Kar Yanığı (GAY)

[26]

Bölüm sonunda sizin için bazı fotoğraflar bırakacağım, biraz hayal gücünüzü renklendirelim ;)

Multimedya: Pavlushka'mız
Bölüm şarkısı: Tom Odel - Another Love

William'in kaçırılmasından önceki gün

Manipüle etmek. Manipülasyon, başkalarını kontrol altına almak amacıyla yapılan bir akıl oyunudur. Çoğu zaman bilerek ve isteyerek, amacına hizmet eder şekilde yapılır. Ancak kimi zaman, kişi karşısındakinin kendisini manipüle ettiğinin farkında olmayabilir. Yuri ise bu oyuna gelmeyecek kadar zeki birisiydi. Manipüle edilmeye çalışıldığının farkındaydı. ''Böyle bir şeyi hayatta yapmayacağımı biliyorsun. Tehditlerin bana sökmez Elis.''

Elis'i severdi. Öyle ya da böyle, hikayeleri ne kadar karmaşık olursa olsun Aleksi'nin yanında eğilmeden duran sayılı insanlardan birisiydi. Kendisi gibi. Fakat hayatın getirdikleriyle, karşısında duran kadının da değişmek zorunda kaldığını fark etmişti. Ve değişmişti de.

''Lütfen, Yuri. Anlamıyorsun. Adam beni, Aleksi'yi aldattığımı babama söylemekle tehdit ediyor.'' ellerini saçlarından geçirerek perişan bir şekilde çekik gözlü çocuğa bakmaya başladı. ''Benden neden yardım istiyorsun?'' Yuri bunun cevabını bilse de, kadının nasıl kıvırdığını görmek istiyordu. Elis çıkarları uğruna her türlü yalanı söylerdi. ''Çünkü bunu sadece sen yapabilirsin.'' eteklerini toplayarak Yuri'yi davet ettiği salondaki sandalyelerden birine çöktü çaresizce. ''Yuri, babamın ne kadar katı birisi olduğunu biliyorsun. Önce aldattığım için beni, sonra Aleksi göz yumduğu için onu öldürür.'' olumlu bir cevap vermesi için, acıklı gözlerle çocuğa bakıp ''Sadece kapıdaki askerlere, onları Aleksi'nin çağırdığını söyleyeceksin. Bu kadar. İçeri birisi de giremez hem, Taylor'la Dük zaten kapıda duracak.'' diye devam ettirdi ricasını.

Taylor'la Dük kapının ebedi korumalarıydı. Onların sözü yıllar öncesinde Aleksi'nin babasına verildiği için, adam ölmüş olsa bile kendileri şatoya sadık kalmışlardı. Aleksi'yi bile dinlemiyorlardı. Kimseden emir almıyorlardı. Sadece kişisel ihtiyaçlarını gidermek için kapının önünden ayrılıyorlardı. Bu yüzden Elis aldığı tehditten sonra taş çatlasa ikiye düşürebilirdi korumaları.

Yuri yaslandığı masadan elleri yardımıyla doğrularak, ileri geri yürümeye başladı. Oluşturduğu garip senkronize git gide anlamsız adımlara dönüşüyordu. Gözleri yerdeki damalı deseni takip ederken bir yandan da ne yapması gerektiğini düşünüyordu. Elis'in, babası hakkında söylediği her şeyin doğru olduğunu biliyordu. Gerçekten öldürürdü, bunu yapardı. Fakat bunu kadından isteyen kişinin amacı neydi? kapıdaki askerleri çektikleri zaman ne olacaktı? belki büyük bir felakete sebep olacaklardı ve bu felaketin başlangıç sebebi olmak istemiyordu.

Aleksi'ye ihanet edemezdi. ''Hayır.'' dedi cevabından emin bir şekilde, adımları durmuştu. Belki sonra pişman olacaktı, bilmiyordu. Ama en yakın dostuna -şu an araları açık olsa bile- ihanet edemezdi. Etmezdi. ''Yuri-'' elini kaldırarak kadını susturdu. ''Bencil birisi olduğunu biliyorsun değil mi? başın yanmasın diye her şeyi yaparsın, sinsisin. Buna rağmen, eğer ucu bu şatoya ve Aleksi'ye dokunmasa sana yardım ederdim. Fakat senin aksine, ben arkadaşımı seviyor ve onu tehlikeye atacak bir şey yapmamak için gayret gösteriyorum.'' Elis'in onu alele acele çağırtmasıyla geldiği yolu gerisin geri adımlayıp salonun kapısına ulaştı. ''Görüşürüz, Elis.'' altın kaplamalı kulpu indirerek ''Ben yine de bu olanları ve ricanı duymamış gibi yapacağım.'' diye mırıldandı. Salonu terk etmeden ve kadını orada yalnız bırakmadan önce duyduğu son şey, Elis'in dudaklarından öfkeyle yuvarlanan bir ''Kahretsin!'' olmuştu.