An unusual teenager's life

Chapter 30

Έφτασε η βραδιά… Απόψε. Η τελευταία φορά που πατάμε το πόδι μας στο κολέγιο του Mystic Hills… Πότε πέρασε ένα 6μηνο; Δεν έχω ιδέα τι να φορέσω… Είναι κιόλας 20:30 και ο χορός ξεκινάει στις 22:00… Δεν θα προλάβω τίποτα… Κάθομαι τουλάχιστον μισή ώρα μπροστά από την ντουλάπα με τα φορέματα και δεν ξέρω τι να βάλω… Το ένα χειρότερο από το άλλο.
Ξαφνικά, η πόρτα του δωματίου χτυπάει και μπαίνει μέσα η μαμά μου..

Α: Γλυκιά μου;
Ε: Γεια σου μαμά. (είπα χωρίς να πάρω τα μάτια μου από την ντουλάπα κι άρχισα να χτυπάω νευρικά το πόδι μου στο πάτωμα).
Α: Δεν θα ετοιμαστείς; Ο χορός είναι σε 1,5 ώρα. Ούτε μπάνιο δεν έχεις κάνει.
Ε: Άσε με ρε μαμά. Δεν ξέρω τι φόρεμα να βάλω. Το ένα είναι πιο σκατά από το άλλο. Και τα κορίτσια σε μισή ώρα θα είναι εδώ.
Α: Λοιπόν, πήγαινε να κάνεις μπάνιο και τα κανονίζεις μετά. Ίσως με την γνώμη των κοριτσιών καταφέρεις να αποφασίσεις. Ό,τι και να βάλλεις, εξάλλου, μια κούκλα θα είσαι… Και τον Σκοτ θα τον καταπλήξεις έτσι κι αλλιώς.
Ε: Λες;
Α: Λέω. Τράβα να κάνεις μπάνιο τώρα.

Την φίλησα στο μάγουλο και έτρεξα στο μπάνιο κλειδώνοντας την πόρτα πίσω μου. Γδύθηκα στα γρήγορα και μπήκα στην ντουζιέρα. Το ζεστό νερό που έτρεχε στο σώμα μου με χαλάρωνε απίστευτα.
Λούστηκα, έπλυνα το σώμα μου και, βγαίνοντας, τύλιξα τα μαλλιά μου και το σώμα μου με πετσέτες. Ξεκλείδωσα με μια κίνηση την πόρτα και είδα μπροστά μου τον Ντέρεκ έτοιμο να χτυπήσει.

Ν: Επ! Γεια! Τώρα θα χτύπαγα για να μπω να κάνω κι εγώ μπάνιο!
Ε: Θα έρθεις, έτσι;
Ν: Τα χάνω εγώ αυτά;
Ε: Χαχα, πάω να ετοιμαστώ. Θα έρθουν τα κορίτσια σε λίγο! Τσάο!

Μπήκα στο δωμάτιο μου και κλείδωσα φουριόζα την πόρτα. Πήγα να ανοίξω την ντουλάπα και κοίταξα ασυναίσθητα το κρεβάτι μου κοκαλώνοντας.
Ένα φόρεμα δέσποζε φρεσκοσιδερωμένο πάνω του. Ήταν ένα στράπλες ροζ φόρεμα ριχτό μέχρι την μέση σε σατέν ύφασμα και από πάνω στολίζεται με ροζ τούλι και από την μέση και πάω μαύρο σατέν με μια λωρίδα με παρατεταμένα, ασημένια στρας.
Δίπλα είχε ένα γράμμα που, χωρίς να χάσω χρόνο, το άνοιξα κι άρχισα να διαβάζω το περιεχόμενο του:

«Γλυκό μου κοριτσάκι,
Περίμενα πολύ καιρό αυτήν την στιγμή. Την στιγμή που θα αποφοιτούσες από το κολέγιο. Αυτός είναι ο τελευταίος σου ‘‘σχολικός’’ χορός. Θα ήθελα –αν θες κι εσύ- να φορέσεις το φόρεμα που έχεις μπροστά σου αυτήν την στιγμή. Έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για εμένα. Μου το είχε πάρει ο πατέρας σου για το πρώτο μας ραντεβού. Δεν το περίμενες, ε; Μπορώ να φανταστώ το χαμόγελο που αστράφτει στο πρόσωπο σου αυτήν την στιγμή. Είμαι πολύ περήφανη για εσένα και για όλα όσα έχεις κάνει μέχρι τώρα. Ειδικά για την μάχη που έδωσες πριν 2 εβδομάδες με τον Peter ρισκάροντας την ζωή σου για να προστατέψεις το παιδάκι σου. Είμαι η πιο ευτυχισμένη μητέρα σε όλον τον κόσμο. Τώρα, φόρα το φόρεμα και γίνε μια κούκλα για την αποψινή βραδιά. Διασκέδασε και πέρνα καλά.

Σ’ αγαπάω,
Η μαμά σου.»

Άρχισα να γελάω σαν καθυστερημένο από την χαρά μου. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η Στεφ, η Λυδία και η Άλλισον κρατώντας από μια θήκη ρούχων η καθεμιά και «φορώντας» το πιο λαμπερό τους χαμόγελο.

Ε: Έτοιμες να λάμψουμε;
Λ: Γεννηθήκαμε έτοιμες. (μου έκλεισε το μάτι)

Ξεκινήσαμε με την Στεφ. Εγώ της έφτιαχνα τα νύχια, η Άλλισον της έκανε το makeup και η Λυδία τα μαλλιά.
Της πέρασα δυο στρώσεις ενός μοβ βερνικιού με γκλίτερ και φούξια μικροσκοπικές «νιφάδες» το οποίο χρώμα ταίριαζε απόλυτα με το μοβ φόρεμα της. Η Λυδία της έκανε τα μαλλιά μεγάλες μπούκλες πιάνοντας της τα μισά και αφήνοντας μερικές τούφες δεξιά κι αριστερά να πέφτουν μπροστά από τα αυτιά της. Η Άλλισον της έβαλε μαύρη μάσκαρα, μοβ σκιά σχηματίζοντας ένα όμπρε, μεγαλώνοντας τα μάτια της και ένα διακριτικό μοβ Lip-gloss.
Η Λυδία θα φορούσε το μπεζ φόρεμα που μου περιέγραψε. Της έβαψα τα νύχια ένα ανοιχτό εκρού χρώμα και στον παράμεσο της έκανα 6 γυαλιστερές ασημί γραμμές. Η Άλλισον της έβαλε μπεζ κραγιόν, διαφανές Lip-gloss, μαύρη μάσκαρα, μαύρη eyeliner και μια εκρού σκιά. Η Στεφ της έκανε χαλαρές μπούκλες που άρχισαν να πυκναίνουν στις άκρες των μαλλιών και της έπιασε την μακριά φράντζα της στο πλάι με ένα κοκαλάκι που ήταν στολισμένο με μικρά διαμάντια.
Η Άλλισον θα φορούσε ένα γαλάζιο φόρεμα, περίπου στο στυλ του δικού μου. Από την μέση και κάτω είχε ανοιχτό γαλάζιο τούλι και από την μέση και πάνω ασημί μεγάλες πούλιες. Της έβαψα τα νύχια με ένα γαλαζοπράσινο –προς γαλάζιο ανοιχτό- χρώμα και από της άκρες των νυχιών της μέχρι την μέση τους πέρασα ένα πιο σκούρο βερνίκι με γκλίτερ. Η Λυδία της έπλεξε ένα γαλλικό-ψαροκόκαλο και μετά τράβηξε τις άκρες της «πλεξούδας» κάνοντας την πιο φαρδιά και «ακατάστατη». Και η Στεφ της έβαλε ένα ανοιχτό μπεζ κραγιόν, διαφανές Lip-gloss και μαύρη μάσκαρα, συνοδευόμενη από μαύρη eyeliner και γαλαζοπράσινη –προς γαλάζια- σκιά.
Η Στεφ έκανε στα νύχια μου σχέδια που δεν μπορώ να εξηγήσω με ακρίβεια αλλά το θέμα ήταν «leopar». Η Λυδία έκανε τα μαλλιά μου μεγάλες και αραιές μπούκλες ενώ η Άλλισον μου έβαλε στα χείλη ένα ανοιχτό ροζ παστέλ χρώμα συνοδευόμενο από το πολυαγαπημένο διαφανές Lip-gloss της. Στα μάτια προστέθηκε μαύρη μάσκαρα και eyeliner με μία –ίδια με το κραγιόν- σκιά.
Φόρεσα κι εγώ το φόρεμα μου και κοιταχτήκαμε χαμογελώντας πλατιά με τις κολλητές μου.

Α: Είμαστε τόσο ωραίες!
Λ: Δεν πρόκειται να αφήσω αυτήν την μαγευτική στιγμή χωρίς σέλφι οπότε τσακιστείτε και ελάτε εδώ!

Αρχίσαμε να γελάμε και, τελικά, βγάλαμε την πολυπόθητη σέλφι της Λυδίας που, χωρίς να χάσει χρόνο, την πόσταρε στο Facebook.

Σ: Έτοιμες;
Ε: Έτοιμες...