KARANFİL KOKULUM & TAMAMLANDI &

Kadınlar Susarak Gider..

.........................Fırat'tan........................................

"Been biiir se-l-vvii boyl-uu yardaa-a-n a-yrı-ldığım" Sadi babanın mekanında denize karşı elimde rakımla söylediğim türkü ciğerimi dağlıyordu. Şirkette ağlama krizi yaşadıktan sonra ceketimi alıp çıktım. Toplantı falan bu saatte umurumda değildi artık.

"Bu ne lan?" Duyduğum sesle kafamı kaldırdım. Karşımda gördüğüm adamla kaşlarım çatılmıştı.

"Seni bir yerden tanıyoğ-ur-um" sonlara doğru dilime sahip çıkmadığımı hissediyordum. Sanırım sarhoş olmaya başlıyordum.

"Tanıyorsun kardeşim tanıyorsun. Ben Kenan Yiğittürk. Dicle'nin arkadaşı." Dicle'nin ismini duymamla yüreğimdeki yara kanamıştı yine. Evet hatırlamıştım şimdi adamı. Dicle kendisi yüzünden butikten çıkıp kaza geçirmişti ve bu adam sayesinde sevdiği kadın hastaneye yetiştirilmişti.

"Tanıdım seni. Gel buyur masama"

"Eyvallah" diyerek sandalyeyi çeken adamın hareketlerini izliyordum. Elimdeki rakımdan bir yudum daha alarak çalan şarkıya dikkat ettim.

Bugün benim efkarım var zarım var.. Değme felek değme değme tenime benim.. Gül yüzlü cananı yar yar elden aldırdım..

"Ah ulan ah!" çektiğim ah'lar Dicle'den aldığım ah'lardı.  

"Ne dertlisin sen de arkadaş. Ne oldu da haftalar önce gördüğüm o heybetli adamdan dertli adama döndün?"

"Ah aldım kardeşim. Öyle bir Ah aldım ki. Belim büküldü." diyerek bardağın bilmem kaçıncı dibini gördüm.

"Söyle bakayım kardeşim Dicle ile ne oldu?"

"Dicle.. Benim nar kadar tatlı sevgilim.." diyerek gülümsedim. Kafamı baktığım bardaktan kaldırınca gözlerim yanıyordu. Gözlerim günlerin verdiği uykusuzluk ile kapanmaya çalışıyordu. Buna inat gözlerimi karşımdaki adama diktim.

"Bir şey olmadı ki Kenan. Sorun da bu zaten. Dicle benim hiçbir şeyim olmuyor. Bir bana gülse, bir kalsa burada onu başımın tacı, yüreğimin sahibi ilan ederim ama kalmıyor işte. Gidiyor. Kızımı da alıp yarın gidecek. Yine onsuz bir şehirde nefes alacağım. Yine uykusuz gecelerim olacak."

"Hee. Peki ne yapmayı düşünüyorsun. Böyle her gece kendini meyhanelere atıp içki ile mi uyumaya çalışacaksın? Peki sonra ne olacak kızın gözlerinin önünde büyümeyecek. Sevdiğin kadın başkasının olacak belki. Ama sen hala gururun yüzünden böyle geri mi duracaksın?"

Duyduğum gurur lafından sonra masaya yumruğumu geçirdim. Etraftan bize dönen gözlere aldırış etmedim.

"Yeter lan! Yeter. Ne gururundan bahsediyorsunuz. Lanet olsun gururuma da özgürlüğüme de bana da.." ağlamaya başlamıştım yine.

"Gururdan değil lan! Dicle üzülmesin diye kendimi geri çektim. Benim yüzümden tekrar ağlamasın diye onu rahat bırakıyorum. Benim yüzümden çok acı çekti. Artık çekmesin diye ben ikimizin de acısını sırtlanıp yaşamaya çalışıyorum." sarsılarak ağlıyordum. Artık ne onur ne gururum vardı. İnsanlar beni böyle görmesin diye düşünemiyordum bile. Görsünler ne kadar zayıf olduğumu bilsinler umurumda değildi.

"Yeter bu kadar hadi seni evine bırakayım." diyerek koluma giren Kenan'a engel olmadım. Bu gece yeterince ıstırap çekmiştim. Çektim acılar bana revaydı. Bu yüzden şikayet etmeye hakkım da yoktu.

Bindiğim arabayla başımı cama yaslayıp hala ağlıyordum. Dicle'nin gideceğini düşündükçe susamıyordum.

"Sana bir tavsiye vereyim kardeşim. Kadının seninle hala kavga ediyorsa sevin. Hala sizin için bir umut vardır bunu anla. Ancak kadının sessizce hayatından çıkmaya karar vermişse onu bir daha yolundan asla çeviremezsin.. Kadınlar susarak gider be oğlum. Sakın kadınının susmasına izin verme!"