Chapter 14

1.4K 133 0
                                    

Νάταλι: Μα καλά κοπέλα μου! Πας καλά; Στραβή είσαι; Μου λέει και ξεσπάει σε ειρωνικό γέλιο.

Σηκώνομαι αξιοπρεπώς, αγνοώντας ευγενικά τα παιδιά που προσπάθησαν να με βοηθήσουν. Ήρθα στο ύψος μου. Ήμουν λίγο ψηλότερη από εκείνη. Την κοίταξα κατάματα και ανέκφραστη.

Ε: Όταν ο άλλος περπατάει κι εσύ πέφτεις πάνω του, τότε μάλλον είσαι εσύ στραβή. Μπορείς να προσέχεις περισσότερο την επόμενη φορά.
Νάταλι: Μωρέ τι μου λες;
Ε: Α, είσαι και κουφή; Δεν το ήξερα ότι πρέπει να παίξουμε παντομίμα, γλυκιά μου! Της είπα χαμογελώντας και έφυγα με τα παιδιά.
Άλλισον: Ήσουν εκπληκτική! Και η μόνη που τα έβαλε μαζί της εδώ και πολύ καιρό!
Ε: Θα την φτιάξω εγώ.
Σκοτ: Με κάνεις περήφανο!
Ε: ευχαριστώ, αγάπη μου.

Πήγαμε στην χορογράφο και αρχίσαμε το ζέσταμα. Η Νάταλι μόλις που μπορούσε να πάρει τα πόδια της. Έπνιξα το γέλιο μου και σταμάτησα να της δίνω σημασία.
Μας είπαν να χωριστούμε σε ζευγάρια. Εγώ πήγα με τον Σκοτ. Η Λυδία με τον Στάιλς, η Στεφ με τον Όλιβερ και η Άλλισον με τον Άιζακ. Ξεκίνησε το κάθε ζευγάρι να κάνει τις φιγούρες που μας δόθηκαν. Σε κάποια φάση, ήρθε η σειρά την Νάταλι να χορέψει και πριν πάρει θέση με κοίταξε ειρωνικά σχηματίζοντας ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Μετά κοίταξε τον Σκοτ και του «έστειλε» ένα φιλί με το χέρι της. Εκείνος την κοίταξε και πήρε μια έκφραση ανεξήγητα γελοία! Άνοιξε αηδιασμένος το στόμα του και έδειξε με το δάχτυλο του το περιεχόμενο, έτοιμος να ξεράσει και ξεσπάσαμε σε γέλια! Όλοι εκτός από την Ναταλί, φυσικά! Την θίξαμε την κοπέλα! Τι ντροπή…
Ξεκίνησε την χορογραφία που της δόθηκε και με την πρώτη στροφή παραπάτησε κι έπεσε φαρδιά πλατιά στο έδαφος. Ξαφνικά άρχισε να παίζει το θέατρο της για να μην γίνει ρεζίλι! Άρχισε να κλαίει και να πιάνει τον αστράγαλο της λέγοντας –και καλά- ότι τον στραμπούλιξε και με κοίταξε χαμογελώντας ειρωνικά.

Χορογράφος: Λυπάμαι, Νάταλι, αλλά δεν θα χορέψεις στην εκδήλωση με το ζευγάρι σου!

Το χαμόγελο της Νάταλι προς εμένα έσβησε! Κοίταξε με γουρλωμένα μάτια την χορογράφο μας και άνοιξε το στόμα.

Νάταλι: ΤΙ; ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ! ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ! ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΤΕ!
Χορογράφος: Πριν λίγο έκλαιγες με λυγμούς, τώρα είσαι μια χαρά;
Νάταλι: Ακόμα πονάει, αλλά θα μου περάσει!
Χορογράφος: Δεν είμαι διατεθειμένη ούτε να σε πιστέψω ούτε να θίξω την υπόλοιπη ομάδα! Γι αυτό σε παρακαλώ φύγε αυτήν την στιγμή και πήγαινε στην νοσοκόμα!
Νάταλι: Μα-
Χορογράφος: Μαμούνια! Της είπε δείχνοντας της την έξοδο και μόλις έφυγε η Νάταλι ξεσπάσαμε όλοι μαζί σε γέλια –μαζί και η χορογράφος-.

Ήρθε η σειρά μου με τον Σκοτ. Με κοίταξε και μπορούσα να διακρίνω το άγχος στο βλέμμα του.

Χορογράφος: Σκοτ, το ξέρω πως είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζεις κάτι τέτοιο, γι αυτό θα είμαι επιεικής μαζί σου.

Μας έβαλε να χορέψουμε Jive. Κάτι πιο δύσκολο για τον Σκοτ; Με κοίταξε με ένα χαμένο βλέμμα και του χαμογέλασα δείχνοντας του τις κινήσεις. Μπήκε το τραγούδι. Elvis Prisley. Αχ, απλά υπέροχος… Πρώτα 2 βασικά, τροφή της ντάμας, κρος μόντυ λιν, μονή στροφή και ξανά βασικό! Αρκετά γρήγορο και απαιτητικό κομμάτι.

Χορογράφος: Στοπ! Στοπ! Σκοτ, συγκεντρώσου! Μην αγχώνεσαι και κοίτα πως πρέπει να πάει ο χορός.

Σήκωσε έναν χορευτή βοηθό της και τον έβαλε να χορέψει μαζί μου για να καταλάβει ο Σκοτ τι πρέπει να κάνει. Ομολογώ πως ήταν τέλειος στον χορό! Εντυπωσιάστηκα!
Στην αρχή το κάναμε αργά και μετά μας έβαλε να το κάνουμε στον κανονικό ρυθμό. Ο Σκοτ ήρθε και η χορογράφος άρχισε να μετράει τα οχτάρια μέχρι να ξεκινήσουμε! Ήταν πολύ καλύτερος αυτήν την φορά! Τελειώσαμε λαχανιασμένοι και αγκάλιασα τον Σκοτ για την πρόοδο του!

Ε: Θα έρθεις σπίτι μου να κάνουμε πρόβες, οκ; Του ψιθύρισα.

Μου χαμογέλασε και καθίσαμε. Η Άλλισον και ο Άιζακ χόρεψαν ρούμπα με την ίδια σειρά βημάτων, η Στεφ με τον Όλιβερ πάσο ντόμπλε και η Λυδία με τον Στάιλς σάμπα.
Τελείωσε η προπόνηση και ήμασταν πραγματικά ενθουσιασμένοι! Βγαίνοντας από το κτήριο με τις τσάντες μας αποφασίσαμε να πάμε σπίτια μας και να ξανασυναντηθούμε με τα κορίτσια στις 7:00 για να ετοιμαστούμε για το πάρτι. Εγώ κι ο Σκοτ πήγαμε σπίτι του. Ξεκλείδωσε την πόρτα και με κοίταξε χαμογελώντας.

Ε: Χαχα, τι;

Δεν μίλησε. Άνοιξε την πόρτα και με άρπαξε κολλώντας το σώμα μου με το δικό μου. Κοιταχτήκαμε στα μάτια. Μπήκαμε στο σπίτι του και κλείσαμε την πόρτα. Με κόλλησε στον τοίχο δίπλα της. Άρχισε να με φιλάει στον λαιμό. Ερεθιστικό.
Έφερα με το δάχτυλο μου το κεφάλι του μπροστά από το δικό μου και τον φίλησα. Οι γλώσσες μας χόρευαν μαζί. Κοίταξα διακριτικά την ώρα. 16:30. ‘‘Ωραία’’ σκέφτηκα και πήγαμε στο δωμάτιο του Σκοτ. Καθίσαμε και αγκαλιαστήκαμε. Ξαφνικά άρχισα να αγχώνομαι.

Σ: Τι έχεις αγάπη μου;
Ε: Σκοτ, θέλω να μιλήσουμε σοβαρά.

Δεν ήξερα πώς να φέρω το θέμα ώστε να το συζητήσουμε. Ο Σκοτ σκοτείνιασε. Άρχισε να με κοιτάει στα μάτια σαν να ήθελε να πει κάτι. Κοίταξα έξω από το παράθυρο, πίσω από το κρεβάτι και πήρα μια βαθιά ανάσα.

An unusual teenager's lifeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon