Kader ayırırdı bizi bazen, bazı insanlardan. Yaşanacak başka bir hikayemiz olduğundan. "Reddedildin" "Nasıl yani beni daha dinlemediniz bile" "Gerek yok" "Ne demek gerek yok?" Yavuz masanına doğru ilerleyip sandalyesine oturur. Eliyle kapıyı gösterip "Çıkabilirsin" Neslihan elini masaya koyup Yavuz'a bakar "Bana en azından bir açıklama yapmak zorundasınız" "Sen kimsin ki ben senin için bir şeyler yapmak zorunda oluyorum." "Ben neyim bilmiyorum ama sizin neyi olamadığınız çok belli. Sahip olduğunuz her şeyi üst üste koysanız yinede beş kuruş etmezsiniz. İnsan değilsiniz çünkü." Diyip arkasına döner. Neslihan bir adım atamadan Yavuz öfkeyle yerinden kalkıp Neslihan'ın kolundan tutar. Kendine doğru çeker. Yüzleri birbirine oldukça yakındır. "Haddini bil" Neslihan Yavuz'un öfkeyle bakan gözleri kilitlenir birbirine.