပ္အားေပးရြာသူ ရြာသားေတြကအိမ္ကိုေရာက္နွင့္ေနၾကျပီ။ မေရာက္ေသးသည္က ထိပ္ထားပင္။
ေလးပင္တ့ဲေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ရႊာလမ္းအတိုင္းတေရြ႔ေရြ႔သူမေလွ်ာက္လာခ့ဲပါသည္။ေခါင္းထဲမွာအေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာမေက်နပ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္။ ထိုစဥ္………
" ထိပ္ထား … "
ထိပ္ထား…အေနာက္မွေခၚသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ေက်ာ္စြာ…
" ေက်ာ္စြာ နင္မျပန္ေသးဘူးလား လုပ္အားေပးတ့ဲသူေတြေတာင္အိမ္ျပန္ေရာက္ကုန္ၾကျပီ "
ထိပ္ထားမ်က္နွာမသာမယာပုံစံျဖင့္ေမးလိုက္၏။
" ေအးဟာ့ ငါ ေက်ာင္းမွာအုတ္ကန္ေလးကိုေရျဖည့္ေနလို႔ပါဟာ့ ဟင္…… နင့္ၾကည့္ရတာေနမေကာင္းဘူးထင္တယ္ေနာ္ ထိပ္ထား "
ေက်ာ္စြာ ထိပ္ထားကိုၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္မိသည္။ထိပ္ထားပုံစံက လူမမာနွင့္တူေနသည္ကိုး။
" ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္ေနလို႔ပါဟာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး "
" ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ေနမယ္ လုပ္အားလည္းေပးေနရေသးတယ္ဆိုေတာ့…ဂရုစိုက္ေနာ္ ထိပ္ထား ငါနင့္ကိုစိတ္ပူတယ္ "
ထိပ္ထား ေက်ာ္စြာ့ကိုျပံဳးျပလိုက္သည္။
BINABASA MO ANG
လြမ္းေမာစရာရြာကေလး(စဆုံး)
Romance''စြဲသိပ္ခ်စ္တဲ့ကိုေန႔ရြာ'' ၿမိဳ႕ျပရပ္ရြာ တစ္ေထြလာေရာက္ ေျဖာင့္ေတာင့္ထန္းပင္.ေပါမ်ားစမ္းလ်ွင္ သိပ္ကိုပင္လွပ သဘာဝက မွတ္ရစရာ မ်ားျပားစြာ။ မ်ိဳးခ်င္းအိမ္သား တည့္ျငားကုန္ပင္ တစ္ေယာက္လ်ွင္သာ ခြ်င္းခ်က္ပါေလ သူေသကိုေသ ရန္ေတြျဖစ္ဖူး တစ္မူးဘယ္ခါ ေမ့မရပါ။ လြမ...
