GÜZEL KATİL SERİSİ

5.BÖLÜM:BAŞLANGIÇ

Hayatı kendine bir oyun hazırladı.Sadece aklıyla giridiği her yerde kalbi ortaya çıkıyordu.Tekrar başlıyordu herşey .Ama onun bir planı vardı.
...

Yine yürümüştüm uzun bir süre.Ezel'
le kavga sonrasında eve dönmüştüm.
Çok fena ileri gitmişti.Benim hiçbir
şeyim olmadığı halde sanki kankam gibi davranmıştı.Elbet bu iş bittiğinde ona da bay bayı çakacaktım.Eve geldiğimde onu koltukta buldum.Yanından hiçbir şey demeden geçecektim.Konuşmaya bile değmezdi.

"Bana kızgın mısın?Çok ileri gittim.Ben ilk defa yaşadığımı hissetim.Ondan ileri gittim.Kusura bakma."

Birşey diyecektim ama vazgeçtim.

"Ne olur bana birşey de Nihan.Ne olur senden başka kimsem yok."

"Bak evet çok ileri gittin.Sanki aramızda birşey var gibi konuştun.
Benim kimsem olmadı ve olmayacak.
Bu iş bittiğinde sen yoluna ben yoluma.Sanki aramızdan su sızmıyor."

"Nihan yani aramızda birşey yok mu?"

"Bırak şu süslü lafları.Azıcık ciddi ol .
Sanki film çekiyoruz.Yeter artık beni umursama tamam mı?.Ben yatıyorum
ve yarın boş yapmayacaksın tamam mı?"

"Ben seni seviyorum.Senin içinde bir kalp var.Ve lütfen artık dinle onu."

"Ben kimseyi sevmiyorum.Eğer böyle yapacaksan şimdiden bitirelim.Ve benim kalbim yok anladın mı?Ben onu ayağımın altına alıp ezdim.Ve defol git kendini toplamadan karşıma çıkma."

Bitmişti.Yanımdaki son insanı bitirmiştim.Biraz ileri gitmiştim.
Neyse gün doğmadan neler doğardı.
...
Ertesi gün toparlamıştım.Ezel koltukta oturmuş.Gözleri kan çanağı gibi olmuştu.Biri ilk defa benim için ağlamıştı.
"Ezel ben öööözür dilerim."

İlk defa birinden özür diliyordum.
Afalamıştı.Çok şaşırmıştı.Kalktı bana sarıldı ama ben yapamadım.

"Seni seviyorum Nihan.Şu dünya da kimsem yok.Sen beni sevmesen de ben seni seveceğim.Ve seni asla bırakmayacağım.Ve senin kalbin var."

"Yine başlama Ezel işe gitmemiz gerekiyor.Hadi geç kalacağız."

İlkokul çocuğu gibi seke seke gidiyordu.Peki ben Ezel'i bırakabilecek miydim?Kendimi yanlızlığın koynuna atabilecek miydim?
...
Ezel beşlik simit gibi sırıtıyordu.Keyfi yerindeydi.Utanmasa oynayacaktı.Evet o da intikamını alacaktı benim gibi ama ben sırıtamıyordum niyeyse.

"Vay vay şerefsize bak!Kendine bir saray yaptırmış.Senin ananın emdiğin sütü burnundan getirmesem bana da
Ezel Soydan demesinler.Şuna bak bak"diye homurdanıp duruyordu.
Karşımızdan bir silüet geliyordu.
Ve evet bu Kerem Atasoydu.Ben hiç bakmadan geçecektim ama o;

"Günaydın Nihan Hanım ve Ezel Hanım."

Şuna bak günaydın diyordu.Ben girdim hayatına gün aydın olur mu sana acaba. Ben seslenmeyince Ezel de seslenmedi.Öyle geçtik yanından.Ne kadar cüretkârdık biz.
İlk günden patrona kafa tutuk biz.
Ezel'e yerini gösterip kendi yerime geçtim.Dizayn ettikleri odaya bakın
her yer de pembe renkleri vardı.Sizin oda seçdiğiniz oda ya diye sövdüm.
Neyse bir zamana kadar.
...
Neyse 4 saatir dosyalara baktım.Gerçektende sert bir kahveye ihtiyacım vardı.Neyse ki her yeri biliyordum.Kahve dolduracaktım ki elim bir şeye dokunda bir başkasının eline.Ve oydu.Kerem Atasoy.Elimi sanki elektirik tutmuş gibi çektim.Ve hemen odaya geçtim.Aaa ilk günden ne oluyordu bana tam sövecektim ki kapı çaldı.
"Girin."

"Nihan Hanım kahvenizi almadınız.Ne oldu neden hemen gittiniz?"

"Şey ben temastan hoşlanmam ve kahve de istemiyorum yemek yemek istiyorum.Başım dönüyor sonra içeceğim."

"Ama kahvenizi getirdim bu arada özür dilerim.İsterseniz sizi yemek çağırtabiliriz."

"Teşekkür ederim. Ama gerek yok.Çalışmam lazım çok dosya var."

Lan bu neydi birine özür diliyorduk birine teşekkür ediyorduk.

"Siz bilirsiniz.Iyi çalışmalar."

"Sizede."

Elim kurbanın eline değmişti.Kesip atmak istedim ki yine kapı çaldı.Neydi
bugün ya.Oda yol geçen hanı gibi.

"Girin."

"O kraliçe çalışıyormuşsun.O da tam senlik pembiş pembiş ."

Resmen dalga geçiyordu benimle.

"Yine boş yapmaya başladın.Ne diyorsan de de defol git.Sıkıldım zaten ."

"Lan o Kerem Atasoy neydi ya.Yürüyen karizma.Off yürüdüğü yerleri titretiyor.Ama neyse öldüreceksin zaten .Aman sen beni boş ver beni."

Öldüreceksin diyince mutlu oldum ilk defa.

"Aynen.Bir kere yakışıklı değil.Zaten
onunda sonu benim elimde.Hadi çıkta çalışmam lazım."

"Tamam patroniçe çıkıyorum sakin ol."

Birde öpücük atıyordu.Bu hiç aklınmazdı.Yine çalışmaya başladığımda saat sekizi gösteriyordu.

"Nihan hadi çıkalım.Hadi yarın da çalışalım."

Çantamı alıp çıktım.Birini gördüm .Tanıdık bir silüet.Bu babamın katili.

"Bu Nihan bu...

Evet olaylar başladı.Ve başlıyoruz.Bilgi yok iyi okumalar.😘😘