Iris (අයිරිස්)

අපේ හිත නතර වෙන්නේ අපිට දැනෙන තැන කියලා කිව්වට, හිත ගිය තැන මාළිගාව කියලා කිව්වට, ඒක පාර්ශ්වික ආදරයක් කියන්නේ කඩන් වැටෙනවා කියලා දැන දැනම අහස් මාළිගා හදනවා වගේ වැඩක්. දවසක තමන්ගේ වේවි කියලා පුංචි බලාපොරොත්තුවක් එක්ක අහස උසට හීන ගොඩගැහුවට මොකද, ඒ ආදරේ තමන්ගේ නොවුන දාට දැනෙන වේදනාව සුළුවෙන් තකන්න බෑ. හැබැයි ඒක වෙනම රහක්.. ඒක පාර්ශ්වික ආදරේ කියන්නේ, ඒක විඳපු මිනිස්සු විතරක්ම දන්න වෙනස්ම රහක්. හැබැයි.. තමන්ට ආදරේ කරන හිතකට ආදරේ කරනවා කියන එක, තමන් වෙනුවෙන් තව හදවතක් ගැහෙනවා කියන හැඟීම, වචන වලට හරවන්න බැරි තරම් රහක්.. දුක හිතුන වෙලාවට තුරුල් කරගෙන අඬන්න, හිත අතරමන් වෙච්ච වෙලාවක ආපිට එන්න පාර හොයලා දෙන්න, තමන්ටම කියලා ආදරයක් තියනවා නම්, ඒක තමයි රහම..

A side story of my 'ලස්සනම ඍතුව' novel..