ဆုံးျဖတ္ခ်က္
..................
ကြၽန္ေတာ္ အံ့အားသင့္စြာ ၾကည့္ေနမိတုန္းမွာပဲ ကိုမိုးည က ဒါးကို ျမႇောက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့ကို အားကုန္ေျပးဝင္ကာေစာင့္ထိုးလိုက္ေတာ့..ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တစ္ရက္ အသိဝင္လာၿပီး ခႏၶာေလး ရို႔ကာ ေရွာင္လိုက္ရေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ လက္ေမာင္း သားေလး ကို ဒါးထက္ထက္က အနဲငယ္..ျဖတ္ခြဲသြားၿပီး အရွိန္အတူတူ ကိုမိုးည တစ္ေယာက္ ပါသြားကာ..ကြၽန္ေတာ့ေနာက္က နံရံဆီကို သြားကပ္ေနပါေတာ့တယ္...
ကြၽန္ေတာ္ နာက်င္သြားတဲ့ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ဖိထားရင္း ဘယ္ကို ေျပးရမယ္မသိ ျဖစ္ေနသလို ..ကိုမိုးညကလည္း နံရံကို စိုက္ဝင္သြားတဲ့ ဒါးကို ေဒါသတစ္ႀကီး ဆြဲထုတ္ေနတယ္ေလ...
ကြၽန္ေတာ္ အသိဝင္လာၿပီးေနာက္ေတာ့...အေပၚထပ္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကိုသာေျပးဝင္ၿပီး...အဝတ္ဗီဒိုထဲဝင္ပုန္းေနမိလိုက္တယ္...ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမယ္မသိ..အသက္ကို ဝဝရႉလို႔ၿငိပ္သပ္ေနမိလိုက္တယ္ေလ...
ေနာက္မွ အေတြးထဲ လူတစ္ေယာက္ကို သတိရသြားတယ္..အဲ့ဒါက စခန်းမှုူး ကို သန္းထိုက္...ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းကို အျမန္ထုတ္ယူၿပီး..contat box ကို အသဲအသန္ ရွာေနရေတာ့တယ္..လက္ေတြကလည္း တုန္ရင္းလို႔ အျမင္ေတြလည္း ေမာက္ၿပီး ေတာ္႐ုံ ရွာမေတြ႕....ခဏေနေတာ့..ကိုသန္းထိုက္ရဲ႕ နံပါတ္ကို ေတြ႕သြားတာနဲ႕ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းခလုပ္ကို နိုပ္ခ်လိဳက္ပါေတာ့တယ္...
"လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ မအားေသးပါသျဖင့္..."
"Shit! !! ဖုန္းက ဘာလို႔ အခုထိ မအားေသးတာလဲ...ငါကြာ.."
ေနာက္တစ္ခါျပန္ေခၚၾကည့္တယ္...
"လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ မအား..."
"ဟာ...ကိုင္ပါ...ျမန္ျမန္ကိုင္ပါ..."
ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေခၚဖို႔အလုပ္မွာေတာ့ တစ္ဖက္က ဖုန္းအဝင္ ျပန္ထြက္လာတယ္..ကိုသန္းထိုက္တဲ့...
"ဟလို..ညီ..ဘာထူးလဲ ကို ႐ုံးခ်ဳပ္ကဖုန္း..."
"ဟလို..စခန္းမႉး ကြၽန္ေတာ့ကို အျမန္လာကယ္ပါ..ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ႀကီးမွာ ပိပ္မိေနတယ္..ကိုမိုးည ဒါတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ လိုက္ေနတယ္..အျမန္လာကယ္ပါ..."
YOU ARE READING
PSYCHO TRAP (ZawGyi complete)
Terrorစိတ္ဆဇေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုထဲကိုယ္တိုင္ေရာက္သြားသလိုခံစားမႈရခ်င္ရင္ ဒီficေလးကိုဖတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္ဒါေပမယ့္ 18+ေနာ္
