Gözlerimi açtım.
Atilla yanı başımdaydı. Uyandığımı fark edince ayağa kalktı.
"Umay? İyi misin güzelim? Bekle, doktoru çağıracağım."
Kısa süre sonra doktorla içeri girdi. Doktor anlayamadığım birkaç şeyle kontrol etti beni ve Atilla ile beraber odadan çıktılar.
Bir dakika içerisinde Atilla dönmüştü.
Yanıma gelip ellerimi tuttu.
"Nasıl hissediyorsun kendini? Konuşamayacak durumda mısın?"
"Hayır, iyiyim."
Değildim, yalan söyledim. Başımda hâlâ bir ağrı vardı.
"Çok şükür..."
Derin bir nefes alıp kısa süre sonra bıraktı.
"Umay..."
Gözlerimi gözlerine sabitledim.
"Efendim."
"Yanında değildim-"
"Bu yaşanan, tamamen benim aptallığımdı."
"Özür dilerim."
"Neden özür diliyorsun ki? Senin ne suçun var? Ben ta en başından boyun eğmemeliydim ona."
"Bundan sonra..."
Elimi bırakıp yüzümü avuçları arasına aldı hafifçe. Kafamdaki sargıya değmemeye özen gösteriyordu.
Ve baş ağrım tam o anda dindi gibi hissettim. Durulmuştum.
"Bir şey olmayacak sana. Hiçbir şey. Anladın mı?"
Gözlerimi kapattım onu onaylamak için.
"Yasal süreci en erken ne zaman başlatabiliriz?"
Tekrar tuttu elimi.
"Başladı bile. Merak etme sen."
"Saat kaç?"
"Beş."
Hava yeni yeni kararıyordu.
"Neden çıkmıştın dışarı?"
"Sana doğum günü pastası yapacaktım. Malzeme eksikti, onları almak için çıktım. Dönüşte de Faruk ile karşılaştım. Ne yapacağımı bilemedim."
Ağlamaya başladım. O anları yine yaşıyordum sanki.
"A-acımasızca vurdu kafamı duvara. Ben b-bir eşyaya bile öyle zarar veremem Atilla. Öldürecekti beni."
Yüzü gerilmişti, sinirlendiğini anlamamak için aptal olmak gerekirdi.
Avucunun içindeki ellerimi daha sıkı sardı.
"Merak etme, hakettiği cezayı alacak. Bir daha dışarı burnunu çıkaramayacak."
Burnumu çektim. Hemen kalkıp bir peçete verdi.
"Baban geldi."
Şaşkınlıkla toparlanmaya çalıştım.
"Ne? Babam mı?"
"Evet, seni hastaneye yetiştiren de oydu. Yani birilerini aramış, seni hastaneye sevk etmiş. Sonra da ilk uçakla gelmiş."
"Nerede şimdi? Beni böyle görmeseydi keşke."
"Döndü. Zaten birkaç saatliğine izin almıştı. Bir de annenler şüphelenmesin diye aynı gün içinde dönmesi gerekiyordu. Uyanmanı bekledi son dakikaya kadar ama..."
