#SEN VARSIN#

116 10 3
                                    


Gözlerimi yavaşça araladığımda karşımda beni izleyen iki çift gözle karşılaştım .

Alin: uyumadın mı sen hiç ?

- uyuyamadım .

Baktım ona derince gözleri yorgun , acıyordu içi canı çok yanıyordu biliyorum zor olucak kaldıramıyor katlanamıyordu. Elini yanağıma koyup baş parmağıyla okşadı .

Alin: selim

Selim: hmm

Alin: saat kaç ?

Kol saatine baktı

Selim: yedi

Alin: gidelim mi ?

Selim: nereye ?

Biliyordu ama bilmek istemiyordu

Alin: hadi kalk

Ayağa kalktım oda kalkı

Gözleri dolmaya başlamıştı
Kendime çekip sarıldım kokusunu içime çektim .

Alin: ben varım tamam mı yanındayım ben gülüceksen beraber gülelim , Ağlayacaksan beraber ağlayalım.

Geri çekilip ellerini tuttum .

Alin: unutma ki ölenle ölünmüyor . Acıya alışmak zorundasın başka çaren yok . Geçmicek biliyorum ama alışıcaksın elbet.

Gözlerimin içine baktı yaralı bir kuş gibiydi .

Halil: girebilir miyim?

Kapıya baktım içeri halil geldi

Alin: gel dicem ama geldin zaten

Halil: öyle oldu evet , kahvaltı hazırlayayım mı? bir şeyler yiyin.

Selime baktım olumsuzca kafasını salladı

Alin: selim bir şeyler yesen ha olmaz mı ?

Selim: istemiyorum .

Alin: peki

Halil: sen alin ?

Alin: yok bende istemiyorum.

Halil: selim sen hazırlan aşşağıya gel sonra

Halil ile beraber odadan çıkıp mutfağa geçtik su içip halile döndüm .

Halil: hiç iyi değil hiç

Alin: nasıl iyi olsun kendine gelmesi uzun caman alıcak ama iyi olucak .

Halil: onu bu halde iki kez gördüm ilk seni kaybettiği zaman şimdide Ailesini kaybettiği zaman.

Alin: anladım, hiç uyumamış zaten .

Halil: nasıl uyusun ki .

O sıra selim geldi bir bardak su doldurup eline verdim.

Alin: iç lütfen

Suyu içip kenara koydu

Selim: gidelim mi artık?

Alin: gidelim.

Odadan kabanımı alıp geri geldim benim arabamla gidicektik arabaya binip çalıştırdım morgdan almışlardı ceren mesaj atmıştı verdiği adrese gelince arabayı park edip indik

Selim'in elini tutup abilerinin yanına geçtik.

Hepsi ruh gibiydiler Alışkındım insanları böyle görmeye hastaları kaybettiğimizde morga kaldırana kadar başında ruh gibi bekleyen insanları görmem . Aglama seslerini hepsine alışkındım ama bu benim sevdiğim adamın Ailesi ve benim ailem olucaklardı ama olmadı mesut amca sibel abla evlenmemizi ne kadar da çok istiyorlardı göremeyeckler maalesef.

İMKANSIZ ✔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin